خشونت از همان ابتدای تاریخ سینما وجود داشته و جنجال و مخالفت نیز به دنبال آن بوده است. در سال ۱۹۰۳، سینماروها با دیدن تصاویر مردی که در پایان فیلم The Great Train Robbery به سمت آن ها شلیک می کرد، دست به اعتراض زدند. از آن به بعد، فیلم های بسیاری بوده اند که به خاطر خشونتی که روی پرده نمایش داشته اند بحث برانگیز شده اند، از تاثیرات خشونت در دنیای سرگرمی بر کودکان تا رابطه وسیه تر بین خشونت واقعی و ساختگی روی پرده نمایش و البته خشونت روزافزون رسانه ها هم از لحاظ کیفی و هم کمی.
جای تعجب ندارد که هر چه از قدمت سینما گذشته، بر نقدها از خشونت سینما افزوده شده زیرا این صنعت هر ساله تلاش می کند مرزهای جدیدی را در این زمینه در نوردد. اگه چه همواره یک نوع همپوشانی بین خشن ترین و تکان دهنده ترین فیلم ها وجود دارد اما فیلم هایی که در این فهرست جمع کرده ایم تنها فیلم هایی هستند که خشونتشان زیاد است و تکان دهنده و منزجر کننده نیستند و بدین ترتیب تماشای بسیاری از آن ها دشوار نیست. این فیلم ها از کشورها و ژانرهای مختلفی هستند که می توان از بسیاری جهات ان ها را «خشن ترین» فیلم های تاریخ سینما دانست.
هشدار اسپویل: در این مطلب، به ناچار بخشی از داستان هر یک از فیلم ها فاش خواهد شد.
۱- Inside
شاید خشن ترین فیلم موج نوی سینمای وحشت فرانسه از لحاظ کیفی در دهه ۲۰۰۰، فیلم Inside باشد، فیلمی حدود ۸۰ دقیقه ای که حمله ای همه جانبه از بیرحمی در تمام طول روایت داستان است. این فیلم داستان یک زن بیوه باردار به نام سارا را روایت می کند که روز غروب کریسمس را تنها در خانه گذرانده و توسط زنی مرموز مورد حمله قرار می گیرد. اما این زن یک مهاجم تصادفی نیست و تنها به این خاطر سارا را هدف قرار گرفته که بتواند نوزاد سارا را از شکم او بیرون کشیده و مال خود کند.
سناریو ترسناکی است اما پیش از اینکه به روایت اصلی داستان نزدیک شویم شاهد ورود افراد زیادی به خانه سارا و مواجهه با آن شخصیت زن بی نام هستیم. این رویارویی ها به برخی از خونین ترین، پرتنش ترین و شاید تهوع آورترین سکانس های تاریخ ژانر وحشت از لحاظ خشونت روی پرده منجر می شود. از مادر سارا تا رییس کارش، تا پلیسی که اسلحه به خانه می آورد و سلاح های جدیدی را برای نابودی بدن انسان معرفی می کند، فیلم Inside رگباری بی پایانی از خشونت است که کمتر مخاطبی به تجربه آن علاقمند است. اما این فیلم آنقدر طرفدار داشت که یک نسخه بازسازی شده هالیوودی از آن ساخته شد، هر چند خشونت آن از نسخه اورجینال کمتر شده بود.
۲- Saving Private Ryan
استیون اسپیلبرگ یکی از تحسین شده ترین و شناخته شده ترین فیلمسازان هالیوود است. او اکنون بیش از ۵۰ سال است که فیلم می سازد و برخی از ماندگارترین و مهم ترین فیلم های تاریخ سینما از لحاظ فرهنگی را در ژانرهای مختلف ساخته است. با این وجود، کمی تعجب برانگیز است که فکر کنیم استیون اسپیلبرگی که به خاطر رویکرد احساسی خود به فیلمسازی شناخته می شود، یکی از خشن ترین فیلم های تاریخ سینما را ساخته باشد. تردیدی نیست که Saving Private Ryan فیلمی به شدت خشن است. سکانس ابتدایی فیلم در حمله نورماندی یکی از نمادین ترین سکانس های تاریخ سینماست که وحشت و آشوب این عملیات مهم جنگ جهانی دوم را به پرده سینما می آورد و مخاطب را به درون این تجربه هولناک می کشد.
