قطر حداقل ۲۰۰ میلیارد دلار برای آماده سازی این کشور برای میزبانی جام جهانی خرج کرده است و بیشتر آن برای شهر «لوسیل» (Lusail) هزینه شده است. «لوسیل» که دومین شهر بزرگ در قطر با جمعیتی در حدود ۲۰۰,۰۰۰ نفر است، شاهد تغییراتی بوده است که میلیاردها دلار هزینه داشته تا آن را به یک شهر آینده تبدیل کند.
این شهر با هتل آسمان‌خراش «هلال ماه» (skyscraper)، جزایر عظیم دست‌ساز، مناطق کامل برای کنترل آب و هوا و یک استادیوم کاملاً جدید، بخش مهمی از چشم‌انداز ملی قطر ۲۰۳۰ است. این پروژه ۴۷ میلیارد دلاری، زمینی به مساحت ۲۲ کیلومتر مربع را به چیزی تبدیل کرده است که قطری ها امیدوارند به بهشتی در خلیج فارس تبدیل شود. این شهر روز سه شنبه میزبان اولین بازی خود در جام جهانی با دیدار آرژانتین و عربستان سعودی خواهد بود.
در پس تمام ساختمان‌های پر زرق و برق و سیستم‌های با فناوری پیشرفته، این ترس وجود دارد که «لوسیل» مانند بسیاری از پروژه‌های زیربنایی در قطر، راز تاریکی را در خود جای داده باشد. بیم آن می رود که چنین تحولات سریعی بر رنج هزاران کارگر مهاجر بنا شده باشد؛ چیزی که قطر آن را انکار می کند.
گروه های حقوق بشر تخمین می زنند که بیش از ۶,۵۰۰ کارگر در قطر از زمان کسب حق برگزاری جام جهانی، جان خود را از دست داده اند. قطر ۲ میلیون نیروی کار مهاجر دارد که گفته می شود بسیاری از آنها با دستمزد کم در شرایط سخت کار می کنند و همین کارگران ممکن است مسئول ایجاد این کلان شهر چشمگیر بوده باشند که میزبان ده بازی در طول جام جهانی از جمله فینال این رقابت ها در ۱۸ دسامبر خواهد بود. با این وجود قطر بدرفتاری با کارگران مهاجر را رد می‌کند و می‌گوید فعالانه برای بهبود استانداردها تلاش می‌کند.
پس از تکمیل پروژه این شهر، امید است که «لوسیل» دارای یک پارک موضوعی، یک تالاب، دو اسکله تفریحی، دو زمین گلف، ۲۲ هتل به همراه مراکز خرید و تجاری لوکس باشد. ورزشگاه نمادین «لوسیل» ظرفیت ۸۰,۰۰۰ نفر را دارد و این شهر میزبان اولین مسابقه فرمول ۱ قطر در سال گذشته بود که در آن رقابت، لوئیس همیلتون جایزه بزرگ قطر ۲۰۲۱ را برد.
اما یکی از قابل تشخیص ترین نقاط شهر، مجموعه هتل «هلال ماه»، «برج های کاتارا» (Katara Towers) است. ارتفاع آن ۲۱۰ متر با ۴۰ طبقه است که دو هتل مجلل به همراه آپارتمان ها، دفاتر و مغازه ها را در خود جای داده است.
با این وجود بیم آن می رود که این شهر با کارگران مهاجر و دستمزد پایین ساخته شده باشد. کارگران ساختمانی که به ساخت استادیوم ها کمک می کنند، کمتر از ۲ دلار در ساعت دستمزد دریافت کرده اند و گفته می شود که برخی از آنها هنگام کار در گرمای شدید قطر جان خود را از دست داده اند.
دیده بان حقوق بشر گزارشی تهیه کرده است که در آن نحوه استثمار کارگران مهاجر را بر اساس سیستم کفالا (kafala system) توضیح می دهد. کارگران عمدتاً از هند، پاکستان، بنگلادش، نپال و فیلیپین خود را در نوعی شرایط کار اجباری می‌بینند. سیستم کفالا ویزای کارگران را به حمایت کارفرما، که مسئول وضعیت قانونی آنهاست، مرتبط می کند.
مهاجران می توانند تا سقف ۲۵۹۸ دلار فقط برای تامین شغل خود بپردازند که این باعث می شود پس انداز خود را خالی کنند یا دارایی اندکی را که دارند بفروشند و در مشاغل کم درآمد گرفتار شوند.
قوانین کافالا به این معنی است که کارگران حتی نمی‌توانند آنجا را ترک کنند؛ بسیاری از آنها از دست کارفرمایان خود فرار کرده‌اند که در قطر یک جرم جنایی محسوب می‌شود.
در حالی که فیفا آماده می شود تا میلیاردها درآمد از حامیان مالی و پخش کننده ها جمع آوری کند، بسیاری از خانواده های کارگران مهاجر، همچنان در سوگ مرگ عزیزان خود هستند و برای تغذیه فرزندان خود یا پرداخت وام هایی که عزیزانشان برای پرداخت هزینه های غیرقانونی استخدام در جام جهانی گرفته اند تلاش می کنند.
بدون نظر