مه چیست و چگونه تشکیل می شود؟

مه چیست؟ مه چگونه تشکیل می شود؟ علت تشکیل مه چیست؟ این ها همه سوالاتی است که هنگام عبور از کنار یک جنگل مه آلود یا هر منظره دیگر حاوی مه به ذهن بسیاری از ما می رسد. مه انواع مختلفی دارد و علت تشکیل مه نیز بسته به نوع می تواند متفاوت باشد. مه گرفتگی مخصوصا در جنگل و جاده یکی از زیباترین چشم‌اندازها را می‌سازد اما در عین حال، یکی از خطرناک‌ترین پدیده‌ها برای تردد وسایل نقلیه هم بشمار می‌رود.

اگر برایتان سوال پیش آمده که مه چیست؛ علت تشکیل مه چیست و مه چه انواعی دارد، از شما دعوت می‌کنیم تا با ادامه مطلب همراه باشید و با نکات لازم برای رانندگی کردن در هنگام مه گرفتگی نیز آشنا شوید.

مه چیست؟

مه زمانی تشکیل می‌شود که قطره‌های کوچکی از آب در هوا معلق باشند. این قطرات در کنار هم یک لایه نیمه شفاف را در هوا تشکیل می‌دهند و موجب کاهش دید می‌شوند. در واقع مه گرفتگی لایه‌ای از ابر در نزدیکی سطح زمین است.

تعریف رسمی هوانوردی از مه گرفتگی، داشتن دید در فاصله کمتر از یکهزار متر است. البته در مواردی هم از واژه مه‌ غلیظ برای توصیف کاهش دید انسان در فاصله ۱۸۰ متری استفاده می‌کنند.

در حالت پیشرفته‌تر، وقتی دید شخص از ۵۰ متر هم کمتر می‌شود، این پدیده را «مه فشرده» می‌نامند که یکی از خطرات جدی برای ترددهای جاده‌ای و یک یاز عوامل اصلی سوانح رانندگی بشمار می‌رود.

نکته جالب توجهی که جا دارد در اینجا اشاره کنیم این است که کشوری همچون انگلستان، همیشه در احاطه «مه منجمد» قرار دارد. زمانی به مه منجمد می‌گویند که دمای قطرات آب به زیر صفر می‌رسد اما همچنان مایع بودن خود را حفظ می‌کنند.

هنگامی که آب به سطح عمودی همچون تیر چراغ‌برق برخورد می‌کنند، قطره‌ها منجمد شده و کریستال‌های شفافی از یخ را تشکیل می‌دهند که شبنم اطلاق می‌شود.

مه چگونه تشکیل می شود؟

اگر در مورد علت تشکیل مه و مه گرفتگی سوال دارید حتماً متوجه شده اید که مه گرفتگی عموما در فصول سرد سال اتفاق می افتد اما در اولین ماه از فصل بهار نیز شاهد این پدیده زیبا و البته خطرناک هستیم. برای تشکیل مه لازم است هوای اطراف زمین از بخار آب اشباع شود و همزمان، دمای اطراف زمین نسبت به سطح زمین هم کاهش بیابد.

متاسفانه مه گرفتگی به دلیل ایجاد ابرهایی متراکم در نزدیکی سطح زمین، باعث کاهش دید و بسیاری از سوانح جاده‌ای می‌شود. این پدیده حتی در تردد کشتی‌ها و هواپیماها هم می‌تواند حادثه‌ساز باشد.

از سوانح معروف ایجاد شده ناشی از مه گرفتگی می‌توان به برخورد هواپیمای B-25 Mitchell به ساختمان امپایر استیت در تاریخ ۲۸ ژوئیه ۱۹۴۵ میلادی اشاره کرد. از نمونه دیگر تصادمات ناشی از مه گرفتگی، برخورد دو کشتی اقیانوس‌پیما SS Andrea Doria و MS Stockholm را می‌توان نام برد.

علت مه گرفتگی

رایج‌ترین فرم مه گرفتگی یعنی مه تابشی اغلب در طول شب که دمای زمین کم است، تشکیل می‌شود و قطره‌های ریز آب در نزدیکی سطح زمین تشکیل شده و در هوا معلق می‌مانند. این پدیده سبب کاهش توانایی هوا برای حفظ رطوبت می‌شود و در نتیجه آنها را متراکم کرده و مه شکل می‌گیرد.

مه تابشی اغلب پس از طلوع خورشید و با گرم شدن سطح زمین از بین می‌رود. مه منجمد هم به همین شکل، پدیدار می‌شود.

علت تشکیل مه میان‌کوهی این است که هوای سرد غلیظ در پایین‌ترین بخش دره تجمع می‌کند و اغلب هوای گرم‌تر در بالای آن قرار می‌گیرد.

علت تشکیل مه انتقالی نیز این است که هوا از بالای سطح خنکی عبور می‌کند و سرد می‌شود. این پدیده اغلب روی سطح دریا یا سطوح برفی پدیدار می‌شود.

تفاوت بخار زمین و مه چیست؟

مه در واقع همان بخار غلیظ شده است. بخار زمین فشردگی کمتری نسبت به مه دارد و فرد می‌تواند تا فاصله یکهزار متری پیرامون خود را ببیند.

چگونه می‌توان با ایمنی کامل در مه رانندگی کرد؟

هنگام رانندگی در مه باید حتما چراغ‌های مه‌شکن عقب و جلو را روشن بگذارید. مخصوصا اگر دید شما از جاده کمتر از یکصد متر است.

رعایت فاصله ایمنی از خودروی جلویی در چنین شرایطی ضروری و حیاتی است. برای دور زدن یا پیچیدن در مه غلیظ باید حتما شیشه را پایین بکشید و به صدای ماشین‌ها توجه کنید تا اگر خودرویی در نزدکی شما هست و نمی‌توانید آن را ببنید، دست‌کم صدای حرکتش را بشنوید.

نباید در هوای مه آلود از نور بالای چراغ های جلو استفاده کنید زیرا اینکار دید شما را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

هنگام رانندگی در مه و گرد و غبار، خط های کف جاده یا خیابان را با چشم دنبال کنید.