۱۰ قانون عجیب و غریبی که کارگردانان مشهور تاریخ سینما برای فیلم هایشان اعمال می کنند

ساخت حتی بدترین فیلم هم به تلاش بسیار نیاز دارد زیرا مهم نیست که سناریو چقدر بد باشد و انتخاب بازیگران چقدر ضعیف و با بدسلیقگی همراه باشد در هر صورت ساخت یک فیلم برای عوامل تولید به استقامت و تلاش قابل توجهی نیازمند است. و به دلیل ماهیت استرس زای فیلمسازی، جای تعجب ندارد که موفق ترین کارگردان ها هم دستکم چند قانون سفت و سخت و گاه عجیبی برای رفتار با دیگر عوامل تولید و شیوه کارشان داشته باشند. در حالی که این قوانین می توانند ساده و منطقی باشند مانند این که عوامل تلفن های همراهشان را در هنگام فیلمبرداری خاموش کنند، گاهی اوقات کارگردانان بر روی چیزهای خاص و قوانین عجیبی اصرار دارند.

گاهی اوقات این اصول به اندازه کافی عیجب هستند که بتوان آن ها را در زمره رسوم خرافی و دیوانه کننده دسته بندی کرد که یا برای خوش یمنی انجام می دهند یا تنها چیزی است که به آن عادت کرده و همیشه انجام می دهند. دلیل هر چه که باشد، نتایج به خوبی نشان می دهد که این ۱۰ کارگردان برجسته دلایل محکمی برای این متدهای عجیبشان دارند که به خلق برخی از بهترین فیلم های تاریخ سینما منجر شده اند.

۱۰- استیون اسپیلبرگ در هنگام فیلمبرداری سکانس آخر فیلم هایش حضور ندارد

در حالی که از کارگردانی مانند استیون اسپیلبرگ انتظار دارید که کنترل همه چیز، حتی جزیی ترین چیزها، در هنگام ساخت یک فیلم را در اختیار داشته باشد، اما ظاهراً چنین نیست، البته به یک دلیل بسیار باورنکردنی.  همه می دانیم که فرآیند ساخت فیلم ماندگار و بلاک باستر Jaws توسط اسپیلبرگ تجربه ای بود که نزدیک بود به فاجعه بینجامد و با مشکلات فنی، روزهای فیلمبرداری طولانی و دریازدگی و درماندگی بازیگران همراه بود. تنش ها در هنگام ساخت فیلم آرواره ها چنان بالا بود که اسپیلبرگ تصمیم گرفت در هنگام فیلمبرداری سکانس اوج داستان که همان سکانس پایانی بود و کوسه غول پیکر منفجر می شد، حضور نداشته باشد.

اسپیلبرگ بر این باور بود که عوامل تولید و به خصوص بازیگران که در این مرحله از ساخت فیلم در آستانه شورش بودند، برنامه ریزی کرده بودند که او را در پایان سکانس به داخل آب بیندازند و به همین خاطر تصمیم گرفت کمی زودتر محل فیلمبرداری را ترک کند. در ۴۵ سالی که از این واقعه می گذرد، اسپیلبرگ چنین کاری را به رویه خود تبدیل کرده و وقتی آخرین سکانس فیلم هایش فیلمبرداری می شود در سر صحنه حضور ندارد و اولین دستیارش را مسئول نظارت بر آن سکانس می کند.

۹- مارتین اسکورسیزی برای افزایش غرق شدن در داستان، استفاده از ساعت مچی را ممنوع می کند