اما این تنها یک بخش از فیلم جنگی و حماسی اسپیلبرگ است که باعث شده Saving Private Ryan در این فهرست جای بگیرد. فیلم اسپیلبرگ در ادامه نیز سکانس های واقع گرایانه، تکان دهنده و ویرانگر متعددی در زمینه خشونت جنگی دارد، از مرگ هایی که در اثر تیراندازی تک تیراندازها و مسلسل ها رخ می دهند تا صحنه ای که مخاطب حس می کند کارگردان خط قرمزها را در زمینه خشونت رد کرده است. Saving Private Ryan یک فیلم جنگی بی نقص است، دقیقاً به این دلیل که مخاطب را وادار می کند با واقعیت هولناک خشونت در جنگ مواجه شود، اما همزمان یکی از فیلم هایی است که تماشایش دشوار بوده و یکی از خشن ترین فیلم های تاریخ سینما.
۳- Angst
بر اساس جنایت های یک قاتل واقعی به نام ورنر کنیسک، فیلم Angst داستان یک مرد بی نام را روایت می کند که برای پیدا کردن یک قربانی تلاش می کند. در صدای راوی، او می گوید که می خواهد ترس را در چشمان کسانی که می کشد ببیند. و مدت کوتاهی بعد این فیلم همان چیزی که شخصیت اصلی فیلم می خواهد را در اختیارش قرار می دهد. او به زور وارد خانه ای شده و یک مرد ناتوان از لحاظ مغزی، یک زن جوان و مادرشان را پیدا می کند. شخصیت قاتل مدتی مخفی می شود و تنها نظاره گر خانواده می شود ولی در ادامه حمله خود را آغاز می کند.
از آن نقطه است که فیلم در یک مسیر بی پایان از وحشت، تعقیب و گریز و خشونت گام بر می دارد، در شرایطی که مرد بی نام مانند عروسک و نه انسان با این خانواده رفتار می کند. فیلم Angst یک فیلم تکان دهنده اما به شدت نفسگیر است که هیچ فرصتی را برای شخصیت سازی یا داستان پردازی تلف نکرده و به جای آن همه وقتش را صرف آشنا کردن ما با دنیای خشونت در سریع ترین و ساده ترین شکل ممکن می کند. این فیلم بیشتر تجربه است تا روایت و یکی از ماندگارترین تجربیات سینمایی که می توانید داشته باشید، البته از سمت و سوی خشن اش.
۴- Natural Born Killers
فیلم Natural Born Killers وقتی در سال ۱۹۹۴ منتشر شد بسیار بحث برانگیز شد. این فیلم زمانی بیش از پیش جنجالی شد که الهام بخش چندین جنایت واقعی گردید و باعث مرگ دستکم هشت نفر در دنیای واقعی شد. نکته خنده دار اینکه Natural Born Killers به وضوح در مورد رابطه بین خشونت و رسانه است، اگر چه به شکلی که رسانه به آب و تاب دادن خشونت های واقعی می پردازد و نه تاثیرات رسانه های ترویج کننده خشونت. این فیلم همزمان یک نقد تند و هجوآمیز است که در همه چیز زیاده روی می کند، به ویژه در زمینه خشونت.
سکانس های پر از خشونت و ظاهراً بی پایان فیلم از این پدیده طوری هستند که لازم نیست آن ها را خیلی جدی بگیرید اما تردیدی نیست که برخی از سکانس های آن از لحاظ خشونت در حد و اندازه های خشن ترین سکانس های تاریخ سینما هستند. Natural Born Killers از تمام نقدها و جنجال های مرتبط با آن جان سالم به در برده و جایگاه یک کالت کلاسیک را بدست آورد، چه به دلیل خشونت بالایش باشد و چه تاثیر منفی آن، اما چیزی که با اطمینان می توان گفت این است که یکی از خشن ترین فیلم های تاریخ سینماست.
