جزئیات درگیری های شب گذشته در دانشگاه صنعتی شریف

دانشگاه صنعتی شریف دیشب ساعات پرالتهابی را پشت سر گذاشت که نگرانی های زیادی ایجاد کرد.

دانشجویان دانشگاه شریف دیروز همانند روزهای گذشته تجمعی اعتراضی در محوطه ی این دانشگاه داشتند و خواستار آزادی دانشجویان بازداشتی بودند اما شامگاه دیروز، این اعتراضات که بعضاً با شعارهای سیاسی تندی نیز همراه بود، با ورود نیروهای امنیتی به دانشگاه به درگیری کشیده شد.

به دنبال انتشار خبر این درگیری ها و افزایش نگرانی ها دراینباره، برخی شهروندان و خانواده های دانشجویان  به سمت دانشگاه رفتند و درگیری های پراکنده ای نیز در اطراف این دانشگاه شکل گرفت.

در ادامه وزیر علوم، محمدعلی زلفی گل، برای فرونشاندن درگیری ها شخصاً در دانشگاه شریف حضور یافت و پس از صحبت با نیروهای امنیتی، استادان و دانشجویان، در نهایت موفق شد ترتیب انتقال امن تعداد قابل توجهی از دانشجویان را به خارج از دانشگاه و خوابگاه های دانشجویی فراهم کند.

در نهایت همه ی دانشجویان از محوطه ی دانشگاه خارج و دانشجویان خوابگاهی نیز در خوابگاه‌ ها مستقر شدند. جو دانشگاه و مناطق اطراف آن هم آرام شد.

منابع خبری مرتبط با دانشجویان شریف، شایعات منتشر شده درباره ی حمله به خوابگاه های دانشجویی و کشته شدن تعدادی از دانشجویان که باعث نگرانی خانواده ها شده بود را رد کرده اند اما در عین حال اعلام کرده اند تعدادی از همکلاسی هایشان در درگیری های شب گذشته بازداشت یا مجروح شده اند. همچنین تایید شده که برخی از دانشجویان در این اعتراضات دستگیر شده اند.

در پی این حوادث، دانشگاه صنعتی شریف اعلام کرد کلاس‌ های این دانشگاه تا اطلاع ثانوی به صورت مجازی برگزار می‌ شود. هیات رئیسه دانشگاه، «حفاظت از دانشجویان و کاهش نگرانی‌ ها» را دلیل این تصمیم عنوان کرد.

وقایع شب گذشته ی دانشگاه صنعت شریف برای بسیاری یادآور حادثه کوی دانشگاه سال ۷۸ بود.

حادثه کوی دانشگاه سال ۷۸

حادثه کوی دانشگاه تهران به مجموعه ناآرامی‌ ها و درگیری‌ ها بین روزهای ۱۸ تا ۲۳ تیر ماه سال ۷۸ میان دانشجویان با نیروهای انتظامی اطلاق می شود.

همه‌چیز از توقیف روزنامه سلام به مدیریت سیدمحمد موسوی‌ خوئینی‌ ها، از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام شروع شد. ۱۵ تیر بود که در پی شکایت وزارت اطلاعات، روزنامه سلام به‌ دلیل انتشار نامه ی محرمانه وزارت اطلاعات که به سعید اسلامی یا امامی منتسب شده بود، با حکم تعلیقی که در سال ٧٢ داشت، توقیف شد. این آغاز ماجرای کش‌ داری بود که به حادثه ١٨ تیر انجامید.

مجلس پنجم طرح اصلاح قانون مطبوعات را در دستور کار خود قرار داده بود. مطبوعات اصلاح‌ طلب به این اصلاحات معترض بودند و آن را باعث ایجاد محدودیت در بهاری می‌ دانستند که با دوم خرداد فضای مطبوعات کشور را آکنده بود. در پی توقیف روزنامه سلام، روزنامه‌ های اصلاح‌ طلب در تیترها و سرمقاله‌ های خود به این موضوع واکنش نشان دادند. با این‌ حال، طرح اصلاح قانون مطبوعات در مجلس پنجم به ریاست علی اکبر ناطق‌ نوری تصویب شد.

به‌ محض انتشار خبر توقیف روزنامه سلام، هفدهم تیر سال ٧٨، دانشجویان در کوی دانشگاه تهران دست به اعتراض زدند. اعتراضی که از ساعت ٩ شب شروع شد و تا بامداد همان روز ادامه یافت.

ساعت ٩ شب ابتدا تجمعی در کوی در برابر خوابگاه دانشجویان شکل گرفت. به فاصله ی یک ساعت، تجمعی دیگر مقابل سینمای کوی برگزار شد و به‌ هم‌ پیوستن این دو تجمع باعث شد جمعیت دانشجویان به بیرون از کوی کشیده شود. نیروی انتظامی، دانشجویانی را که بیرون از کوی آمده بودند، به داخل محوطه هدایت کرد. مصطفی معین، وزیر وقت علوم و دیگر چهره‌ های سیاسی به میان دانشجویان رفتند. مجید انصاری، موسوی‌ لاری وزیر کشور، فائزه هاشمی، فاطمه کروبی، مصطفی تاج‌ زاده، عبدالله نوری، درودیان، اکبر گنجی، ابراهیم اصغرزاده و… از جمله ی این افراد بودند.

اما ماجرا به این سادگی خاتمه نیافت و تا بیست‌ و‌ سوم تیر فضای ملتهب همچنان ادامه داشت. درگیری‌ های کوی دانشگاه بارها به خیابان کشیده شد. در جریان این درگیری ها، تعدادی از دانشجویان مجروح شدند و مرگ چند تن نیز تأیید شد.

این درگیری ها به اعتراضات گسترده و چند روزه ی دانشجویان و مردم در شهرستان ها نیز انجامید.