تاریخ شاهد پتانسیل فراانسانی بمب اتمی برای نابودی مستقیم و یکباره زمین بوده است و جهان نمی تواند هیچگاه با تهدیدی بزرگ تر از یک هولوکاست کامل هسته ای روبرو شود. توانایی نابودی کل جهان- انسان ها، گذشته و پیشرفت هایش- صرفاً متعلق به بمب اتم است. در چشم انداز قدرت ویرانگر و هولناکشان، در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با ۱۸ واقعیت کمتر شناخته شده در مورد بمب های اتمی آشنا کنیم که بدون شک وحشت شما را از آن ها افزایش خواهد داد.
۱- شهر کوکورا در ژاپن هدف اولیه برای رها سازی بمب های اتمی بود که در تاریخ ۹ آگوست ۱۹۴۵ روی شهر ناگاساگی رها شد
کوکورا خوش شانس بود، واقعاً خوش شانس بود. در ۹ آگوست ۱۹۴۵، بمب افکن B-29 به پرواز درآمد و برای نابود کردن شهر کوکورا که زرادخانه همچنان برقرار ارتش ژاپن بود براه افتاد. بعد از رسیدن به مقصد تعیین شده، ابرها مانع از دید شفاف خلبان شده و او مسیرش را کمی به سمت جنوب و شهر ناگاساکی تغییر داد. بر اساس برخی تئوری ها، ژاپنی ها عامدانه و با خلق ابرهایی انبوه و غلیظ از دود برای گمراه کردن بمب افکن های آمریکایی، خلبان این بمب افکن را به اشتباه انداخته بودند.
۲- در سال ۱۹۶۱، قدرتمندترین بمب هسته ای که تاکنون توسط انسان ساخته شده در شبه جزیره سوخوی نوس در روسیه آزمایش شد. این بمب اتمی با نام بمب تزار شناخته شده و موجی که پس از انفجار ایجاد کرد سه بار دور جهان را طی کرد
بمب تزار تنه در عرض ۱۵ هفته ساخته شد. ابر قارچی که پس از انفجار آن شکل گرفت ۱۶۸ برابر بلندتر از ساختمان امپایر استیت بوده و قدرت انفجار آن معادل ۱.۴ درصد قدرت خورشید بود. گرمای ناشی از انفجار بمب تزار می توانست باعث سوختگی درجه سه حتی در فاصله ۱۰۰ کیلومتری از انفجار شود. این بمب اتمی چنان قدرتمند بود که باعث شکسته شدن شیشه خانه ها در نروژ و فنلاند شد.
۳- تا سال ۲۰۱۳، ۱۰ درصد از برق ایالات متحده از طریق کلاهک های هسته ای اسقاط شده روسیه تولید می شد
با پایان جنگ سرد، روسیه و ایالات متحده با هم توافق کردند تا از دست ۵۰۰ تن اورانیوم نظامی خلاص شده و از ان ۷ تریلیون کیلووات انرژی برای ایالات متحده تولید کنند. این برنامه با نام Megatons to Megawatts شناخته شده و از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۳ ادامه داشت.
۴- شهر توکیو پایتخت ژاپن تا سه ساعت پس از حمله اتمی به هیروشیما متوجه ماجرا نشد. اما پیش از بمباران، اعلامیه هایی از آسمان بر روی شهر رها شد و به شهروندان گفته شد برای نجات جانشان شهر را تخلیه کنند
در روزهای پیش از بمباران اتمی هیروشیما، نیروی هوایی ایالات متحده بیش از ۵ میلیون اعلامیه کاغذی حاوی هشدارهایی در مورد بمباران بر فراز شهرهای ژاپن رها کرد. این پیام هر ۱۵ دقیقه یکبار نیز از طریق رادیو توسط یک ایستگاه رادیویی آمریکایی پخش می شد. در این پیام چنین آمده بود:
این شهرها حاوی تاسیسات و کارگاه ها یا کارخانجات نظامی هستند که کالاهای نظامی تولید می کنند. ما تصمیم گرفته ایم تمامی ابزارهای جمیع نظامی که برای به درازا کشاندن این جنگ بی فایده استفاده می کنند را نابود کنیم. اما متاسفانه بمب ها چشم ندارند و به همین خاطر، بنا بر سیاست های بشردوستانه آمریکا، نیروی هوایی آمریکا، که نمی خواهد به مردم بیگناه صدمه بزند، اکنون به شما هشدار می دهد تا این شهرهایی که نام بردیم را تخلیه کرده و جانتان را نجات دهید. آمریکا با مردم ژاپن نمی جنگد بلکه با گروه ارتشی که مردم ژاپن را به بردگی گرفته اند می جنگد.
