فیلم های اکشن هیجان انگیز خون را در رگ هایتان به جریان انداخته و حال و هوایتان را بهتر می کنند. از برخی جهات، این فیلم های اکشن حتی هیجان انگیزتر نیز می شوند، زمانی که یک شخصیت زن نقش قهرمان اکشن داستان را بازی می کند. اگر چه دهه هاست که زن ها نیز در نقش قدرت های اکشن توانمند در سینما حضور دارند، هنوز هم جذاب است که می بینیم زنی جدید در نقش یک قهرمان قوی بر پرده سینما ظاهر شده و مخاطبان را مجذوب خود می کند. اگر طرفدار فیلم های اکشن هستید و البته به فیلم های با شخصیت های قهرمان زن علاقه دارید، بدون شک بسیاری از فیلم های اکشن با محوریت زنان را دیده اید، برای مثال شخصیت عروس در فیلم های Kill Bill، ریپلی در Aliens و فیلم های جدیدتری مانند Atomic Blonde و Mad Max: Fury Road.
همه این ها فیلم های فوق العاده ای هستند که جایگاه خاص خود را در میان فیلم های اکشن دارند اما برخی دیگر فیلم ها هستند که شایستگی توجه بیشتری داشتند. نکته اینکه تا قبل از سال ۲۰۰۰ فیلم های اکشن اندکی با محوریت شخصیت های قهرمان زن ساخته شده بود، موضوعی که در صورت متولد نشدن قبل از این سال به آن آگاه نیستید. نکته دیگر اینکه کشورهایی غیر از ایالات متحده نیز فیلم های اکشن حماسی بسیار خوش ساختی تولید کرده اند که بسیاری از آن ها از رادار طرفداران این ژانر در ایالات متحده دور مانده است. این فهرست می توانست خیلی راحت از فیلم های اکشن هنگ کنگی باشد اما می خواهیم فهرستی متنوع از ۱۰ فیلم اکشن زیبایی با محوریت شخصیت قهرمان زن را به شما معرفی کنیم که کمتر دیده شده اند اما حتماً باید ببینید، اگر از طرفداران پروپاقرص ژانر اکشن هستید.
Yes, Madam! (1985)
تهیه فهرستی از فیلم های اکشن با محوریت زنان قهرمان و نام نبردن از آثار میشل یئو یک جنایت است و ما هم نمی خواهیم جنایتکار باشیم! اگر چه طرفداران جوان ژانر اکشن شاید تنها اخیراً و به لطف فیلم تحسین شده Everything Everywhere All At Once با او آشنا شده باشند، یئو یک نماد مطلق در سینمای اکشن هنگ کنگ بوده و از دهه ۱۹۸۰ همواره در قالب فیلم های اکشن هالیوودی و هنگ کنگی ظاهر شده است. یکی از فیلم هایی که بیشتر از همه باید به آن توجه کرد Yes, Madam! در سال ۱۹۸۵ است که در هنگ کنگ و دیگر نقاط آسیا یک فیلم با موفقیت غیرمنتظره بود و تاثیر قابل توجهی بر فیلم های مشابه در آمریکا داشت. به کارگردانی کوری یئون، فیلمساز نامدار هنگ کنگی، این فیلم در مورد بازرس انجی است که با یک کارآگاه اسکاتلندی به نام کری موریس همکاری می کند تا میکروفیلمی که به اشتباه توسط گروهی سارق دزیده شده را پیدا کند.
فیلم Yes, Madam! اولین نقش آفرینی یئو در یک فیلم بلند سینمایی بود و علیرغم اینکه در آن زمان تنها ۲۲ سال داشت یک قدرت اکشن مطلق و قابل توجه بود. نکته جالب اینکه علاوه بر یئو که یک رزمی کار شناخته شده است، بازیگر نقش موریس (سینتیا روثراک) نیز یک رزمی کار کهنه کار بوده و هفت کمربند سیاه رزمی در اختیار دارد. سکانس های مبارزه در این فیلم به شکلی دقیق و جذاب طراحی شده و تماشای رویارویی یئو و روثراک با ارتشی از شخصیت های منفی با توانایی های کونگ فوی خود بسیار هیجان انگیز است. بسیار مایه شرم است که روثراک در بیرون از دنیای هنرهای رزمی شناخته شده نیست زیرا او هم به خاطر این فیلم و هم فیلم های رزمی دیگری که در آن ها حضور داشته، لیاقت شناسایی بیشتری را داشت. این فیلم را در فهرست تماشای خود قرار دهید.