۵- I Saw the Devil
فیلم های خشن معمولاً با سانسور مواجه می شوند و گاهی اوقات بیش از یک بار این اتفاق صورت می گیرد. جی وون کیم، کارگردان کره ای، مجبور شد سکانس های بسیاری از فیلم خود را سانسور کند تا بتواند فیلمش را در کشور خود اکران کند. اما حتی با آن سانسورها نیز I Saw the Devil یکی از شدیدترین موارد به تصویر کشیدن خشونت در دنیای سینماست. این فیلم داستان در مورد یک نیروی سرویس امنیت ملی کره جنوبی به نام سو هیون است که یک عملیات خودسرانه طولانی از انتقام علیه قاتل سریالی که همسرش را کشته را آغاز می کند. این روایت انتقامجویی یک موضوع کلاسیک در سینماست اما I Saw the Devil زمانی خاص شده و به یکی از خشن ترین فیلم های انتقام جویانه تاریخ سینما تبدیل می شود که سو هیون انتقام خود را به اجرا می گذارد.
او تنها به دنبال کردن، شکنجه و قتل قاتل همسرش راضی نیست و بارها این قاتل سریالی به نام جانگ کیونگ چول (با بازی بی نقص یک ستاره همیشه تحسین برانگیز به نام چوی مین سیک) را پیدا کرده، کتک زده و رها می کند تا دائماً در شرایط پارانویا و ترس به سر ببرد. در طول مدت طولانی فیلم، نه تنها شاهد خشونت اعمال شده توسط کیونگ چول روی قربانیانش و رفتارهای خشن و انتقام جویانه شخصیت اصلی نسبت به قاتل همسرش هستیم، بلکه نیم نگاهی به رفتارهای سادیستی مشابه دوستان کیونگ چول نسبت به قربانیانشان، از جمله مردی که انسان خوار است، می اندازیم. فیلم I Saw the Devil یکی از خشن ترین فیلم های تاریخ سینماست و آنقدر دُز خشونت آن بالاست که بعد از مدتی از تماشای فیلم دیگر برای مخاطب عادی می شود.
۶- Ichi the Killer
بسیاری از خشن ترین فیلم های تاریخ سینما به وضوح در مورد خشونت هستند و این موضوع به شدت در مورد فیلم Ichi the Killer صدق می کند، فیلمی که دیالوگ مشهور «هیچ عشقی در خشونت تو وجود ندارد» در آن به شکلی هوشمندانه غم انگیز و ناامید کننده است. این فیلم داستان شخصیت مشهور ایچی را روایت می کند که توسط یک رییس یاکوزا اغفال شده و به یک ماشین کشتار تبدیل شده و همزمان یک نیروی انتقامجوی دیگر به نام کاکیهارا برای تحقیق در مورد قتل های ایچی وارد ماجرا می شود. اما کاکیهارا تنها یک گانگستر معمولی نیست بلکه یک شخصیت سادومازوخیست است که به معنای واقعی کلمه عاشق خشونت است. او فکر می کند که خشونت نوعی ابراز عشق است و بارها در طول فیلم شاهد تحقق این ایده هستیم، در شرایط که او هم خودش و هم دشمن را شکنجه و مثله می کند.
فیلم Ichi the Killer فیلمی است که خشونت را به شکلی متفاوت از بسیاری از دیگر فیلم های این فهرست تجلیل می کند و ظاهراً با شادی شخصیت کاکیهارا از شکنجه کردن هایش همزادپنداری می کند. اگر منصف باشیم، باید گفت که وقتی تمام شخصیت های فیلم را منفی و شرور بدانیم، تماشای سکانس های متعدد خشونت فیلم آسان تر می شود. خشونت کاکیهارا با خشونت ایچی مقایسه می شود، کسی که وقتی اغفال می شود به یک ماشین کشتار تبدیل شده که بدون نیاز به هیچ دلیل و منطقی دست به نابودی و خشونت می زند. خشونت فیلم Ichi the Killer به حدی است که نمایش آن در برخی کشورهای جهان ممنوع شده است.