۵- بمب هیدروژنی که که ۱۰۰ برابر قوی تر از بمب رها شده بر شهر هیروشیما بود در سال ۱۹۶۲ توسط ایالات متحده در فضا آزمایش شد. این تست هسته ای در ارتفاع بالای زمین، استارفیش پرایم نام داشت
وقتی بمب هیدروژنی استارفیش پرایم (Starfish Prime) منفجر شد، باعث خلق پدیده ای به نام «آسمان های رنگین کمانی» منجر شد. الکترون هایی که آزاد شده بودند وارد اتمسفر زمین شده و اتم های اکسیژن و نیتروژن را دارای انرژی کردند که در ادامه باعث شد به رنگ های متفاوتی بدرخشند. این بمب هیدروژنی چنان قوی بود که به شکل مصنوعی باعث توسعه کمربندهای ون آلن (تشکیل شده از پروتون ها و نوترون هایی که توسط میدان های مغناطیسی کنار هم نگه داشته می شوند) شد که از هاوایی تا نیوزیلند قابل مشاهده بود.
۶- در طی دهه ۱۹۵۰، تست های اتمی یک جاذبه توریستی مشهور در لاس وگاس بود. تست های هسته ای در فاصله ۸۰ کیلومتری از شهر لاس وگاس انجام شده و به همین دلیل شهروندان مهمانی های شبانه بمب اتمی می گرفتند در حالی که در پس زمینه ابرهای قارچی ناشی از تست بمب های هسته ای دیده می شد
تست های هسته ای در لاس وگاس چنان شایع بود که به این شهر به صورت غیررسمی لقب «شهر اتمی» داده شده بود. این مهمانی های موسوم به «مهمانی های بمب سپیده دم» زمانی برگزار می شد که یک تست اتمی انجام می شد. شرکت کنندگان در این مهمانی ها نیز نظاره گر این تست ها و به طور خاص ابرهای قارچی شکل گرفته پس از انفجار بودند. نوعی نوشیدنی موسوم به «کوکتل اتمی» نیز در شهر لاس وگاس خلق شده بود و گاهی اوقات نیز بسته های خوراکی به نام «بسته های نهار اتمی» را با خود به صحراهای اطراف شهر می بردند.
۷- در دوران جنگ سرد، ایالات متحده قصد داشت یک بمب اتمی روی ماه رها کند تا قدرت نظامی خود را به رخ شوروی بکشد. این پروژه در سال ۱۹۵۸ و توسط نیروی هوایی ایالات متحده با نام A119 یا «مطالعه پروازهای تحقیقاتی ماه» شکل گرفت
کارل ساگان، فیزیکدان نجومی مشهور در پروژه موسوم به A119 مشارکت داشت. لئونارد ریفل، معاون ناسا نیز در مصاحبه ای گفته بود که هدف از این پروژه، پرتاب کردن راکتی بود که یک بمب هسته ای کوچک را روی سطح ماه منفجر می کرد. این پروژه بعدتر به دلیل گزارش هایی که ساگان جزییات آن را در اختیار همکارانش قرار داده بود منتفی شد. دیگر عامل لغو شدن این پروژه، خطری بود که در صورت شکست عملیات، برای زمین ایجاد می کرد و باعث آلودن شدن اتمسفر ماه به مواد رادیواکتیو می شد.
