سام قریبیان از درگذشت مادر خود، همسر اول پدرش، فرامرز قریبیان خبر داده است.
سام قریبیان روز گذشته با انتشار یک استوری اینستاگرامی که با تصویری از مادر خود همراه بود، خبر درگذشت وی را اعلام کرد.
او در این استوری اینستاگرامی نوشته:
«بالاخره جرأتش را پیدا کردم که به مادر زیبایم بگویم سفر به سلامت.
عکس از خودم… آخرین عکسی که در اتاق تاریک ظاهر کرده ام.»
مینا خیامی متولد سال ۱۳۲۵ در تهران و فارغ التحصیل رشته حسابداری بود.
فرامرز قریبیان و مینا خیامی در دهه ی ۵۰ با یکدیگر ازدواج کردند و صاحب دو پسر به نام های محمدسام و بهزاد قریبیان شدند.
سام پس از اتمام تحصیلاتش در آمریکا به ایران بازگشت اما برادرش بهزاد ساکن آمریکا است و در آنجا به طراحی موتورهای BMW مشغول است.
مینا خیامی در کارنامه ی هنری خود سابقه ی نویسندگی فیلم «جدال در تاسوکی» (محصول سال ۶۵) ساخته ی فرامرز قریبیان را دارد.
فرامرز قریبیان پس از سال ها زندگی مشترک با مینا خیامی از وی جدا شد و در سال ۹۲ زمانی که ۷۲ سال داشت با زنی به نام مهشید بازرگانی ازدواج کرد.
مهشید بازرگانی، همسر دوم فرامرز قریبیان
بیوگرافی فرامرز قریبیان
فرامرز قریبیان متولد سال ۱۳۲۰ در تهران و دانشجوی انصرافی رشته ی بازیگری از مدرسه هنرهای بصری آمریکا است.
در خیابان ری ِ تهران متولد شد اما اصلیت او از طرف مادری به شهر تفرش در استان مرکزی بازمی گردد. پدرش تهرانی و راننده تریلی بود و یک خواهر و یک برادر کوچک تر از خود دارد.
فعالیت سینمایی خود را با دستیاری کارگردان و ایفای نقش کوتاهی در فیلم «بیگانه بیا» ساخته ی دوستش، مسعود کیمیایی در سال ۴۷ آغاز کرد.
بعد از اولین تجربه اش، برای ادامه ی تحصیل در رشته ی بازیگری به آمریکا رفت. در آنجا وارد مدرسه هنرهای بصری آمریکا شد اما در نهایت تحصیل خود را نیمه تمام گذاشت و به ایران برگشت.
پس از بازگشت به ایران، در چند فیلم دیگر نقش آفرینی کرد تا اینکه در سال ۵۳ با بازی در فیلم «گوزن ها» ساخته ی مسعود کیمیایی به بازیگری شناخته شده بدل شد.
آخرین فیلم او پیش از انقلاب، «سایه های بلند باد» به کارگردانی بهمن فرمان آرا بود که در سال ۵۷ ساخته شد.
پس از انقلاب، در سال ۵۸ با فیلم «جنگ اطهر» ساخته ی محمدعلی نجفی به سینما بازگشت و در سال ۶۴ با مستند داستانی «تاریخ قشم» برای نخستین بار در قاب تلویزیون ظاهر شد.
کارگردانی را در سال ۶۵ با فیلم «جدال در تاسوکی» آغاز کرد. قانون (محصول ۱۳۷۴)، چشمهایش (محصول ۱۳۷۸) و گناهکاران (محصول ۱۳۹۱) دیگر ساخته های فرامرز قریبیان هستند.
او تاکنون سه بار در سال های ۶۶، ۷۱ و ۷۸، برای نقش آفرینی هایش در فیلم های ترن (ساخته امیر قویدل)، بندر مه آلود (ساخته امیر قویدل) و مرد بارانی (ساخته ابوالحسن داوودی) سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره فیلم فجر دریافت کرده است.
مسعود کیمیایی، کارگردان سرشناس سینمای ایران که ۶ کار مشترک با فرامرز قریبیان داشته، او را بهترین بازیگر فیلم های خود دانسته است.
از دیگر آثار مشهور کارنامه ی بازیگری قریبیان می توان به فیلم های سینمایی کانی مانگا، می خواهم زنده بمانم، رقص در غبار، شهر زیبا و کارناوال مرگ اشاره کرد.
فرامرز قریبیان در نهایت در سال ۹۸ پس از بازی در فیلم «خروج» ساخته ی ابراهیم حاتمی کیا، از دنیای بازیگری خداحافظی کرد.
بیوگرافی سام قریبیان
محمدسام قریبیان متولد سال ۱۳۵۸ در نیویورک و دارای مدرک لیسانس کارگردانی و نیز فوق لیسانس مدیریت و اقتصاد سینما از دانشگاه ایالت کالیفرنیا است.
اولین بار در سال ۶۴ زمانی که ۷ سال داشت، به همراه پدر خود در فیلم «گردباد» ساخته ی کامران قدکچیان جلوی دوربین رفت.
در چند فیلم دیگر نیز بازی کرد تا اینکه در سال ۷۶ در ۱۸ سالگی به عنوان مجری با برنامه «بیست» وارد قاب تلویزیون شد.
در سال ۷۷ پس از اجرای افتتاحیه و اختتامیه جشنواره بین المللی کودک و نوجوان اصفهان به آمریکا رفت و در آنجا به تحصیل پرداخت. در دوران دانشجویی چند فیلم مستند و کوتاه ساخت و در گروه تولید یک فیلم هالیوودی ناموفق به نام «آقای بروکس» (Mr. Brooks) هم حضور داشت. این فیلم که تولید سال ۲۰۰۷ بود، کوین کاسترو و دمی مور از بازیگران آن بودند.
پس از اتمام تحصیلاتش در سال ۹۱ به ایران بازگشت و در دانشگاه سینما تئاتر دانشگاه هنر به تدریس مشغول شد. او حالا در آموزشگاه های سینمایی نیز درس کارگردانی و فیلمنامه نویسی می دهد.
سام قریبیان از زمان بازگشت به ایران در فیلم ها و سریال های زیادی نقش آفرینی کرده، از جمله سریال های تلویزیونی تنهایی لیلا و فیلم های سینمایی خط ویژه و خروج.
قریبیان در ۳ فیلم پدر خود، جدال در تاسوکی، قانون و گناهکاران بازی کرده و فیلمنامه نویس مورد آخر نیز بوده است.
او در چند فیلم نیز با پدر خود همبازی بوده است.
قریبیان تاکنون یک فیلم سینمایی به نام «۳۶۰ درجه» (محصول ۱۳۹۳) و همینطور یک سریال شبکه نمایش خانگی به نام «عالیجناب» را کارگردانی کرده که نویسنده ی هر دوی آن ها نیز بوده است.
او همچنین برای ترجمه ی کتابی به نام «انار و گل سرخ» برنده ی جایزه جهانی بهترین ترجمه از فستیوال کتاب گورمند شده است.
بدون نظر