La Femme Nikita (1990)
احتمالاً اسم فیلم La Femme Nikita را شنیده اید اما شرط می بندیم که اکثرتان آن را ندیده اید. این فیلم ساخته شده در سال ۱۹۹۰ با یک سریال کانادایی محبوب در دهه ۱۹۹۰ همراه شد و یک سریال بسیار کمتر مورد توجه قرار گرفته اما باکیفیت از شبکه CW با بازی مگی کیو نیز بعدها از روی آن ساخته شد. با این وجود نسخه سینمایی اورجینال بهترین بخش این فرانچایز است. به کارگردانی لوک بسون که به خاطر فیلم های Leon: The Professional و The Fifth Element شناخته می شود، La Femme Nikita آن پاریلو را در نقش شخصیت نیکیتا دارد. او که یک دختر معتاد نوجوان است، یک روز عصر به یک داروخانه دستبرد می زند و در این فرآیند یک افسر پلیس را به قتل می رساند. او به حبس ابد محکوم می شود اما دولت نقشه ای کشیده و با اعلام مرگش، او را وادار می کند که به یک آدمکش دولتی تبدیل شود.
بعد از تمریناتی پرتنش و سختگیرانه، تحت رهبری یک مربی با بازی ژان موریو بازیگر افسانه ای سینمای فرانسه، نیکیتا بالاخره به عنوان یک قاتل ماهر دست به کار شده و چهره ای متفاوت از دوران اعتیادش در نوجوانی به خود می گیرد. فیلم La Femme Nikita اگر چه فیلمی با عمق زیاد نیست اما تماشای آن بسیار لذت بخش بوده و سبک خاص بسون در فیملسازی که Cinéma du look نامیده می شود بسیار چشم نواز است. پاریلو نیز در نقش اصلی داستان می درخشد و بدین تریتب La Femme Nikita به یکی از پیشگام ترین و نمادین ترین فیلم های اکشن دوران خود با محوریت یک شخصیت زن تبدیل شد که بازسازی های مختلفی از آن صورت گرفت؛ از جمله Black Cat در هنگ کنگ و Point of No Return در ایالات متحده.
Lady Snowblood (1973)
Lady Snowblood یک فیلم ژاپنی ساخته شده در سال ۱۹۷۳ بر اساس مانگایی به همین نام است که در آن یک زن نقش قاتلی مرگبار و جنگجویی بیرحم را بازی می کند. این فیلم کلاسیک در ژانر فیلم های انتقام جویانه زن محور، در مورد زنی جوان به نام یوکی است که لقب بانوی خون برقی را یدک می کشد. یوکی در زندان زنان به دنیا آمده است، جایی که مادرش به خاطر کشتن یکی از چهار مهاجمی که به او تجاوز کرده و شوهرش را کشته بودند، در آن به سر می برد. یوکی که حس انتقام جویی مادرش را در خون خود دارد، از همان دوران کودکی شروع به آموزش دیدن در زمینه آدمکشی می کند تا کار ناتمام مادرش را تمام نماید. Lady Snowblood که با بودجه ای اندک ساخته شده، دارای سکانس های اشکن شوکه کننده با سبک بسیار جذابی است.
سلاح بانوی خون برقی شمشیری است که در قالب یک چتر ساده پنهان شده و این بدان معناست که قربانیانش هرگز به او مشکوک نمی شوند. کشتارها و خونریزی در این فیلم بسیار زیاد است و برای کسانی که با سبک کارهای کوئنتین تارانتینو آشنایی دارند، جای تعجب نیست اگر بدانید که وی در فیلم های بیل را بکش به شدت تحت تاثیر این فیلم بوده است. ظاهر و حال و هوای هر دو فیلم بسیار مشابه است و آهنگ اصلی فیلم را نیز خود میکو کاجی بازیگر نقش یوکی اجرا کرده است. این فیلم یکی از بهترین فیلم های ژانر اکشن کلاسیک با یک قهرمان زن است و همواره نامش در محفل طرفداران این ژانر به میان می آید.
Wing Chun (1994)
با توجه به جایگاهش به عنوان یک ستاره اکشن، کاملاً قابل قبول است که میشل یئو دو فیلم در این فهرست داشته باشد. دومین فیلم او در اینجا فیلم Wing Chun است، فیلمی ساخته شده در سال ۱۹۹۴ که سکانس های زیادی از توانایی های یک زن در کتک زدن آدم های بد را در خود دارد. یئو در این فیلم نقش شخصیت اصلی فیلم را بازی می کند، زن جوانی که از توانایی های خود در رشته کونگ فو برای دور کردن خواستگاران ناخواسته اش استفاده می کند. وینگ چون در فروشگاه توفو خانوادگی اش کار می کند و تنها اوست که می تواند در مقابل راهزنانی که به روستایشان حمله می کنند بایستد. وقتی بیوه ای وسوسه گر به نام چارمی به روستای آن ها می اید، دو شکارچی به نام های میمون پرنده و شامپانزه پرنده سعی می کنند او را بدزدند و اینجاست که وینگ چون به کمک او می آید.
