سال‌هاست که اینترنت به بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما تبدیل شده است. با ظهور و رشد روزافزون شبکه های اجتماعی، وابستگی افراد به اینترنت از قبل هم بیشتر شده است. اما حالا دیگر تنها بحث وابستگی روانی به شبکه های اجتماعی مطرح نیست؛ بسیاری از کسب و کارها از طریق همین شبکه های اجتماعی شکل گرفته و این تنها راه ارتباطی‌شان با مشتری است. حال در نظر بگیرید تنها پل ارتباطی بین فروشنده و مشتری هم از بین برود.
با ادامه اعتراضات مردم در خیابان‌های کشور، چند هفته‌ای است که شاهد قطعی‌های گسترده اینترنت و فیلترینگ شبکه های اجتماعی پرکاربرد در میان عموم هستیم؛ موضوعی که دیگر همه را کلافه کرده و معلوم نیست چه وقت قرار است متوقف شود. در این میان سخنگوی هیات رئیسه مجلس پس از جلسه روز یکشنبه اعلام کرد که فضای مجازی باید همانند تمام دنیا قانون‌مند شود. نظام الدین موسوی با اشاره به اینکه تا زمانی که اغتشاش و آشوب وجود داشته باشد، براساس مصوبات مقامات، این وضعیت ادامه پیدا می‌کند، گفت: «نظر مجلس آن است که بر اساس واقعیت‌های جامعه مردم باید بتوانند از فضای مجازی استفاده کنند اما هنوز تصمیم‌گیری قطعی درباره رفع فیلتر برخی از شبکه‌های اجتماعی اتخاذ نشده است. طبیعتا تصمیم قطعی در این باره به قانون نیاز دارد.»
صحبت‌های سخنگوی مجلس درباره قوانین و محدودیت های اینترنت در تمام دنیا در حالی است که تقریبا ۶۳ درصد مردم جهان یعنی چیزی حدود ۵۰.۰۳ میلیارد نفر از اینترنت استفاده می‌کنند و فیلترینگ اینترنت تنها در چند کشور آسیایی اعمال می‌شود.
کره شمالی و چین؛ سردمدار سانسورکنندگان جهان
اولین و سخت‌گیرترین کشورها و سردمدار سانسورکنندگان جهان کره شمالی و چین هستند. در تمام لیست‌های منتشر شده از محدودیت‌ها و فیلترینگ در جهان این دو کشور در راس قرار دارند. تقریبا چیزی وجود ندارد که این دو کشور آن را سانسور نکرده باشند. مردم این کشورها قادر به استفاده از رسانه‌های اجتماعی غربی یا استفاده از وی پی ان ها نیستند و تمامی رسانه های سیاسی آنها به شدت سانسور می‌شوند.
هر دو این کشورها برنامه های پیام رسان خارجی را نیز فیلتر کرده‌اند و شهروندان را مجبور کرده‌اند تا از برنامه‌هایی که در داخل کشور ساخته شده‌اند و به طور کامل کنترل می‌شوند استفاده کنند. برای مثال چینی‌ها تنها می‌توانند از اپلیکیشن وی چت (Wechat) برای ارسال پیام استفاده کنند. برنامه‌ای که نه تنها پیام‌ها را رمزگذاری نمی‌کند بلکه امکان ورود شخص ثالث و دسترسی به پیام ها را نیز فراهم می‌کند.
شهروندان کره شمالی تنها به کمتر از ۳۰ وب‌سایت موجود در داخل کشور دسترسی دارند. تقریبا تمام محتوای ۱۲ روزنامه اصلی کره شمالی و ۲۰ مجله توسط خبرگزاری مرکزی دولتی کره شمالی، که بر فعالیت‌ها و اظهارات رهبری سیاسی تمرکز دارد، تولید می‌شود. اینترنت محدود به مقامات سیاسی است، اما برخی مدارس و موسسات دولتی به اینترانت تحت کنترل شدید به نام Kwangmyong دسترسی دارند. بیشتر استفاده از اینترنت در کشور به کارکنان نظامی و دولت محدود می‌شود.
ایران در رتبه دوم فیلترینگ جهان
طبق گزاش وب‌سایت comparietech ایران در رتبه دوم محدودیت‌های اینترنتی قرا دارد. در ایران استفاده از VPN و میلیون‌ها وب سایت محدود است. رسانه های اجتماعی نیز تحت محدودیت‌های فزاینده‌ای قرار دارند. فیس بوک، یوتیوب، توئیتر و اخیرا اینستاگرام و واتساپ در ایران فیلتر هستند. تنها وی‌پی‌ان‌های مورد تایید دولت قابلیت استفاده دارند که عملا این شبکه های اجتماعی را بلااستفاده می‌کند. بسیاری از پیام‌رسان‌ها نیز به دلیل اینکه مقامات برنامه‌ها و خدمات داخلی را به عنوان جایگزین معرفی می‌کنند، ممنوع شده‌اند. تا سال ۲۰۱۳، نزدیک به ۵۰ درصد از ۵۰۰ وب سایت بازدید شده در سراسر جهان، از جمله یوتیوب، فیس‌بوک، توئیتر و گوگل پلاس مسدود شده‌اند و ایران را به یکی از کشورهایی تبدیل کرده‌اند که فعالیت رسانه‌های اجتماعی را ممنوع کرده‌اند.
اروپا فیلترینگ ندارد
در خصوص سایر کشورهای جهان باید گفت که هیچ کشور اروپایی به جز چند کشور از جمله ترکیه و بلاروس شبکه های اجتاعی را فیلتر نکرده است. تنها در دو کشور بلاروس و ترکیه رسانه سانسور‌های شدید دارد. هیچ کدام از برنامه‌های پیام‌رسان در اروپا فیلتر نیستند. تنها کشوری که در آمریکای جنوبی رسانه‌های مستقل و اخبار را به شدت کنترل و سانسور می‌کند ونزوئلا است.
به گزارش statista، طبق مطالعات آنلاین شرکت امنیت و حریم خصوصی Surfshark در مورد ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل، در حال حاضر حدود ۲ درصد از کشورهای مورد بررسی، دسترسی به رسانه های اجتماعی و برنامه های ارتباطی را مسدود کرده‌اند: چین، کره شمالی، ایران و ترکمنستان و تنها چهار کشور در جهان وی‌پی‌ان‌ها را به طور کامل ممنوع کرده‌اند که آن هم چین، ایران، کره شمالی و عراق هستند.
بدون نظر