بدون این که برخی قوانین سختگیرانه در مورد حضور در سر صحنه را رعایت کنید نمی توانید مارتین اسکورسیزی را در مقام کارگردان در کنار خود ببینید. اگر چه بر اساس بسیاری از تجربیات،  سر صحنه فیلمبرداری فیلم های اسکورسیزی بسیار آرام و بدون دردسر است، اما او روی یک قانون خاص تاکید دارد و آن اینکه کسی نباید ساعت مچی اش را همراه آورده باشد. در واقع، اسکورسیزی به نحوی صحنه فیلمبرداری فیلم هایش را نوعی حباب در نظر می گرد که از زمان و فضای زندگی واقعی جدا افتاده است تا بدین ترتیب بتواند بهترین بازی را از بازیگران و بهترین کارکرد را از دیگر عوامل تولید بگیرد. ایده این قانون این است که افرادی که هر وقت که بخواهند نمی توانند ساعت هایشان را چک کنند، احتمال بیشتری دارد که خود را تمام و کمال در خدمت دیدگاه و تصویری قرار دهند که اسکورسیزی قصد به تصویر کشیدنش را دارد. شاید برای برخی چنین کاری غیرمنطقی به نظر برسد اما نتایج تحسین شده این فیلمساز باعث شده که کسی نتواند با او مخالفت کند.

۸- استنلی کوبریک با لشگری از گربه ها فیلم هایش را تدوین می کرد

علاوه بر اینکه وی یکی از بهترین فیلمسازان تاریخ سینما بود، استنلی کوبریک بدون شک یکی از عجیب ترین آن ها نیز بوده است. اسکورسیزی یک کمال گرای شناخته شده و بدنام بود که مدام بازیگرانش را وادار به تکرار سکانس ها می کرد که گاهی تعدادشان به ۱۰۰ برداشت نیز می رسید تا بهترین بازی را از آن ها گرفته و البته به فیلمبرداری فیلم هایش در انگلیس تاکید داشت تا از دست دخالت های هالیوود خلاص شود. نکته دیگر اینکه گفته می شود کوبریک هیچگاه فیلم هایش را بعد از تکمیل شدن نگاه نمی کرد. اما شاید عجیب ترین تکنیک فیلمسازی کوبریک این باشد که اجازه می دهد گربه های زیادی که داشت در اتاق تدوین فیلم هایش در کنارش باشند. کوبریک که به شدت به گربه ها علاقه داشت، یک بار همزمان بیش از ۱۶ گربه داشت و برای اینکه دوری از آن ها در طول فیلمبرداری ها را جبران کند، مدام به آن ها اجازه می داد که وارد اتاق تدوین شوند و از این زمان کیفی در کنار گربه های دست آموزش در هنگام تکمیل کار نهایت لذت را می برد.

۷- آلفرد هیچکاک در اکثر فیلم هایش حضور کوتاهی داشت

اگر چه بر کسی پوشیده نیست که آلفرد هیچکاک حضورهایی کوتاه در اکثر فیلم هایش به عنوان بازیگر داشت اما این عادت بسیار بیشتر از یک تکنیک کارگردانی بامزه برای جلب کردن توجه مخاطبانش بود. هیچکاک خودش گفته است که حضورهای کوتاهش در فیلم هایش در ابتدا «صرفاً سودگرایانه» بوده تا اطمینان حاصل کند که فضای صحنه در طول سکانس ها پر باشد اما بعد از اینکه طرفداران به این موضوع علاقمند شدند، این کار به نوعی خرافه پرستی اجباری برای کارگردان تبدیل شد. هیچکاک در این باره گفته است: «بعدها به یک خرافه تبدیل شد و در نهایت به یک شیرین کاری. الان دیگر به یک شیرین کاری دردسرساز تبدیل شد و اطمینان حاصل می کنم که در پنج دقیقه ابتدایی حضور داشته باشم تا مردم بدون هیچ حواس پرتی دیگری به ادامه باقی فیلم بپردازند». در حالی که هیچکاک هرگز به طور مستقیم نگفته بود که حضورهای کوتاهش در فیلم های خود به خاطر خوش یمنی آن بوده، این واقعیت که او در ۴۰ مورد از ۵۲ فیلمش حضورهای کوتاهی داشته تقریباً تایید می کند که او حس می کرده حضور هر چند کوتاهش در فیلم هایش لازم و مفید است.

