۷ روش مقابله با عصبانیت، پرخاشگری و کج خلقی کودکان در کمال آرامش

سعیده اکبری جمعه، ۲۸ مرداد ۱۴۰۱

پرخاشگری، عصبانیت و کج خلقی کودکان ۱ تا ۳ ساله بسیار رایج است. کودک معمولاً از این رفتار به عنوان راهی برای نشان دادن احساسات خود بهره می برد. او می تواند با جیغ زدن، ضربه زدن و حتی حبس نفس احساس خود را نشان دهد.

دلیل کودکان برای این رفتار این است که آنها در این سن توانایی ابراز ناامیدی و ناراحتی خود را با کلمات ندارند. پس، این در دست والدین آنها است که به این موضوع رسیدگی کرده و کاری کنند کودک احساس امنیت و آرامش کنند.

در این مطلب روزیاتو، نکاتی را به شما ارائه دهیم که ممکن است برای مواقعی که با کج خلقی کودکان و عصبانیت آنها مواجه می شوید، به دردتان بخورد و دقیقاً به آن نیاز داشته باشید.

اجازه دهید خودشان را تخلیه کنند.

تلاش برای پایان دادن سریعتر به عصبانیت با روش های بی فایده، مانند فریاد زدن بر سر کودک، موثر نیست. بهتر است بنشینید و اجازه دهید کودک فریاد بزند و گریه کند. اجازه دهید همه چیز به خودی خود آرام شود. هنگامی که کودک عصبانیت خود را تمام کرد، احساس بسیار بهتری دارد و کلمات شما معنای بیشتری خواهند داشت. شما هم می توانید احساس آرامش کنید و بتوانید با کودک خود در مورد احساسات و چیزهایی که او را آزار می دهد، بحث سازنده تری داشته باشید.

اگر پرخاشگر شدند، آنها را از موقعیت دور کنید.

فریاد زدن، گریه کردن و کوبیدن پاها به زمین بسیار متفاوت از پرخاشگری است؛ در این حالت، کودک می تواند شروع به ضربه زدن، گاز گرفتن یا پرتاب کردن اشیا کند. برای این نوع رفتار، می توانید بلافاصله کودک را از موقعیت خارج کنید و اگر در جمع هستید، او را به مکانی ساکت ببرید. اگر در خانه هستید، می توانید به فرزندتان نزدیک شوید و با لحنی محکم اما نه عصبانی به او توضیح دهید که اشکال ندارد اگر اینقدر پرخاشگر شود. آن‌ها می‌توانند هر چقدر که می‌خواهند عصبانیت خود را بروز دهند، اما رفتار فیزیکی و جسمی آنها کاملا غیرقابل قبول است.

توجه آنها را به چیز دیگری جلب کنید.

کودکان معمولاً دامنه توجه بسیار کوتاهی دارند، به این معنی که آنچه اکنون آنها را آزار می دهد می تواند در چند ثانیه دیگر فراموش شود. بنابراین، در هنگام کج خلقی کودکان، اگر آنها صحنه ای را در یک فروشگاه ایجاد می کنند و می خواهند شما چیزی برای آنها بخرید، می توانید با چیز دیگری حواس آنها را پرت کنید. مثلا یک شی یا اسباب‌بازی به آنها بدهید که می‌دانید دوست دارند، یا می‌توانید چیزی را در مغازه به آنها نشان دهید که ممکن است مورد علاقه شان باشد. بهتر است فرزندتان را با سایر کودکانی که در آن زمان ساکت هستند مقایسه نکنید.

از آنها بخواهید بروند در فضایی آرام و ساکت بنشینند.

این روشی است که بسیاری از معلمان در مقاطع پیش دبستانی از آن پیروی می کنند؛ جایی که یک نقطه “آرامش” برای کودکان است. این مکان می تواند یک گوشه خوب و گرم از خانه شما با کوسن های نرم روی زمین، کتاب ، اسباب بازی و سایر وسایل سرگرم کننده در اطراف باشد. هنگامی که کودک شما ناراحت یا عصبانی است، می توانید او را تشویق کنید که در آن گوشه بنشیند و با انجام یک فعالیت حواس خود را پرت کند. مثلاً اگر به نقاشی علاقه دارند، می توانید یک دفترچه با چند مدادرنگی در آن فضا بگذارید تا سریعتر آرام شوند.

یک جایگزین برای آرام کردن آنها پیشنهاد دهید.

کودکان اغلب می خواهند کارهایی را انجام دهند که بزرگسالان می دانند خطرناک است، اما بچه ها این را درک نمی کنند. آنها احساس می کنند که شما اجازه نمی دهید آنها به چیزی که واقعا می خواهند دست پیدا کنند. بنابراین، به جای فریاد زدن بر سر آنها، می توانید جایگزین مشابهی را به آنها پیشنهاد دهید تا هدف جدیدی برای آنها باشد. این پیشنهاد می تواند نسخه ایمن تر از کاری باشد که آنها می خواهند انجام دهند. شما می توانید این فعالیت جدید را برنامه ریزی کنید. بنابراین، آنها چیزی برای پیش بینی دارند.

از قبل، به آنها هشدار دهید.

یکی از چیزهایی که بچه‌ها از آن لذت نمی‌برند این است که شما به طور ناگهانی به زمان بازی خود پایان می‌دهید؛ آن هم در حالی که آنها نمی‌دانستند زمان رفتن آنها و اتمام بازی فرا رسیده است. شما نمی توانید فقط به آنها بگویید که ۱۰ دقیقه دیگر می روید، زیرا آنها در این مرحله زمان را نمی فهمند. کاری که می توانید در عوض آن انجام دهید این است که به آنها بگویید که می توانند ۲ مرتبه دیگر از بازی خود را انجام دهند و سپس خواهید رفت. این چیزی است که آنها می توانند درک کنند و هر چقدر هم که بخواهند برای مدت طولانی تری بمانند، احتمالاً به آن احترام خواهند گذاشت.

به دل نگیرید!

یکی از رایج ترین جملاتی که بچه ها هنگام ناراحتی از بزرگترها می گویند این است: «از تو متنفرم!».

با این که در این زمان، توهین و سرزنش کردن آنها بسیار آسان است اما کاملا واضح است که این کار اشتباهی بیش نیست. آنها واقعاً منظورشان چیزی نیست که می گویند زیرا بیان جملات این چنینی روش آنها برای ابراز ناامیدی و نشان دادن احساساتشان است. بهتر است آن را نادیده بگیرید و به برنامه خود پایبند باشید؛ بدون اینکه اجازه دهید رفتار بد آنها شما را دلخور یا ناراحت کند.