۸- ایالات متحده حدود ۱۴۱ پوند اورانیوم غنی شده در بمب رها شده روی شهر هیروشیما استفاده کرد که تمام دارایی اورانیوم غنی شده این کشور در آن زمان به شمار می رفت. در نهایت تنها ۰.۷ گرم از اورانیوم باعث انفجار شد زیرا بمب اتمی مذکور قبل از رسیدن به فاز انفجاری تعیین شده منفجر گردید
در واقع انفجار بمب اتمی استفاده شده در هیروشیما توسط اورانیومی به وزن کمتر از یک سنجاق یا یک اسکناس یک دلاری خلق شد. این بمب با اسم رمز Little Boy یمبی با وزن ۱۰,۰۰۰ پوند (۴,۵۰۰ کیلوگرم) بود و ۱۰ فوت (کمی بیش از سه متر) طول داشت. آخرین مراحل سر هم کردن این بمب عمدتاً در هوا و لحظاتی پیش از رها سازی انحام شد زیرا مقامات آمریکایی بیم از آن داشتند که به افسران آمریکایی صدمه وارد کرده و باعث نابودی پایگاه هوایی شود که بمب افکن حامل بمب از آنجا برخواسته بود.
۹- تست های سی تی اسکن بدن شما را در معرض مقداری از تشعشع هسته ای قرار می دهد که در فاصله یک مایل و نیمی از بمباران اتمی هیروشیما تجربه می کردید
دُز تشعشع هسته ای یک سی تی اسکن بین ۱ تا ۱۰ میلی سیورت (واحد تشعشع زمینه ای سالانه از یک منبع طبیعی) است دیوید جی برنر از مرکز تحقیقات رادیولوژی دانشگاه کلمبیا در نیویورک می گوید که هیچ تفاوتی بین تشعشعی که مردم در حین انجام تست اشعه ایکس یا سی تی اسکن کل بدن دریافت می کنند با قربانیان انفجار هسته ای در شهر هیروشیما وجود ندارد بلکه تنها تفاوت بزرگ این است که بازماندگان بمب اتمی در تمام بدن خود این تشعشع هسته ای را دریافت می کنندد اما در تست سی تی اسکن به صورت مستقیم بخشی خاصی از بدن در معرض این تشعشع قرار می گیرد. بازماندگان هیروشیما که چند مایل از محل انفجار بمب فاصله داشتند بین ۵ تا ۱۰۰ میلی سیورت تشعشع دریافت کرده بودند.
۱۰- نیومکزیکو یک موزه بمب اتمی دارد، همان جایی که اولین بمب اتمی در آن تست شده است. این موزه در تمام طول سال تنها ۱۲ ساعت باز است
اسم این موزه Trinity Site است، جایی که اولین بمب اتمی تست شد و بیابان را در دل شب روشن کرد. دیدن کردن از این موزه رایگان است و تنها دو بار در سال و در مجموع ۱۲ ساعت باز است. بار اول در اولین شنبه ماه آوریل است و بار دوم نیز در اولین شنبه از ماه اکتبر و هر بار از ۸ صبح تا ۲ بعدازظهر. هیچ راهنمایی در این موزه وجود نداشته و تنها چند عکس از یک حصار شبکه ای فولادی آویزان شده است.
۱۱- قبل از رهاسازی بمب های اتمی روی شهرهای هیروشیما و ناگاساکی، ایالات متحده ۴۹ بمب آزمایشی روی ژاپن رها کرد که باعث مرگ ۴۰۰ نفر و جراحت ۱,۲۰۰ نفر شده بود
از این بمب های کوچک با نام «بمب های کدوتنبل» (Pumpkin Bombs) یاد می شد و روی چند شهر ژاپن به منظور آمادگی برای بمباران اصلی رها شدند. از ۲۰ جولای تا ۱۴ آگوست ۱۹۴۵، دستکم ۳۰ شهر ژاپن با این بمب ها هدف قرار گرفتند که تقریبا از ترکیباتی مشابه بمب های اتمی ساخته شده بودند که در هیروشیما و ناگاساکی استفاده شدند.