۶-کوئنتین تارانتینو اصرار دارد که بازیگران در انتهای هر برداشت به تدوینگر، سالی منک، سلام کنند

در حالی که بسیاری فکر می کنند صحنه فیلمبرداری فیلم های کوئنتین تارانتینو استرس زاترین محیط برای فیلمسازی است، این کارگردان مشهور یک عادت عجیب اما بامزه داشت که تا انتشار فیلم Django Unchained در سال ۲۰۱۲ در همه فیلم هایش تکرار می شد. تارانتینو از بایگرانش می خواست که در انتهای هر برداشت به سالی منک، همکار قدیمی و تدوینگر بسیاری از فیلم هایش، سلام کنند تا وقتی او در اتاق تدوین به تدوین کردن فیلم می پرداخت با سورپرایزهای جالبی مواجه شود. این رویه با مرگ نابهنگام منک در سال ۲۰۱۰ به پایان رسید و هنگام ساخت فیلم Django Unchained و همکاری با تدوینگر جدیدیش فرد راسکین، تارانتنیو از تابلویی که روی آن نوشته شده بود «سالی چکار می کرد؟» استفاده کرده است.

۵- چارلی چاپلین همیشه یک ویولن سر صحنه فیلمبرداری فیلم هایش داشت

چارلی چاپلین در تمام طول عمرش به موسیقی علاقه داشت، علاقه ای که از کودکی شروع شده بود، زمانی که خودش پیانو، سلو و ویولن آموخت و در نهایت ساخت موسیقی بسیاری از فیلم هایش را خودش انجام داد. چاپلین به طور ویژه به ویولن علاقه داشت و در برخی از فیلم هایش ویولون می نواخت- از جمله در The Vagabond در سال ۱۹۱۶ و Limelight در سال ۱۹۵۲- در حالی که همیشه یک ویولن سر صحنه فیلمبرداری داشت تا پیش از شروع فیلمبرداری خودش را با نواختن ویولن آماده کند. چاپلین در اولین تجربه کارگردانی اش در فیلم The Kid در سال ۱۹۲۱ برای جکی کوگان بازیگر خردسال فیلم ویولن نواخت و این تنها باری نبود که این کار را کرد. در دورانی که صحنه فیلمبرداری فیلم ها هنوز سیستم اسپیکری استریو نداشت که می توانست صدا را در کل صحنه جاری سازد، چاپلین روشی خلاقانه برای جلب توجه بازیگران و آماده کردنشان داشت.

۴- ترنس مالیک در قرارداد خود ذکر می کند که نباید از او عکس گرفته شود

ترنس مالیک یکی از اسرارآمیزترین فیلمسازان تاریخ هالیوود است، کارگردانی بسیار انزواطلب که نه تنها از مصاحبه با رسانه ها و مراسم اهدای جوایز سینمایی دوری می کند بلکه به مدت ۲۰ سال تمام از دنیای فیلمسازی دور ماند و بین Days of Heaven در سال ۱۹۷۸ تا The Thin Red Line در سال ۱۹۹۸ هیچ فیلمی نساخت. همچنین در اینترنت تنها چند تصویر از مالیک وجود دارد زیرا او در قرارداد کارگردانی خود بندی را می گنجاند که تصاویر گرفته شده از او در سر صحنه نباید هیچ جایی منتشر شوند. تنها در سال های اخیر و اختراع تلفن های هوشمند بود که برخی افراد مخفیانه موفق به گرفتن عکس هایی از او در سر صحنه شدند و تا سال ۲۰۱۷ هیچ صدایی از این کارگردان در اینترنت وجود نداشت، غیر از حضور صوتی کوتاهی که او در اولین تجربه کارگردانی اش در فیلم Badlands داشت.