۷- I Spit on Your Grave
فیلم های انتقامجویی تاریخی طولانی در سینما دارند و منشأ آن ها دستکم به دهه ۱۹۶۰ و انتشار فیلم The Virgin Spring ساخته اینگمار برگمان باز می گردد اما هیچکدام از فیلم های این ژانر نتوانسته تاثیری مشابه I Spit on Your Grave ساخت سال ۱۹۷۸ داشته باشد. این فیلم داستان جنیفر را روایت می کند، نویسنده ای که برای گذراندن تعطیلات از زندگی شهری منهتن بریده و به شهری کوچک در کنتیکت می رود، جایی که به شکلی خشن توسط گروهی از مردان مورد تجاوز قرار گرفته و در ادامه درصدد انتقام بر می آید. این فیلم هنوز هم به خاطر سکانس جنجالی تجاوزش مورد بحث است، سکانسی که نزدیک به ۳۰ دقیقه از زمان فیلم را به خود اختصاص می دهد. اما این سکانس ۳۰ دقیقه ای تماماً خشونت نیست.
چیزی که تماشای این سکانس را دشوارتر می سازد این است که توقف هایی وجود دارد، لحظاتی که به مخاطب اجازه می دهد فکر کند که شاید جنیفر توانسته از دست مهاجمان فرار کند اما هر بار آن ها بار دیگر به او تجاوز می کنند. این سکانس طولانی بسیار تهوع آور و تکان دهنده است. البته انتقامجویی جنیفر نیز به شدت خشن و تکان دهنده می شود، در شرایطی که وی خاص ترین شکنجه ها را مطابق با کاری که هر کدام با او کرده اند، برای متجاوزان در نظر می گیرد و اجرا می کند، از جمله بدترین شکنجه ها که با اندام های تناسلی آن ها در ارتباط است. فیلم I Spit on Your Grave یک فیلم به شدت خشن است که هر کسی توان تماشای آن را ندارد.
۸- Green Room
وقتی در مورد خشن ترین فیلم های تاریخ سینما صحبت می کنیم، فیلم های بزرگ و کوچکی از لحاظ وسعت داستان و بزرگی لوکیشن به فهرستمان راه می یابد و Green Room شاید یکی از کوچکترین فیلم های این فهرست باشد. تقریباً تمام داستان در داخل یک لوکیشن اتفاق می افتد: محل برگزاری یک مهمانی که توسط گروهی سفیدپوست نژادپرست کنترل می شود، جایی که اعضای گروه موسیقی Ain’t Rights اجرای برنامه دارد اما وقتی یک جنازه را کشف می کنند زندگی شان به خطر افتاده و به دام گروه نژادپرست می افتند. از آن به بعد است که فیلم به فیلمی محاصره ای تبدیل می شود، در شرایطی که اعضای گروه موسیقی Ain’t Rights برای زنده ماندن دست به هر کاری می زنند و بعد از اینکه معامله با قاتلان به جای مناسبی نمی رسد، با مبارزه خود را آزاد می کنند.
چیزی که باعث شده Green Room در این فهرست جای بگیرد این است که حاوی برخی از ماندگارترین سکانس های خشونت است که بسیار نفسگیر بوده و لوکیشن محدود فیلم نیز بر تنش زایی آن می افزاید. خشونت Green Room به چند دلیل قابل توجه است اما شاید بیشتر به خاطر نمایش فیلم از خشونت ساطور و سگ که نمونه اش قبلاً در هیچ فیلمی دیده نشده بود. دست یکی از شخصیت های فیلم چند بار با ساطور بریده می شود اما قطع نمی شود و مخاطب مجبور می شود رشته هایی از گوشت را نگاه کند که همچنان دست شخصیت را متصل به بدنش نگه داشته اند. و جایی که اکثر فیلم ها حمله سگ ها را کات می کنند، Green Room به شکلی نسبتاً واضح دردیده شدن گلوی قربانیان توسط سگ را نشان می دهد.
۹- The Wild Bunch
سام پکینپاه یکی از افسانه ای ترین فیلمسازان تاریخ هالیوود است، تا حدود زیادی به خاطر اینکه بیش از هر فیلمساز دیگری مرزهای به تصویر کشیدن خشونت را در سینما در نوردید. او چنان در تاریخچه خشونت در سینما اهمیت دارد که کتاب هایی در مورد سبک فیلمسازی و خشونت او نوشته شده است. اما شاید هیچ فیلم دیگری در رزومه او به اندازه فیلم The Wild Bunch ساخته سال ۱۹۶۹ خشونت عریان و خاص این کارگردان را به تصویر نکشد. این فیلم داستان گروهی یاغی را روایت می کند که در آستانه دنیای مدرن و در شرایطی که گروهی جایزه بگیر به رهبری یکی از اعضای سابق گروه در تعقیبشان هستند، تلاش دارند جایی جدید برای خودشان پیدا کنند.
