سال ۲۰۲۲ در عرصه ی معماری به عنوان یکی از اولین ها به خاطر آورده خواهد شد، از اولین آسمان خراش «به یافت» دنیا که جایزه ی ساختمان سال را دریافت کرد گرفته تا فرانسیس کره، معمار اهل بورکینافاسو که اولین آفریقایی برنده ی جایزه پریتزکر، یکی از برترین جوایز معماری دنیا شد.
در سال گذشته همچنین بناهای مورد انتظاری همچون مرکز هنرهای نمایشی تایپه و برج استاین وی ِ نیویورک افتتاح شدند.
۲۰۲۳ هم قرار است سالی مملوء از افتتاح های جدید باشد، چه دومین برج بلند دنیا باشد و چه مرکزی میان ادیانی در ابوظبی.
کتابخانه ملی اسرائیل – اسرائیل، اورشلیم
کتابخانه ی ملی اسرائیل و آرشیو گسترده ی کتاب ها، نسخ خطی و عکس هایش قرار است به ساختمان جدیدی در کنار پارلمان اسرائیل منتقل شود.
این ساختمان به یک سالن کنفرانس، یک مرکز جوانان و چند فضای نمایشگاهی مختلف مجهز است که در کنار سالن مطالعه ای به مساحت بیش از ۴،۶۰۰ متر مربع قرار دارند.
این کتابخانه یک پنجره سقفی عظیم و مرتفع دارد و در آن قفسه ها ارتفاع اندکی دارند تا کتاب ها برای رهگذران قابل مشاهده باشند.
ساختمان جدید کتابخانه ملی اسرائیل توسط یک شرکت معماری سوئیسی به نام Herzog & de Meuron طراحی شده است.
شهرک مسکونی نوردو – دانمارک، کوپنهاگ
کپنهاگ، پایتخت دانمارک، از سوی یونسکو به عنوان پایتخت معماری دنیا در سال ۲۰۲۳ انتخاب شده و این شهر مملوء از نمونه هایی از طراحی پایدار است.
برجسته ترین آن ها محله ی درحال بازسازی نوردهون (یا بندر شمالی) است که زمانی منطقه ای صنعتی بود و حالا در حال تبدیل شدن به محله ای «هوشمند» و سازگار با عابرین پیاده است که به منابع تأمین انرژی سبز و یک خط دوچرخه ی گسترده به سوی مرکز شهر مجهز است. سیلوهای غلات و سیمان متروکه ی این منطقه در سال های اخیر تبدیل به ساختمان های اداری و مسکونی شده اند.
این بازسازی ها توسط شرکت معماری دانمارکی Henning Larsen صورت می گیرد. جدیدترین پروژه ی این شرکت در این محله، شهرک مسکونی نوردو است که می توان آن را نمادی از دگرگونی در حال وقوع این منطقه دانست. با نمایی آجری که ادای احترامی به پیشینه ی صنعتی این منطقه است، باغ های عمومی وسیع و تراسی بر روی پشت بام، این شهرک ۱۱۵ واحدی یک «واحه ی جزیره ای» است که دسترسی راحتی به مجموعه ی در حال توسعه ی رستوران ها و مکان های عمومی این منطقه دارد.
مرکز فرهنگی لولا مورا – آرژانتین، سان سالوادور د خوخوی
سزار پلی، معمار فقید آرژانتینی شاید بیشتر با طراحی آسمان خراش های مشهوری همچون برج های دوقلوی پتروناس در کوالالامپور و مرکز تجارت جهانی در نیویورک شناخته می شود، اما نخستین پروژه ی شرکت او در آمریکای جنوبی از سال ۲۰۱۸ تاکنون بنای روی هم رفته ساده تری است.
مرکز فرهنگی لولا مورا که در جنگلی رو به شهر سان سالوادور د خوخوی بنا شده، به مجسمه سازی به همین نام اختصاص دارد که یکی از هنرمندان زن پیشگام در اوایل قرن بیستم بود. این بنا، علاوه بر گزیده ای از آثار لولا مورا، یک مرکز آموزشی، رستوران، کتابخانه و آتلیه ای برای هنرمندان را در خود جای داده است.
این مرکز که با الهام از مغار مجسمه سازی لولا مورا طراحی شده است، ساختمانی کربن خنثی توصیف شده است. اما ممکن است از این هم فراتر رود و انتظار می رود با استفاده توربین های بادی و انرژی خورشیدی بتواند انرژی تولیدی خود را ۲۰ درصد بیشتر از انرژی مصرفی اش سازد.
مرکز میان ادیانی خانواده ابراهیم – امارات متحده عربی، ابوظبی
نزدیک به ۸۰ درصد از جمعیت کشور امارات مسلمان هستند، اما در مرکز میان ادیانی جدید ابوظبی، سه دین ابراهیمی (اسلام، مسیحیت و یهودیت) از جایگاهی برابر برخوردارند. مسجد، کلیسا و کنیسه ی این مرکز با یک هارمونی زیبایی شناسانه، به شکل سه مکعب هم اندازه بنا شده اند.
این مرکز طراحی یک شرکت معماری آمریکایی به نام Adjaye Associates است. به گفته ی دیوید اجی، مؤسس غنایی – بریتانیایی این شرکت، در طراحی این مرکز به اشتراکات مذاهب نگاه شد، گرچه هر یک از سه ساختمان اصلی در جهت متفاوتی قرار دارند.
