یک زن آمریکایی که در اثر سال ها استفاده از دستگاه های برنزه کننده پوست، به این کار اعتیاد پیدا کرده بود، با وجود مبتلا شدن به سرطان پوست باز هم دست از برنزه کردن نکشید. او حالا به دلیل ابتلا به سرطان ۱۲ بار تحت عمل جراحی قرار گرفته و مجبور شد از نوعی کرم شیمی درمانی استفاده کند که به گفته ی خودش گویی بدنش را آتش می زد و این درمان ها لکه های وحشتناکی در سرتاسر صورت و بیشتر از ۷۰۰ بخیه برایش برجای گذاشته بود.
جولی الراد ۵۶ ساله که اهل ایالت فلوریدای آمریکا است، ۲ فرزند دارد. او قبلاً صاحب یک مدرسه ی کاراته بود و حالا دیگر بازنشسته شده است. ان زن می گوید همیشه احساس می کرد با پوست برنزه جذاب تر و زیباتر می شود، به همین دلیل از ۲۴ سالگی ۲ بار در هفته از دستگاه های برنزه کننده پوست استفاده می کرد و طولی نکشید که به این کار اعتیاد پیدا کرد.
اما نزدیک به ۱۲ سال بعد، در سن ۳۶ سالگی، این زن متوجه ظاهر شدن یک لکه ی دلمه بسته روی پیشانی خود شد که وقتی بهبود نیافت معلوم شد او به ۲ نوع سرطان پوست مختلف مبتلا شده است؛ کارسینوم سلول بازال و کارسینوم سلول سنگفرشی.
او تحت یک عمل جراحی اورژانسی قرار گرفت تا بخش سرطانی پوستش را بردارند. اما طولی نکشید که استفاده از دستگاه های برنزه را دوباره از سر گرفت، کاری که حالا آن را «تعریف حماقت محض» توصیف می کند.
اما وقتی برای دومین بار مبتلا به سرطان تشخیص داده شد، فهمید که دیگر وقت تغییر فرا رسیده است.
این زن ۵۶ ساله حالا عادت برنزه کردن خود را «بزرگ ترین اشتباه زندگی اش» می داند و سعی می کند با صحبت در مورد خود دراینباره آگاهی بخشی کند تا دیگر کسانی که از دستگاه های برنزه کننده استفاده می کنند فوراً و پیش از آنکه دیر شود، دست از این کار بکشند.
الراد می گوید: «من یک لکه ی کوچک روی پیشانی ام داشتم که از بین نمی رفت. شبیه جای زخم بود و سعی می کردم بکنمش ولی دوباره برمی گشت. برای همین رفتم پیش دکتر.»
«یادم است که حین معاینه به این فکر می کردم که چقدر اتفاق ترسناکی است و احمق بودم که این کار را با خودم کردم. ولی بعدش دوباره رفتم پوستم را برنزه کردم چون در این حد اعتیادآور است.»
«بعد از جراحی سرطان پوست اولم قطعاً به خطرها آگاه بودم ولی باز هم پوستم را برنزه کردم که تعریف حماقت محض بود.»
«ولی این دستگاه ها همینقدر اعتیادآورند. من ۲ بار جراحی کردم و بعدش حدود ۶ ماه باز هم پوستم را برنزه کردم و سرطان پوستم بیشتر شد. بالاخره اینجا بود که با خودم گفتم باید عادتم را تغییر بدهم.»
این زن تاکنون در مجموع ۱۲ بار تحت عمل جراحی قرار گرفته است که هر یک با حداکثر ۷۰ بخیه انجام شدند. علاوه بر این، بخش هایی از پوست گردن و کتف او به پیشانی و گوش هایش پیوند زده شده است.
اما دشوارترین بخش درمان او استفاده از نوعی کرم شیمی درمانی موضعی بود که در توصیف آن می گوید انگار که کسی روی صورتش اسید می ریخت. او همچنین می گوید درد ناشی از آن به قدری طاقت فرسا بود که آرزوی مرگ می کرد.
او مجبور شد برای ۲۷ روز این کرم را به قسمت هایی از پوستش که به دلیل درگیری با سرطان برداشته شده بود، بزند و این امر باعث ظاهر شدن لکه هایی قرمز رنگ روی صورتش شد.