The Wild Bunch فیلمی بسیار هوشمندانه و مالیخولیایی است که برای توسعه شخصیت ها و تم ها وقت می گذارد اما همزمان یکی از خشن ترین وسترن های تاریخ سینماست با سکانس تیراندازی پایانی فیلم که به افسانه های هالیوود پیوسته است. The Wild Bunch فیلمی است که از خشونت خود در خدمت تم های بزرگتر استفاده می کند، فیلمی که به طور خاص، به گذشته متعلق بودن خشونت را به نمایش می گذارد و این یعنی شخصیت های اصلی داستان دیگر جایی در دنیای مدرن ندارند که چیز خوبی به نظر می رسد.
۱۰- Battle Royale
Battle Royale داستان گروهی نوجوان را روایت می کند که فکر می کنند در حال رفتن به یک سفر علمی هستند اما در واقع برای شرکت در یک برنامه دولتی برده می شوند که برای بررسی خشونت نوجوانان طراحی شده است. این برنامه، نوجوانان را در یک نبرد خونین، روبروی یکدیگر قرار می دهد، که در آن تمام دانش آموزان باید تا سرحد مرگ با هم بجنگند هیچ راه فراری نیست زیرا همه آن ها گردنبندهایی دارند که در صورت تلاش برای خروج از میدان نبرد، منفجر می شود. همچنین سلاح های مختلفی در اختیار دانش آموزان قرار می گیرد که بتوانند بهتر با هم بجنگند و این موضوع به انواع مختلفی از مرگ ها و مثله شدن ها در طول فیلم منجر می شود.
Battle Royale فیلمی است که مخاطب را با دنیا و روایت خود آشنا کرده و در ادامه اجازه می دهد جنگیدن و نبرد برای بقا کنترل همه چیز را در دست بگیرد، در شرایطی که دانش آموزان به یکدیگر شلیک کرده، همدیگر را چاقو زده و تلاش دارند برای زنده ماندن، دیگری را تکه تکه کنند. فیلم Battle Royale هم به خاطر کمیت قابل توجه خشونتش و هم کیفیت سکانس های خشونتش در این فهرست قرار گرفته است. در یک سکانس، یکی از شخصیت ها اخته می شود و در دیگری نارنجکی که در داخل سر یکی از قربانیان جاسازی شده، منفجر می شود. اگر چه کلیت فیلم این خشونت ها را جدی نمی گیرد اما برخی از کشورها این موضوع را کاملاً جدی گرفته و اکران آن را ممنوع کردند.
در این مطلب سعی کردیم شما را با ۱۰ مورد از خشن ترین فیلم های تاریخ سینما آشنا کنیم اما فیلم های زیر نیز می توانستند در این فهرست جایی داشته باشند:
سلام با احترام چرا اسامی فارسی فیلم ها را نمی نویسد چون شناخته شده تر هستن اول ان سکانس تیراندازی روبروی تماشاگر در فیلم پورتر . در جاهای اخر فیلم هست نویسنده محترم یک نگاهی فقط یک نگاه به تاریخ سینما حداقل ویکی را ببیند کتاب جای خود دو سکانس ورود متفقین به سواحل نرماندی دقیق از روی عکس های کاپا برداشته شد و…به هر حال نویسنده محترم می تواند عقیده خودش را بنویسد ولی تو را خدا مثل منتقدهای ما این قدر بیگانه از هنر فیلم نباشد .با احترام
سلام با احترام چرا اسامی فارسی فیلم ها را نمی نویسد چون شناخته شده تر هستن اول ان سکانس تیراندازی روبروی تماشاگر در فیلم پورتر . در جاهای اخر فیلم هست نویسنده محترم یک نگاهی فقط یک نگاه به تاریخ سینما حداقل ویکی را ببیند کتاب جای خود دو سکانس ورود متفقین به سواحل نرماندی دقیق از روی عکس های کاپا برداشته شد و…به هر حال نویسنده محترم می تواند عقیده خودش را بنویسد ولی تو را خدا مثل منتقدهای ما این قدر بیگانه از هنر فیلم نباشد .با احترام