روستای جیرده آلیان در ۲۵ کیلومتری شهرستان فومن در بخش سردار جنگل، یکی از روستاهای زیبای گیلان است. در جنگلی در نزدیکی این روستای زیبا که مناظر طبیعی و بکرش و آداب و سنت های ساکنینش همیشه جاذبه ای برای گردشگران بوده است، غاری وجود دارد که بیش از ۵۰ سال خانه مردی تنها به اسم عزیز نوروزی پرور بوده است. عزیز، معروف به «عزیز جنگل» یا «عزیز غارنشین»، نزدیک به ۵۰ سال به تنهایی در این غار زندگی می کرد. اما متاسفانه در سن ۸۱ سالگی درگذشت. در سال ۹۲ در برنامه ماه عسل مصاحبه ای از او پخش شد و دلیل غار نشینی او، شکست عشقی در جوانی مطرح شد. اما ظاهرا حقیقت ماجرا چیز دیگریست.
عزیز، در سن ۱۸ سالگی وقتی والدین خود را از دست می دهد، ظاهرا از سوی نزدیکان و بستگانش طرد می‌شود و کسی از آشنایان پذیرای او نبوده است. عزیز هم به‌دلیل تنهایی و این طردشدگی، خودخواسته به انزوا رو می آورد. غذای اصلی او میوه های جنگلی بوده است، اما گاهی با فروش هیزم برخی مایحتاج زندگی خود را تأمین می کرده است. ظاهرا اهالی روستای آلیان و افرادی که او را می‌شناختند نیز در تهیه مایحتاجش به او کمک می کرده اند.درست است که عزیز، غارنشین است، اما او سواد خواندن و نوشتن دارد. به گفته یکی از اهالی روستا که عزیز را خوب می شناسد، شکست عشقی عزیز جنگلی، شایعه است. بر اساس اظهارات این فرد، ظاهرا عزیز، به شعرهای داستان «عزیز و نگار» علاقه داشته و بعضی از آنها را حفظ بوده است. زمزمه کردن این اشعار عاشقانه، این تصور را به وجود آورده است که انزوا و غارنشینی او به دلیل شکست عشقی بوده است.
ظاهرا در طول سال‌هایی که عزیز در جنگل زندگی کرده است، حیوانات وحشی زیادی به او حمله کرده‌اند. گفته می شود که اخیراً در جنگل و اطراف غارش، مورد حمله یک خرس نیز قرار گرفته و به‌شدت دچار ترس و وحشت شده بود. روابط عمومی اداره کل بهزیستی گیلان تایید کرد مرگ «عزیز جنگل» به علت بیماری و عفونت از ناحیه‌ی پا بوده است. اظهار نظری درباره علت این عفونت نشده است. ظاهرا پس از وخیم شدن شرایطش، او را برای مراقبت به آسایشگاه معلولین رشت منتقل کرده بودند.عزیز نوروزی پرور متولد ۱۳۲۰ است و تا سال ۱۳۹۰ فاقد شناسنامه جمهوری اسلامی بود. ثبت احوال فومن بعد از اطلاع از این مسئله در تاریخ ۱۶ مهر ۱۳۹۰ برای عزیز نوروزی پرور شناسنامه صادر شد. حالا در این شناسنامه باید تاریخ وفات او را در سال ۱۴۰۱، ۱۱ سال پس از صدورش ثبت نمایند.
داستان عزیز و نگار
یکی از تفریحات گذشتگان روایت داستان و قصه گویی بود. قصه‌ها و افسانه‌های محلی که سینه به سینه برای نسل ها منتقل می شدند، نشان از طبع و علاقه مردمان به روایت های عاشقانه دارد. رسم قصه‌گویی در بسیاری روستاهای ایران، همچنان برقرار است، روایت‌هایی که ادبیات محلی نامیده می‌شود وحتی از کلمات و گویش این مناطق استفاده می‌کند. داستان «عزیز و نگار» یکی از این روایت های شفاهی مردمان گذشته است. این قصه عاشقانه در سال ۱۳۹۰، به عنوان میراث معنوی ثبت ملی شده است، همان سالی که عزیز جنگلی نامش رسما در شناسنامه ای معتبر ثبت شد.
در سال ۹۲ در برنامه ماه عسل مصاحبه ای از او پخش شد و دلیل غار نشینی او، شکست عشقی در جوانی مطرح شد. اما ظاهرا حقیقت ماجرا چیز دیگریست.
درست است که عزیز، غارنشین است، اما او سواد خواندن و نوشتن دارد. به گفته یکی از اهالی روستا که عزیز را خوب می شناسد، شکست عشقی عزیز جنگلی، شایعه است. بر اساس اظهارات این فرد، ظاهرا عزیز، به شعرهای داستان «عزیز و نگار» علاقه داشته و بعضی از آنها را حفظ بوده است. زمزمه کردن این اشعار عاشقانه، این تصور را به وجود آورده است که انزوا و غارنشینی او به دلیل شکست عشقی بوده است.
عزیز نوروزی پرور متولد ۱۳۲۰ است و تا سال ۱۳۹۰ فاقد شناسنامه جمهوری اسلامی بود. ثبت احوال فومن بعد از اطلاع از این مسئله در تاریخ ۱۶ مهر ۱۳۹۰ برای عزیز نوروزی پرور شناسنامه صادر شد. حالا در این شناسنامه باید تاریخ وفات او را در سال ۱۴۰۱، ۱۱ سال پس از صدورش ثبت نمایند.
یکی از تفریحات گذشتگان روایت داستان و قصه گویی بود. قصه‌ها و افسانه‌های محلی که سینه به سینه برای نسل ها منتقل می شدند، نشان از طبع و علاقه مردمان به روایت های عاشقانه دارد. رسم قصه‌گویی در بسیاری روستاهای ایران، همچنان برقرار است، روایت‌هایی که ادبیات محلی نامیده می‌شود وحتی از کلمات و گویش این مناطق استفاده می‌کند. داستان «عزیز و نگار» یکی از این روایت های شفاهی مردمان گذشته است. این قصه عاشقانه در سال ۱۳۹۰، به عنوان میراث معنوی ثبت ملی شده است، همان سالی که عزیز جنگلی نامش رسما در شناسنامه ای معتبر ثبت شد.
بدون نظر