به گفته یکی از مقامات ناسا، انسان ها ممکن است در ۱۰ سال آینده روی ماه زندگی کنند. هوارد هو (Howard Hu)، که برنامه فضاپیمای اوریون ایالات متحده را رهبری می کند، گفت که برنامه ما این است که افراد در این دهه روی ماه ساکن شوند. او گفت: «ما مردم را به سطح ماه می فرستیم و آنها روی آن سطح زندگی می کنند و تحقیقات علمی انجام می دهند. واقعاً برای ما بسیار مهم است که کمی فراتر از مدار زمین خود را بیازماییم و بعد با رفتن به مریخ، گام بزرگی برداریم.»
آقای هو امیدوار است پس از اطمینان از ایمنی اجزا و سیستم های موشک آرتمیس، این طرح را عملی کند. این موشک پس از سال‌ها تأخیر و میلیاردها هزینه بلاخره امتحان شد. این اولین پرواز آزمایشی بدون خدمه اوریون به منظور کسب اطمینان از ایمن بودن آن است.
مأموریت آرتمیس ۱ نخستین پرواز فضایی در برنامه فضایی آرتمیس ناسا و اولین پرواز موشک سامانهٔ پرتاب فضایی (SLS) آژانس و فضاپیمای اوریون است. موفقیت این مأموریت، آینده مأموریت آرتمیس ۲ را تعیین می‌کند که فضانوردان را بدون آنکه بر سطح ماه فرود بیایند، به دور ماه خواهد برد و سپس مأموریت آرتمیس ۳ که در نهایت بازگشت انسان‌ها به سطح ماه را رقم خواهد زد. مأموریت آرتمیس ۲ و ۳ قرار است به ترتیب در سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ انجام شوند.
فضاپیمای اوریون تا ۱۳۰ کیلومتری سطح ماه نزدیک می‌شود تا از نیروی گرانشی آن استفاده کند. این اتفاق در منطقه‌ای دوردست در ماه رخ خواهد داد؛ بنابراین، انتظار می‌رود ارتباط ناسا حدود ۳۵ دقیقه با فضاپیما قطع شود.
چهار روز بعد، رانش دوم موتورها، فضاپیمای اوریون را در مداری دوردست در اطراف ماه قرار خواهد داد. فضاپیما تا ۶۴,۳۶۰ کیلومتر فراتر از ماه خواهد رفت که برای یک کپسول سکونت‌پذیر یک رکورد محسوب می‌شود. سپس، سفر اوریون برای بازگشت به زمین آغاز می‌شود و در نهایت قرار است ۱۱ دسامبر (۲۰ آذر)، پس از کمی بیش از ۲۵ روز پرواز، در اقیانوس آرام فرود بیاید.
آقای هو گفت روزپرتاب این موشک روز تاریخی برای پرواز فضایی انسان بود. وی افزود: «این اولین گامی است که ما برای اکتشافات بلندمدت اعماق فضا نه تنها برای ایالات متحده بلکه برای جهان برمی داریم. من فکر می کنم یک روز تاریخی برای ناساست. همچنین یک روز تاریخی برای همه افرادی است که عاشق پرواز انسان در فضا و کاوش در اعماق فضا هستند. منظورم این است که ما به ماه برمی گردیم، ما روی یک برنامه پایدار کار می کنیم و این فضاپیما قرار است وسیله نقلیه ای باشد که افراد را حمل می کند. ما دوباره بر روی ماه فرود می آییم.»
این پرتاب آغاز برنامه اکتشاف ماه آرتمیس ناسا بود که به نام خواهر دوقلوی اساطیری آپولو نامگذاری شد. ناسا انتظار داشت که ۱۵,۰۰۰ نفر در محل پرتاب، درکنار هزاران نفر دیگر که در سواحل و جاده‌های بیرون دروازه‌ها قرار گرفته‌اند، شاهد عاقبت موردانتظار ناسا برای پروژه آپولو، زمانی که ۱۲ فضانورد از سال‌های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۲ روی ماه قدم زدند، باشند.
چارلی بلک ول تامپسون، کارگردان این پرتاب، پس از صعود به تیمش گفت: «شما جایگاه خود را در تاریخ به دست آورده اید. شما بخشی از اولین ها هستید. زیاد پیش نمی آید. شاید یک بار در هر حرفه ای. اما همه ما بخشی از یک چیز فوق العاده ویژه هستیم: اولین پرتاب آرتمیس. اولین قدم در بازگشت کشورمان به ماه و مریخ.»
آژانس فضایی قصد دارد در پرواز بعدی، در سال ۲۰۲۴، چهار فضانورد را به دور ماه بفرستد و در اوایل سال ۲۰۲۵ انسان ها، بر سطح آن فرود آیند. در نهایت، ناسا امیدوار است تا اواخر دهه ۲۰۳۰ یا اوایل دهه ۲۰۴۰ پایگاهی در ماه ایجاد کند و فضانوردان را به مریخ بفرستد.
اما هنوز بسیاری از موانع باید برطرف شوند. کپسول اوریون فضانوردان را فقط به مدار ماه می برد نه سطح آن. ناسا، اسپیس ایکس ایلان ماسک را برای توسعه استارشیپ استخدام کرده است. سفینه فضایی ای که حداقل در اولین سفر در سال ۲۰۲۵، فضانوردان را بین مدار و سطح ماه جابجا کند. برنامه این است که استارشیپ و در نهایت فرودگرهای شرکت های دیگر در مداری به دور ماه مستقر شوند تا هر زمان که خدمه جدید اوریون بخواهند به زمین برگردند، آماده استفاده از آنها شوند.
بدون نظر