۳- کریستوفر نولان تلفن همراه، بطری آب و سیگار کشیدن را ممنوع می کند

در سال های اخیر همه از قوانین سختگیرانه کریستوفر نولان در سر صحنه فیلمبرداری فیلم هایش مطلع شده اند، به ویژه بعد از آنکه آن هاتاوی مدعی شده بود که وی استفاده از صندلی در سر صحنه را ممنوع کرده و دلیل نیز این بود که «اگر صندلی داشته باشند، همه می نشینند و اگر آن ها بنشینند کسی کار نمی کند». این موضوع در فضای آنلاین بسیار خبرساز شد، پیش از آنکه یکی از سخنگویان نولان تایید کند که سر صحنه فیلم های نولان برای بازیگران و عوامل تولید صندلی دارد بلکه نولان خودش ترجیح می دهد که از صندلی استفاده نکند. اما این سخنگو دو موضوع را نیز فاش کرده که در سر صحنه فیلم های او ممنوع اعلام شده اند: «برای این که بدانید، تنها چیزهایی که در سر صحنه فیلم های نولان ممنوع هستند تلفن های همراه و سیگار کشیدن هستند». به گفته مارک رایلنس و بری کیوگان که در فیلم دانکرک با نولان همکاری داشتند، نولان استفاده از بطری آب را نیز ممنوع کرده بود. کیوگان در این باره گفته بود که علت این بوده که «آن ها پرسروصدا هستند، صدای بطری ها، تقریباً مثل اسباب بازی هستند و همه با آن ها مانند اسباب بازی رفتار می کنند».

۲- سرجیو لئونه قبل از فیلمبرداری فیلم هایش، موسیقی متن آن ها را آماده می کرد

یکی از بهترین و ماندگارترین روابط کارگردان-آهنگساز در طول تاریخ سینما رابطه سرجیو لئونه با انیو موریکونه بوده است. این دو از A Fistful of Dollars در تمامی فیلم های لئونه با هم همکاری داشتند و یک رابطه کاری منحربفرد را شکل دادند که روند آن با روند ساخت معمول اکثر فیلم های تاریخ سینما متفاوت بود. به طور معمول، موسیقی متن فیلم ها بعد از اتمام فیلمبرداری ها ساخت می شد، وقتی که آهنگساز بتواند نسخه خام و تدوین نشده فیلم را دیده و موسیقی ها را بر اساس تصویری که می بیند خلق نماید. اما لئونه و موریکونه این کار را بسیار متفاوت انجام می دادند و لئونه از موریکونه می خواست که پیش از شروع فیلمبرداری، موسیقی فیلم را بسازد و گاهی اوقات حتی پیش از اینکه فرآیند نوشتن سناریو به اتمام برسد. این کار به فیلمساز امکان می داد که موسیقی موریکونه را در هنگام فیلمبرداری گوش داده و حال و هوایی متناسب با آن با بازیگران خود خلق کند. این ترفند به طور ویژه در فیلم The Good, the Bad and the Ugly نتیجه موفقی در پی داشت و رویارویی مکزیکی مشهور فیلم با زمانبندی و تدوین خوب برای موسیقی موریکونه خلق شد.

۱- استیون سودربرگ اجازه استفاده از کفش های جلو باز را نمی دهد

چندین سال پیش، برخی از شناخته شده ترین فیلمسازان در مطالعه ای از مجله امپایر شرکت کرده و در مورد عادات کارگردانی خود گفتند و وقتی از تکنیک ها و قوانین خاص در مورد صحنه فیلمبرداری پرسیده شد، استیون سودربرگ پاسخی باورنکردنی داد. بدون توضیح بیشتر، سودربرگ گفت: «کفش جلو باز ممنوع». اگر چه از لحاظ ایمنی بسیار شایسته تقدیر است که سودربرگ اجازه نمی دهد تیم تولید با کفش های جلو باز تجهیزات سنگین را جابجا کنند، بی پروایی و تحکم سودربرگ در پاسخ دادن به این سوال نشان می دهد که این قانون برای همه اعضای تیم تولید یکسان است، از بخش پشتیبانی تا خود بازیگران.

بیشتر بخوانید:

۱۰ کارگردان مشهور هالیوودی که بیشترین فیلم ها را ساخته اند؛ از اسکورسیزی تا ایستوود

۱۰ ترفند خلاقانه و جالب کارگردانان مشهور برای گرفتن بهترین بازی از بازیگران فیلم‌هایشان