او در اینباره می گوید: «هیچکس نمی توانست مرا برای چیزی که قرار بود تجربه کنم آماده کند. خیلی دردناک است. در اصل برای یک ماه صورت تان را می سوزانید.»
«عکس هایی که از لکه های صورتم هست هیچ فیلتری ندارند و دقیقاً همانطوری هستند که بود.»
«هر روز باید این کرم را به صورتم می زدم. در اصل صورتم را با آن می سوزاندند و سعی می کردند سلول های سلول های سرطانی را از بین ببرند.»
«به معنای واقعی کلمه دلم می خواست بمیرم. اغراق نمی کنم. واقعاً همین قدر دردناک بود. یک بار به یک نفر گفتم فکر می کنم اگر دستم را قطع می کردند دردش کمتر بود.»
«با خودم فکر می کردم انگار کسی دارد روی صورتم اسید می ریزد و آن را می سوزاند.»
جولی می گوید علاقه ی او به برنزه کردن پوستش از اواخر دوران نوجوانی اش آغاز شد چون ظاهر برنزه شده اش را دوست داشت.
در ابتدا بیشتر حمام آفتاب می گرفت اما در نهایت در اوایل دهه ی ۲۰ زندگی اش به استفاده از دستگاه های برنزه کننده روی آورد.
بعد از آن به مدت بیش از یک دهه، ۲ بار هفته و هر بار ۸ تا ۱۲ دقیقه از این دستگاه ها استفاده می کرد.
او می گوید: «اواخر دوران نوجوانی بود که به این فکر افتادم که با پوست برنزه قشنگ تر یا جذاب تر می شوم.»
«قبل از اینکه استفاده از دستگاه های برنزه کننده را شروع کنم، بیشتر حمام آفتاب می گرفتم و چندین ساعت در روز روغن بچه به پوستم می زدم.»
«قیافه ی برنزه شده ام را دوست داشتم. از سفید بودن خوشم نمی آمد. وقتی جوان بودم واقعاً به کاری که داشتم با پوستم می کردم و خطراتی که داشت فکر نمی کردم.»
«هیچ وقت از کرم ضدآفتاب استفاده نکردم. حتی بعد از اولین سرطان پوستم باز هم ضدآفتاب نمی زدم. از هر فرصتی برای حضور در آفتاب استفاده می کردم و این بزرگ ترین اشتباه زندگی ام بود.»
او حالا به طور مرتب از کرم ضد آفتاب استفاده می کند و هر ۶ ماه یک بار به متخصص پوست سر می زند. و اگر سر و کله ی زخمی پیدا شود، یکراست پیش پزشک می رود تا آن را آزمایش کنند.
او می گوید: «این اتفاق هزینه ی مالی زیادی برایم داشت اما مهم تر از آن هزینه ی روانی اش بود.»
«دردناک بود، احتمالاً یکی از دردناک ترین چیزهایی که تجربه کرده ام و این درد را برای هیچکس نمی خواهم. برای همین حالا سعی می کنم به دیگران هشدار بدهم.»
«حالا آفتاب درواقع مرا می ترساند چون برایم تداعی گر درد است. به دیگران می گویم که هر بار که بیرون می روید ضدآفتاب بزنید، حتی اگر هوا آفتابی نباشد.»
«به علاوه، حتماً استفاده از دستگاه های برنزه کننده را کنار بگذارید. این دستگاه ها شما را می کشد و زندگی و صورت تان را نابود می کند. همین حالا دست از این کار بکشید چون سر و کله ی اولین زخم که پیدا شود دیگر نمی توانید جلویش را بگیرد و آن وقت دیگر خیلی دیر شده.»
«شاید فکر کنید که با پوست برنزه قشنگ می شوید اما به لحاظ آماری احتمالش خیلی بالا است که این اتفاق برایتان بیافتد.»
«من حالا پوست روشنم را پذیرفته ام و وقتی آدم های برنزه را می بینم با خودم فکر می کنم کار احمقانه ای است، چون حالا نگاه کاملاً متفاوتی به آفتاب پیدا کرده ام.»
بکش خوشگلم کن؟