در سرتاسر اروپا، بسیاری از شهرها و روستاهای قدیمی و مسحورکننده در طول قرن‌ها ویران شده‌اند و پس از خروج آخرین نفر، گیاهان و جانوران آن را تصرف کرده اند. در بیشتر موارد، سکونتگاه‌های کوچک در مناطق روستایی به دلیل کمبود شغل رها می‌شوند و با رفتن مردم به شهرهای بزرگ به شهر ارواح تبدیل می‌شوند. مورد گرانادیا (Granadilla) مطمئناً متفاوت است و مسلماً بسیار غم انگیزتر از اینهاست.این شهر در اکسترمادورا (Extremadura) در مرکز غرب کشور قرار دارد و توسط مسلمانان در قرن نهم تاسیس شد. در طول قرون وسطی گرانادیا رونق گرفت و به شهر اصلی منطقه ای تبدیل شد که شامل ۱۷ شهر و روستای دیگر بود. در سال ۱۹۵۰، بیش از هزار سال پس از تأسیس، هزار نفر در گرانادیا زندگی می کردند که بسیاری از آنها کشاورز بودند و در زمین های خارج از دیوارهای آن کار می کردند. فقط ۱۴ سال بعد، تک تک آنها از این شهر رفتند. دلیل اینکه همه آنها شهر خود را ترک کردند، به خاطر فرانسیسکو فرانکو، دیکتاتور اسپانیا در آن زمان بود که تصمیم گرفت سدگابریل و گالان (Gabriel y Galán reservoir) را در این منطقه بسازد.گرانادیا به عنوان منطقه سیل اعلام شد و پنج سال بعد مقامات دولتی به شهر آمدند و به مردم محلی گفتند که این شهر دیگر متعلق به ایالت است؛ در حالی که بسیاری بلافاصله آنجا را ترک کردند، آنهایی که ماندند مجبور شدند بابت سکونت در خانه های خودشان، اجاره پرداخت کنند.با پر شدن مخزن سد که بزرگترین مخزن از مجموعه ای بود که برای تقویت اقتصاد اسپانیا در یک دوره انزوای اجباری بین المللی طراحی شده بود، راه های شهر شروع به قطع شدن کردند. هنگامی که سطح آب به بالاترین نقطه خود رسید، گرانادیا به یک شبه جزیره تبدیل شد. اما به دلیل اینکه گرانادیا بالاتر از سد بود، شهر هرگز دچار سیل نشد.امروزه تنها راه برای رسیدن به شهر از طریق یک جاده فرعی است. در سال‌های پس از تخلیه این شهر، غارتگران بسیاری از غنایم گرانادیارا به تاراج برده اند، حتی محراب اصلی کلیسای آن را دزدیدند. در سال ۱۹۸۰ دولت گرانادیا یک گروه تاریخی هنری معرفی کرد و هنرمندان جوان برای کمک به بازسازی برخی از ساختمان‌های آن وارد شهر شدند. ساکنان سابق این شهر هنوز از بازگشت منع شده اند و شهر اکنون به عنوان یک موزه در فضای باز به صورت رایگان اداره می شود.
این شهر در اکسترمادورا (Extremadura) در مرکز غرب کشور قرار دارد و توسط مسلمانان در قرن نهم تاسیس شد. در طول قرون وسطی گرانادیا رونق گرفت و به شهر اصلی منطقه ای تبدیل شد که شامل ۱۷ شهر و روستای دیگر بود. در سال ۱۹۵۰، بیش از هزار سال پس از تأسیس، هزار نفر در گرانادیا زندگی می کردند که بسیاری از آنها کشاورز بودند و در زمین های خارج از دیوارهای آن کار می کردند. فقط ۱۴ سال بعد، تک تک آنها از این شهر رفتند. دلیل اینکه همه آنها شهر خود را ترک کردند، به خاطر فرانسیسکو فرانکو، دیکتاتور اسپانیا در آن زمان بود که تصمیم گرفت سد گابریل و گالان (Gabriel y Galán reservoir) را در این منطقه بسازد.
گرانادیا به عنوان منطقه سیل اعلام شد و پنج سال بعد مقامات دولتی به شهر آمدند و به مردم محلی گفتند که این شهر دیگر متعلق به ایالت است؛ در حالی که بسیاری بلافاصله آنجا را ترک کردند، آنهایی که ماندند مجبور شدند بابت سکونت در خانه های خودشان، اجاره پرداخت کنند.
با پر شدن مخزن سد که بزرگترین مخزن از مجموعه ای بود که برای تقویت اقتصاد اسپانیا در یک دوره انزوای اجباری بین المللی طراحی شده بود، راه های شهر شروع به قطع شدن کردند. هنگامی که سطح آب به بالاترین نقطه خود رسید، گرانادیا به یک شبه جزیره تبدیل شد. اما به دلیل اینکه گرانادیا بالاتر از سد بود، شهر هرگز دچار سیل نشد.
امروزه تنها راه برای رسیدن به شهر از طریق یک جاده فرعی است. در سال‌های پس از تخلیه این شهر، غارتگران بسیاری از غنایم گرانادیا را به تاراج برده اند، حتی محراب اصلی کلیسای آن را دزدیدند. در سال ۱۹۸۰ دولت گرانادیا یک گروه تاریخی هنری معرفی کرد و هنرمندان جوان برای کمک به بازسازی برخی از ساختمان‌های آن وارد شهر شدند. ساکنان سابق این شهر هنوز از بازگشت منع شده اند و شهر اکنون به عنوان یک موزه در فضای باز به صورت رایگان اداره می شود.
بدون نظر