۱۲- یک درخت بونسای ۳۹۰ ساله از بمباران اتمی هیروشیما جان سالم به در برد، واقعیتی که تا سال ۲۰۰۱ ناشناخته باقی مانده بود. این درخت در سال ۱۶۲۶ کاشته شده و اکنون در موزه کشاورزی ملی در شمال شرق واشنگتن قرار دارد
این درخت بونسای به عنوان هدیه ای از طرف یک کارشناس برجسته بونسای ژاپنی به نام ماسارو یاماکی در سال ۱۹۷۶ به ایالات متحده هدیه شد. این درخت بونسای شبیه دیگر درختان این گونه گیاهی است اما یک تفاوت عمده داشت. وقتی نوه های یاماکی از موزه محل نگهداری این درخت در سال ۲۰۱۱ دیدن کردند، داستان حیرت انگیز این درخت را با خود آورده بودند. بمبی که هزاران نفر را در شهر هیروشیما به کام مرگ فرستاده بود، هیچ آسیبی به این درخت بونسای وارد نکرده بود زیرا این درخت پشت یک دیوار کاشته شده بود.
۱۳- بمبی که در ۶ آگوست ۱۹۴۵ روی شهر هیروشیما رها شد Little Boy نام داشت و اورانیوم پایه بود. بمبی که سه روز بعد در ۹ آگوست روی شهر ناگاساکی رها شد Fat Man نام داشت و در ساخت آن از پلوتونیوم استفاده شده بود. اولی ۵ مایل مربع از شهر هیروشیما را با خاک یکسان کرد و دومی ۲.۶ مایل مربع از شهر ناگاساکی را
هر دو نامی که برای این بمب های استفاده شد توسط یکی از دانشجویان رابرت اوپنهایمر (پدر بمب اتمی) به نام رابرت سربر انتخاب شده بود. این نام گذاری بر اساس شیوه طراحی بمب ها انتخاب شده بود. Fat Man گرد و فربه بود و از شخصیتی در فیلم شاهین مالت (The Maltese Falcon ) الهام گرفته شده و Little Boy نیز نامش را از شخصیتی دیگر در همین فیلم گرفته بود.
۱۴- در سال ۱۹۵۸، دولت ایالات متحده یک بمب هسته ای را جایی در سواحل جورجیا در حین حمل و نقل گم کرد. این بمب توسط یک زوج غواص توریست در سال ۲۰۱۶ پیدا شد، حدود ۶۰ سال پس از گم شدن
یک زوج کانادایی که برای تعطیلات به خلیج واساو ساوند در سواحل جورجیا آمده بودن، این سلاح گرما هسته ای را پیدا کردند. جیسون ساتر یکی از غواصان بود که در مورد پیدا کردن این بمب اتمی گفته است: «وقتی کمی آن را از زیر خاک خارج کردم، متوجه شدم که بسیار بزرگ تر است و روی کنار آن چیزی نوشته شده بود. وقتی دیدم که نوشته این یک بمب هسته ای Mk-15 است به شدت وحشت زده شدم». آن ها به سرعت با ۹۱۱ تماس گرفته و بعد از پیدا شدن محل قرار داشتن این بمب اتمی ۳.۹ مگاتنی و غیرفعال کردنش، مشخص شد که در شرایط بسیار خوبی قرار دارد هر چند خنثی کردن آن ساعت ها طول کشید.
۱۵- قرار بود شهر کیوتو یکی از شهرهایی باشد که دومین بمب اتمی روی آن رها می شود، بمبی که در نهایت به شهر هیروشیما فرستاده شد اما هنری استیمسون وزیر جنگ وقت ایالات متحده خواستار تغییر این شهر شد زیرا او و همسرش ماه عسلشان را در کیوتو گذرانده بودند
پیش از اینکه ژاپن شهر کوکورا را با ابری از دود از دید خلبان بمب افکن حامل بمب اتمی ایالات متحده مخفی کند، ناگاساکی حتی در فهرست شهرهایی که قرار بود بمباران اتمی شود نیز قرار نداشت. استیمسون مدعی بود که شهر کیوتو شهری با اهمیت فرهنگی فراوان است و باید از فهرست شهرهایی که قرار بود هدف قرار گیرند خارج شود. او چنان با ایده بمباران کردن شهر کیوتو مخالف بود که شخصاً نزد رییس جمهور وقت هری ترومن رفت و از او درخواست حذف کردن این شهر از فهرست شهرهای احتمالی هدف کرد. در نهایت تصمیم گیری شده و شهر کوکورا به عنوان هدف اصلی تعیین گردید. همکاران استیمسون بر این باور بودند که توجیه او برای بمباران نکردن شهر کیوتو بسیار غیرمنطقی و بی ربط بوده زیرا دلیل او کاملاً شخصی بود. بر اساس اسناد تاریخی، استیمسون علاقه زیادی به فرهنگ ژاپن داشته و در دهه ۱۹۲۰ بارها به کیوتو سفر کرده و حتی ماه عسلش را نیز در این شهر گذرانده بود.
