به گقته ی محققان، یک بیمار مبتلا به سرطان خون در آمریکا حالا نخستین زن و سومین فرد تاکنون است که بعد از دریافت سلول های بنیادی از اچ‌آی‌وی بهبود می یابد.
این مورد که روز گذشته در کنفرانس رترو ویروس ها و عفونت های فرصت طلب در شهر دنور ِ آمریکا مطرح شد، نخستین باری است که از خون بند ناف برای درمان سرطان خون حاد میلوئیدی استفاده می شود، سرطانی که از سلول های تشکیل خون در مغز استخوان آغاز می شود.
این زن میانسال که از نژادی مختلط است، از زمان دریافت خون بند ناف در مسیر بهبودی قرار گرفته و به مدت ۱۴ ماه عاری از اچ‌آی‌وی بوده، بدون آنکه نیازی به درمان های قوی ای پیدا کند که با نام درمان ضد رترو ویروسی شناخته می شود.
فرد اهدا کننده به طور طبیعی در برابر ویروس عامل ایدز مقاوم بوده است.
شارون لووین، رئیس انجمن جهانی ایدز در بیانیه ای اظهار کرد: «این حالا سومین مورد گزارش شده از درمان با این شرایط و نخستین مورد از درمان یک زن مبتلا به اچ‌آی‌وی است.»
دو مورد قبلی دو مرد بودند، یکی سفیدپوست و دیگری لاتین. آن ها سلول های بنیادی یک شخص بالغ را دریافت کرده بودند که بیشتر از آن ها در پیوندهای مغز استخوان استفاده می شود.
به گفته ی محققان، این رویکرد جدید ممکن است دسترسی به درمان را برای افراد بیشتری ممکن است.
مورد بهبودیافته ی جدید بخشی از یک پژوهش گسترده تر است که توسط دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس و جان هاپکینز در بالتیمور بر روی ۲۵ فرد مبتلا به اچ‌آی‌وی صورت گرفته که برای درمان سرطان و دیگر بیماری های خود تحت پیوند سلول های بنیادی قرار گرفته اند.
در این آزمایش بیماران ابتدا برای از میان بردن سلول های ایمنی سرطانی تحت شیمی درمانی قرار می گیرند و سپس از افرادی با یک جهش ژنتیکی خاص، سلول بنیادی دریافت می کنند، جهشی که این افراد را فاقد گیرنده هایی ساخته که ویروس از آن ها برای عفونی کردن سلول ها استفاده می کند.
به عقیده ی دانشمندان، این امر سبب شکل گیری یک دستگاه ایمنی مقاوم در برابر اچ‌آی‌وی در این افراد شده است.
به گفته ی لووین، گرچه پیوند مغز استخوان روش مناسبی برای درمان اغلب مبتلایان اچ‌آی‌وی نیست، اما این گزارش ثابت می کند درمان اچ‌آی‌وی امر غیر ممکنی نیست و مهر تأیید دیگری است بر استفاده از ژن درمانی به عنوان روش مناسبی برای درمان اچ‌آی‌وی.
دانشمندان پیش از این تصور می کردند یکی از عوارض جانبی شایع پیوند سلول های بنیادی به نام بیماری پیوند علیه میزبان (Graft Versus Host Disease) در درمان احتمالی نقش دارد. در این حالت دستگاه ایمنی فرد اهداکننده به دستگاه ایمنی دریافت کننده حمله می برد.
لووین گفت: «در مجموع، این ۳ مورد درمان با استفاده از پیوند سلول های بنیادی همگی به پی بردن به اجزای مختلف پیوند که در نقش کلیدی آن ها در درمان شکی نیست، کمک می کند.»
بدون نظر