این مرکز علاوه بر فراهم کردن مکان هایی برای عبادت، قرار است مشوقی برای گفتگو و تبادل فرهنگی باشد. علاوه بر این ها، یک مرکز آموزشی هم در این مکان وجود دارد.
مردکا ۱۱۸ – مالزی، کوالالامپور
مردکا ۱۱۸ با ارتفاعی بیش از ۶۷۸ متر حالا دومین ساختمان بلند دنیا پس از برج خلیفه ی دبی محسوب می شود. این ساختمان همچنین یکی از آسمان خراش های اَبَربلند دنیا است، اصطلاحی که در توصیف برج های بلندتر از ۶۰۰ متر به کار می رود.
وقتی سال گذشته کار ساخت اسکلت ساختمان به پایان رسید، نخست وزیر آن زمان مالزی، اسماعیل صبری طراحی این برج را به تصویر رهبر سابق این کشور، تونکو عبدالرحمن تشبیه کرد که در سال ۱۹۵۷ در استادیوم مردکا در مجاورت برج، دست خود را بالا آورد و استقلال این کشور را اعلام کرد.
این برج طراحی یک شرکت معماری استرالیایی به نام Fender Katsalidis است. به گفته ی این شرکت، صفحات شیشه ای سه گوشی که در نمای ساختمان به کار رفته اند از طرح های موجود در هنر و صنایع دستی مالزی الهام گرفته شده اند.
این بنا (و مرکز خرید وسیع واقع شده در طبقه ی زیرین آن) که قرار است کار ساخت آن در نیمه ی دوم سال ۲۰۲۳ به پایان رسد، بیشتر از ۹۲ هزار متر مربع فضای فروشگاهی، یک سالن نمایش هزار نفری، دفاتر اداری، یک هتل و بلندترین سکوی بازدید جنوب شرق آسیا را در خود جای داده است.
کریدور فرهنگی کرنشو – آمریکا، لس آنجلس
وقتی معلوم شد ممکن است توسعه ی یکی از خطوط متروی لس آنجلس، بولوار کرنشوی این شهر را به دو نیم کند، اهالی این محله ی از گذشته سیاهپوست نشین، آن را فرصتی برای ایجاد یک زیرساخت جدید در منطقه ای دانستند که سال ها از کمبود سرمایه گذاری رنج برده است. نتیجه، برپایی کریدور فرهنگی کرنشو بوده است که امید می رود این منطقه را از یک گذرگاه تبدیل به یک مقصد کند.
این کریدور فرهنگی ۲ کیلومتری، مسیرهایی مخصوص عابرین پیاده، ۱۰ پارک عمومی جدید، مبلمان شهری و بیش از ۱۰۰ اثر هنری برآمده از هنر و فرهنگ سیاهپوستان را در خود جای داده است.
این کریدور تا پایان سال ۲۰۲۳ تکمیل نخواهد شد، اما انتظار می رود تعدادی از بخش های اصلی آن، از جمله عمده ی فضاهای سرسبز آن تا پاییز سال آینده افتتاح شوند.
فرودگاه بین المللی کمپگودا – هند، بنگلور
بنگلور، سومین شهر پرجمعیت هند، قرار است سال آینده شاهد افتتاح ترمینال شماره دو ۲۵۰ هزار متر مربعی فرودگاه بین المللی کمپگودا باشد. بر اساس ارزیابی ها این پروژه ظرفیت مسافرین سالانه ی این فرودگاه را به ۴۰ میلیون نفر خواهد رساند.
فرودگاه های سرسبزی همچون فرودگاه چانگی سنگاپور انتظارات را در رابطه با ظاهر ساختمان ترمینال های فرودگاه ها بالا برده اند. طراح پروژه ی ترمینال دوم فرودگاه بین المللی کمپودا یک شرکت معماری آمریکایی به نام Skidmore, Owings & Merrill است که از نگرشی مشابه، با الهام از طبیعت در طراحی این بنا بهره برده است. این ترمینال مجموعه ای از چند ساختمان است که به وسیله ی فضاهای سرسبز به یکدیگر متصل می شوند و در داخل آن ها آبشار و اثاثیه ای چوبی وجود دارد.
موزه بزرگ مصر – مصر، جیزه
موزه بزرگ مصر که بیش از یک میلیارد دلار صرف ساخت آن شده، برخی از ارزشمندترین ساخته های تاریخ بشر را در خود جای خواهد داد.
از سال ۲۰۰۲ که یک مسابقه ای برای طراحی این موزه برگزار شد تاکنون انتظارها برای افتتاح آن ادامه دارد.
روشن نیست که آیا سال ۲۰۲۳ به طور قطع زمان افتتاح این موزه خواهد بود یا خیر، اما نشانه های امیدبخشی مبنی بر آن وجود دارد.
این موزه ی ۴۸۳ هزار متر مربعی که توسط یک شرکت معماری ایرلندی به نام Heneghan Peng Architects طراحی شده، دربرگیرنده ی فضاهای متعدد نمایشگاهی، یک مرکز حفظ و نگهداری و تالاری با سقفی آنچنان بلند است که مجسمه ی عظیم رامسس دوم را در خود جای خواهد داد. فرم های سه گوش به کار رفته در نمای شیشه ای موزه و بخش های مختلف ساختمان اشاره ای به هرم های جیزه هستند.
بدون نظر