۱۶- مردی به نام تسوتومی یاماگوچی از هر دو انفجار هسته ای هیروشیما و ناگاساکی جان سالم به در برد. بعد از فرار از بمباران هیروشیما، او به زادگاهش ناگاساکی گریخت که سه روز بعد مورد هدف بمب اتمی دیگری قرار گرفت
همراه با یاماگوچی، دو کارگر او به نام های آکیرا ایواناگو و کونیوشی ساتو نیز از هر دو بمب جان سالم به در بردند. حدود ۱۶۵ نفر از این انفجار جان سالم به در بردند، از جمله یک سازنده کایت که تنها نیم مایل با محل اصابت بمب اتمی فرود آمده بر شهر ناگاساکی فاصله داشت. دولت ژاپن یاماگوچی را با عنوان «نیجیو هیباکوشو» می شناسد که به معنای «مرد دو بار بمباران شده» است و در سال ۲۰۰۹ و یک سال پیش از مرگش در سن ۹۲ سالگی این عنوان را به او بخشید.
۱۷- بمب افکن Boeing B-29 Superfortress که بمب اتمی رها شده در هیروشیما را حمل می کرد Enola Gay نام نهاده شده بود و تنها سه نفر از ۱۲ خدمه آن در مورد ماهیت واقعی عملیات خبر داشتند. همچنین به تعداد خدمه قرص های سیانور در هواپیما تعبیه شده بود تا در صورت ناموفق بودن عملیات ،به زندگی خود پایان دهند.
این ۱۲ قرص سیانور در کابین خلبان نگهداری شده و تنها در صورتی مورد استفاده قرار می گرفتند که عملیات ناموفق می بود. ژنرال پل تیبتس که فرمانده عملیات بود اسم رمز این هواپیما را به احترام مادرش «اینولا گی» نام گذشت. او در مصاحبه ای در سال ۲۰۰۵ در این باره گفت:
قرار بود کاری احساسی باشد. همه ما احساسات داریم اما ما باید این احساسات را کنار می گذاشتیم. می دانستیم که از راست و چپ انسان ها را خواهد کشت اما تنها انگیزه پیش برنده من این بود که بهترین کاری که در توانم بود را انجام دهد تا در سریع ترین زمان ممکن به کشتارها پایان دهم.
تیبتس به عنوان قهرمان ملی به ایالات متحده بازگشت، کسی که به جنگ ژاپن و آمریکا پایان داده بود و صلیب شجاعت از فرمانده وقت نیروی هوایی، ژنرال کارل اسپاتز، دریافت کرد.
۱۸- در سال ۱۹۶۴، ژاپن سازه یادبود شعله صلح را به یاد قربانیان بمب های اتمی هیروشیما و ناگاساکی برپا کرد. این شعله تا به امروز روشن است و زمانی که تمام سلاح های هسته ای در جهان نابود شوند و کره زمین دیگر تهدید سلاح های هسته ای را حس نکند، خاموش خوهد شد
این سازه یادبود در پارک یادبود صلح شهر هیروشیما بنا شده و توسط تانگه کنزو، استفاد وقت دانشگاه توکیو طراحی شده است و به نماد شناخته شده فعالیت های ضد سلاح های هسته ای تبدیل شده است. این ستون به شکل دو مچ فشرده شده به هم در حالی که کف دست ها رو به آسمان است طراحی شده که نشان دهنده دعا برای جهانی صلح آمیز است. روی پایه این سازه پیامی به این مضمون نوشته شده است: «بیایید این آتش را روشن نگه داریم تا زمانی که سلاح های هسته ای از تمام زمین محو شوند».
بدون نظر