در ۲۰ سال گذشته، علیرغم کمپین های گسترده برای افزایش تناسب اندام و تشویق مردم به حرکت بیشتر، نرخ جهانی بی تحرکی کاهش نیافته است. اما به گفته دانشمندان، سبک راه رفتن خنده داره شخصیت های آقای تی بگ و آقای پوتی، که توسط جان کلیز و مایکل پیلین در مونتی پایتون (Monty Python) در سال ۱۹۷۱ بازی شد، می تواند راه حل باشد.
“وزارت راه رفتن های احمقانه” طرحی از برنامه تلویزیونی گروه کمدی مونتی پایتون بود که طنزی درباره ناکارآمدی بوروکراسی است، این داستان جان کلیز رابه عنوان یک کارمند دولتی در یک وزارتخانه ساختگی دولت بریتانیاکه مسئول توسعه راه‌های احمقانه از طریق کمک‌های مالی است، نشان می‌دهد.
تیمی به سرپرستی محققان دانشگاه ایالتی آریزونا تصمیم به مقایسه مصرف انرژی در شکل های مختلف راه رفتن کردند. آنها ۱۳ بزرگسال سالم، بین ۲۲ تا ۷۱ سال، بدون سابقه بیماری قلبی یا ریوی و اختلال راه رفتن شناخته شده را انتخاب کردند.
قد و وزن بدن اندازه‌گیری شد و قبل از انجام سه آزمایش پیاده‌روی، که هر کدام پنج دقیقه طول می‌کشید، در اطراف یک مسیر ۳۰ متری سرپوشیده، ویدیویی از طرح “وزارت راه رفتن های احمقانه” به هر شرکت‌کننده نشان داده شد.
در آزمایش اول، شرکت کنندگان به سبک معمول خود با سرعتی که آزادانه انتخاب شده بود، راه رفتند. برای دو آزمایش بعدی، از شرکت کنندگان خواسته شد تا راه رفتن آقای تی بگ و آقای پوتی را به بهترین شکل ممکن بازسازی کنند.
سبک راه رفتن تی بگ شامل حرکت به سمت جلو با پاهای کمی خم شده، پراکنده با ضربه به بالا، پرش به سمت عقب و سایر تکان های نامنظم پا است. از طرف دیگر، پیاده روی پوتی شامل بالا بردن زانوی چپ در هر مرحله متناوب با زاویه ۹۰ درجه است.
محققان دریافتند که راه رفتن به روش تی بگ، منجر به مصرف انرژی به میزان قابل توجهی، حدود ۲.۵ برابر پیاده روی معمولی می شود. پیاده روی به سبک آقای تی بگ، چنان جذب اکسیژن بالایی را به همراه داشت که به عنوان ورزش با شدت شدید شناخته شد.
محققان تخمین می‌زنند که بزرگسالان می‌توانند با پیاده‌روی به سبک آقای تی بگ، به جای روش معمولشان، برای حدود ۱۱ دقیقه در روز به ۷۵ دقیقه فعالیت بدنی شدید در هفته دست یابند.
جایگزینی گام های معمولی با گام های آقای تی بگ برای حدود ۱۲ تا ۱۹ دقیقه در روز، مصرف انرژی روزانه را تقریباً ۱۰۰ کالری افزایش می دهد.
آنها می افزایند که این میزان پیاده روی به سبک آقای تی بگ احتمالاً منجر به تناسب اندام، بهبود وضعیت قلبی- تنفسی می شود، خطر مرگ و میر را کاهش می دهد و نیازی به زمان اضافی هم ندارد.
آنها نوشتند: «ما توسط نابغه علمی ناشناخته “وزارت راه رفتن های احمقانه” مونتی پایتون راهنمایی می شویم. ما دقیقه‌هایی که صرف خندیدن شد را به عنوان بخشی از مطالعه خود اندازه‌گیری نکرده‌ایم، اما تقریباً همیشه وقتی شرکت‌کنندگان در حال پیاده‌روی به سبک آقای تی بگ بودند، قهقهه هایشان توسط محقق ناظر مشاهده می‌شد.»
نیم قرن پیش، طرح “وزارت راه رفتن های احمقانه” ممکن است ناخواسته به روشی قدرتمند برای افزایش تناسب اندام قلبی عروقی در بزرگسالان دست یافته باشد.
محققان می گویند: «اگر مسئولین بهداشت و درمان در دهه ۱۹۷۰، “وزارت راه رفتن های احمقانه” را جدی می‌گرفت، ممکن بود امروز قلب‌ها سالم‌تر می بودند».
بدون نظر