جزیره ای با بحران هویت؛ نیمی از سال فرانسوی و نیمی دیگر اسپانیایی

جزیره فِزِنت (Pheasant Island) یا جزیره قرقاول جزیره‌ای خالی از سکنه که بر روی رودخانه بیداسوآ (Bidasoa) در امتداد مرز بین فرانسه و اسپانیا قرار دارد، نیمی از سال متعلق به فرانسه است و نیم دیگری از سال متعلق به اسپانیا. موقعیت منحصر به فرد فرانسوی-اسپانیایی آن به دلیل معاهده پیرنیز (Pyrenees) در سال ۱۶۵۹ است.

از اواسط قرن هفدهم، این جزیره که ۲۰۰ متر طول و ۴۰ متر عرض دارد، از ۱ فوریه تا ۳۱ جولای توسط اسپانیا اداره می‌شود و از ۱ آگوست تا ۳۱ ژانویه تحت نظارت کشور فرانسه است. با این وجود شاید بتوان گفت این جزیره با بحران هویت روبه‌روست.

دلیل این وضعیت چیست؟

در سال ۱۶۵۹ جزیره قرقاول – که یک محدوده بی‌طرف تلقی می‌شد – میزبان امضای معاهده پیرنیز بود، یک معاهده صلح بین لویی چهاردهم فرانسه و فیلیپ چهارم اسپانیا که به جنگ فرانسه و اسپانیا که در سال ۱۶۳۵ آغاز شد پایان داد.

به عنوان بخشی از این معاهده، تصمیم گرفته شد که دو کشور به طور متناوب فرماندهی این جزیره را تغییر دهند، و آن را به یک «مالکیت مشترک» تبدیل کنند؛ یعنی سرزمینی که چندین دولت بر آن اختیارات برابر دارند.

در سال ۱۸۶۱ سنگ بنایی در این جزیره ساخته شد که روی یک طرف آن که رو به اسپانیاست به زبان اسپانیایی حک شده و در سمتی که رو به فرانسه است، حروف فرانسوی به چشم می‌خورد.

این تنها رویداد تاریخی مهمی نیست که در این جزیره کوچک رخ داده است. در سال ۱۶۶۰ ماریا ترزای اسپانیایی قبل از عبور از فرانسه برای تبدیل شدن به همسر پادشاه فرانسه لوئی چهاردهم، با پدرش و دربار اسپانیا در این جزیره خداحافظی کرد. این رویداد در کتاب های تاریخ به عنوان «ملاقات در جزیره قرقاول» ثبت شده است.

این جزیره در طول تاریخ برای مبادله گروگان ها نیز مورد استفاده قرار گرفته است.

اگرچه نام آن چیز دیگری را نشان می‌دهد، اما هیچ قرقاولی در این جزیره یافت نمی‌شود. زمانی که ویکتور هوگو نویسنده مشهور در سال ۱۸۴۳ از این جزیره دیدن کرد، از دیدن «حداکثر یک گاو و سه اردک»، و عدم حضور حتی یک قرقاول، ابراز تاسف کرد.

امروزه دسترسی به این جزیره محدود است و مردم فقط در روزهای میراث ویژه‌ای که برای بزرگداشت این پیمان تاریخی ترتیب داده شده، می‌توانند از آن بازدید کنند.

از آنجایی که رودخانه بیداسوآ جزر و مدی است و آب آن به دریای کانتابرین (Cantabrian) می‌ریزد، گاهی اوقات می‌توان با پای پیاده از اسپانیا به این جزیره رسید.

شوراهای محلی دو شهر ارون در اسپانیا و اوندای فرانسه در دو سمت رودخانه، مسئولیت نگهداری از این جزیره را بر عهده دارند و با قایق به آن می‌رسند تا درختان را هرس کنند.