بدون شک برای شما پیش آمده که در هنگام سفر یا در موقعیتی نامناسب حس تهوع، بالا آوردن و استفراغ داشته اید و می خواسته اید راهی برای جلوگیری از استفراغ کردن پیدا کنید. استفراغ کردن یکی از بدترین حالاتی است که می تواند برای فرد اتفاق بیفتد و زمانی که رفته رفته حالت تهوع به سراغتان می آید یکی از بدترین لحظات برایتان خواهد بود. آب دهانتان راه می افتد، دانه های عرق روی ابروهایتان ایجاد می شود و ضربان قلبتان به شدت بالا می رود. چند نفس عمیق می کشید و رفلکس طبیعی طوری طراحی شده که از قورت دادن اتفاقی استفراغ جلوگیری شود. در این حین بدون شک در حال برآورد زمانی هستید که آیا تا زمان بالا آوردن می توانید خود را به نزدیک ترین دستشویی یا روشویی برسانید یا خیر.
نمی دانید که دلیل این استفراغ کردن چه بوده: غذایی که خورده اید یا یک عامل ویروسی که در محل کارتان حضور داشته است. دلیل هر چه که باشد، بخشی از مغز به نام منطقه تحریک گیرنده های شیمیایی در مغز کنترل همه چیز را در دست می گیرد. این قسمت از مغز که مسئول کنترل استفراغ است حاوی مقادیری گیرنده های سروتونین، دوپامین، مخدر و استیل کولین است و یک انتقال دهنده عصبی مشهور به نام «پی» است که به بدن شما دستور می دهد محتویات معده را بالا بیاورد. گیرنده های موجود در این بخش از مغز در واقع در جایی قرار دارند که دسترسی به آن ها از طریق جریان خون ممکن است و بدین ترتیب می توان به آن ها نفوذ کدره و با دارو، یا دیگر محرک ها آن ها را تحریک کرد.
یکی از راه های از بین بردن حالت تهوع و استفراغ این است که از داروهای معمول مانند دایمن هیدرینات یا مکلیزین هیدروکلراید استفاده کرد که برای جلوگیری از ناخوشی حرکتی تجویز می شوند یا داروهای دیگری مانند پرومتازین یا پروکلورپرازین استفاده کرد که تاثیر مستقیمی داشته و گیرنده های مرکز مربوطه در مغز را تحت تاثیر قرار داده و آرام می سازند. اما برای جلوگیری از استفراغ کردن باید آن ها را در دسترس داشته باشید و معمولاً برخی از این داروها برای ایجاد تاثیر قابل توجه به ۳۰ دقیقه تا یک ساعت زمان نیاز دارند. اگر می خواهید خیلی سریع و به صورت طبیعی از استفراغ کردن جلوگیری کنید از روش فشار دادن قسمت داخلی مچ استفاده کنید.
در این قسمت از دست نقطه ای به نام «پریکارد» (Pericardium) وجود دارد که در گودی بین تاندون های مچ دست قرار دارد و از سمت آرنج به درون کف دست سرازیر شده است. وقتی که این نقطه را تحریک کنید، سیستم عصبی تحریک شده و به مغز پیام می فرستد که انتقال دهنده های عصبی را به کار بیندازد. این انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین، دوپامین و اندروفین، مواد شیمایی تحت کنترل خود را تولید کرده که می توانند به سرعت احساس استفراغ کردن و تهوع را سرکوب نمایند. بسیاری از افراد بر این باورند که زنجیبل خواص ضد استفراغ دارد اما تحقیقات علمی در این مورد نتایج غیر قطعی داشته است. برای مثال در سال ۲۰۱۲ بر اساس تحقیقی که بر روی ۸۰ زن که به خاطر بیماری سرطان سینه تحت شیمی درمانی قرار گرفته بودند انجام گرفت، آن دسته از بیمارانی که از پودر زنجبیل استفاده کرده بودند نسبت به دیگران احساس تهوع و استفراغ کمتری داشتند.
در برخی دیگر نیز لیس زدن آبنبات زنجبیلی نتیجه مشابهی داشت پس می توان گفت که داشتن آبنبات زنجبیلی در چنین شرایطی بسیار مفید خواهد بود. علاوه بر این استفراغ کردن می تواند یک واکنش فیزیکی طبیعی باشد اما شما نتوانید با ذهنتان آن را مهار کنید. به عبارت ساده تر زمانی که حالت تهوع دارید به جای این که به ریختن محتویات خود روی کفش تمرکز داشته باشید بهتر است به یک ساحل زیبا فکر کنید. زیرا چنین افکاری باعث می شود که حس تهوع کنونی خود را فراموش کنید. اگر هیچ یک از این راه ها موثر نبود راهی جز دویدن تا دستشویی نخواهید داشت.
خوردن یکی دوتا تیکه کوچیک نبات خیلی خیلی موقع حالت تهوع کار سازه
مالیدن پیشانی مخصوصا بین دو ابرو استفراغ را حتی در اخرین ثانیه باز میگرداند