تجسم پادآرمانشهری هوش مصنوعی از ظاهر اولین شهر انسانی در سیاره سرخ

مهرناز زاوه چهارشنبه، ۰۴ آبان ۱۴۰۱

با برنامه ریزی ایلان ماسک برای ساخت مستعمره انسانی در سیاره مریخ تا سال ۲۰۵۰، هوش مصنوعی نشان می‌دهد که ظاهر شهرها در مریخ چگونه خواهد بود.

ایلان ماسک مدیرعامل اسپیس ایکس (SpaceX) برنامه های بزرگی برای ایجاد یک مستعمره انسانی در مریخ دارد و قصد دارد تا سال ۲۰۵۰ یک میلیون نفر را به سیاره سرخ برساند. در این میان هوش مصنوعی تلاش کرده تا نشان دهد یک شهر انسانی در مریخ چگونه می‌تواند باشد. دال-ای (DALL·E) یک نرم افزار هوش مصنوعی است که برای این کار به کار گرفته شده است.

DALL·E که نامش از انیمیشن وال-ای (Wall-E) پیکسار الهام گرفته شده، یک مدل یادگیری ماشینی است که توسط اوپن اِی آی (OpenAI) برای مجسم کردن تصاویر غیرمعمول از فرمان‌های کلیدی ایجاد شده است. این نرم افزار هوش مصنوعی که در سال ۲۰۲۱ ساخته شد به عنوان یک مدل زبان مبدل شناخته می‌شود که قادر است تقریبا هر ایده‌ای را به تصویر تبدیل کند.

ارائه تصاویری دیستوپیایی از شهر انسانی در مریخ توسط هوش مصنوعی

OpenAI که یک شرکت پژوهشی هوش مصنوعی است می‌گوید DALL·E متن و تصویر را به عنوان یک جریان واحد از داده‌ها دریافت می‌کند که تا ۱۲۸۰ توکن را شامل می‌شود و با استفاده از حداکثر احتمال برای تولید همه توکن ها یکی پس از دیگری، آموزش داده می‌شود. این روند یادگیری به DALL·E اجازه می‌دهد که نه تنها یک تصویر را از صفر بسازد، بلکه هر ناحیه چهارگوش از یک تصویر موجود را که تا گوشه سمت راست پایین امتداد دارد، به روشی که با فرمان متن سازگار است بازسازی کند.

وقتی نوبت به مریخ می‌رسد، آنچه DALL·E ارائه می‌کند یک مریخ دیستوپیایی یا پادآرمانشهری است که در سیاره سرخ ظاهر می‌شود. دال-ای آسمان خراش های چشمگیری را به تصویر می‌کشد اما برخی از تصاویر، شهرهای مریخی را متروکه و حتی فرسوده نشان می‌دهند.

ماسک قبلا اعتراف کرده بود که زندگی در مریخ دشوار خواهد بود و احتمالا اولین انسان‌ها در آنجا رنج خواهند برد. قابل درک است که بسیاری از مردم در این باره سوال داشته باشند که انسان‌هایی که در مریخ زندگی می‌کنند قرار است چطور زنده بمانند. او پیش‌تر در توییتی نوشته بود: «در ابتدا در گنبدهای شیشه‌ای و در نهایت مثل زمین قابل حیات می‌شود.» کلمه زمینی سازی (Terraforming) که ماسک در اینجا به کار برده به معنای ایجاد محیط مناسب در خارج از گنبدهاست تا گیاهان بتوانند در آن درست همانند زمین رشد کنند و اکسیژن وجود داشته باشد.