این موضوع باعث می شود وینگ چون در یک دوئل با این دو شخصیت بد روبرو شود که در جریان آن، این زن مبارز توانایی های برتر خود را به نمایش گذاشته و از زنان روستایش محافظت می کند. یئو در نقش شخصیت اصلی بسیار درخشان ظاهر شده و مهارت های مبارزه اش را به رخ می کشد اما این فیلم چندین زن قوی دیگر را نیز به نمایش می گذارد. روابط وینگ چون با چارمی خوش زبان، عمه طماع و تندخویش و استاد باهوش کونگ فویش همگی از عناصر مهم داستان هستند در شرایطی که رابطه ای عاشقانه بین وینگ چون و دوست دوران کودکی اش شکل می گیرد. در این فیلم شاهد اتفاقات احمقانه و آبکی بسیاری هستیم اما سکانس های اکشن Wing Chun بسیار خیره کننده هستند.
The Long Kiss Goodnight (1996)
کمتر طرفدار سینمای اکشنی می داند که جینا دیویس و ساموئل ال جکسون در دهه ۱۹۹۰ در یک فیلم اکشن در کنار هم ظاهر شدند و ما می خواهیم این بی اطلاعی را جبران کنیم. فیلمی که در اینجا مورد بحث است، فیلم The Long Kiss Goodnight است که در سال ۱۹۹۶ ساخته شد. این فیلم که داستانی شبیه فیلم The Bourne Identity دارد، دیویس را در نقش سامانتا دارد، زنی که در کنار دخترش در شهری کوچک در پنسیلوانیا زندگی آرامی را می گذراند. سامانتا در یک تصادف خودرویی گرفتار شده و ناگهان در می یابد که دارای مهارت قابل توجهی در زمینه مبارزه است که هرگز از آن ها مطلع نبوده است و بدین ترتیب رفته رفته از طریق یک سری خواب ها و فلش بک ها، با گذشته عجیب خود آشنا می شود. او یک کارآگاه خصوصی به نام میچ را استخدام می کند تا واقعیت هویتش را برایش فاش کند و مشخص می شود که او در مرکز یک توطئه بزرگ دولتی قرار دارد.
دیویس و جکسون در این فیلم با دیالوگ های بامزه و سکانس های اکشن شان جلوه دیگری از قدرت بازیگری خود را به رخ می کشند. نکته جالب اینکه این فیلم به نحوی توانسته اتفاقات یازده سپتامبر را سال ها قبل پیش بینی کند. دیویس با قد بلند و دیدگاه مصمم خود توانسته یک ستاره اکشن بی نقص در این فیلم باشد و جکسون نیز در نقش شریک بامزه اش بسیار دوست داشتنی است، تیمی که فکر نمی کردیم به آن ها نیاز داشته باشیم اما خوشحالیم که آن ها را در کنار هم داشتیم.
Run Lola Run (1998)
فیلم Run Lola Run فیلمی در مورد دویدن است. فرانکا پوتنت در این فیلم نقش لولا را بازی می کند، زنی که تماسی از نامزدش مانی دریافت کرده که به او می گوید کیف جاوی ۱۰۰,۰۰۰ مارک را گم کرده است، پولی که بدهی او به یک انسان بسیار خطرناک بوده و قرار بوده به او بدهد. لولا تنها ۲۰ دقیقه وقت دارد تا آن پول گم شده را پیدا کند وگرنه مانی به سراغ نقشه دیگری برای تامین بدهی خود خواهد رفت که در واقع، سرقت از بانک است. شاید از خود بپرسید که چطور ۲۰ دقیقه دویدن می تواند در قالب یک فیلم ۸۰ دقیقه ای به تصویر کشیده شود. تام تایکور به عنوان کارگردان فیلم برای تحقق این وظیفه سخت به یک تکنیک خلاقانه و جالب متوسل می شود که به یک ساعت و نیم روایت پرتنش و آشفته منچر می شود. لولا در واقع سه دوره مختلف ۲۰ دقیقه ای را طی می کند که تفاوت هایی بین هر نسخه وجود دارد و هر کدام تاثیر قابل توجهی بر نتیجه پایانی دارند.
همچنین در طول مدت فیلم نگاهی به سرنوشت شخصیت های جانبی داستان می اندازیم و خط زمانی این شخصیت ها در حین روایت دویدن های شخصیت اصلی به میان ماجرا می آید. بعد از آن نوبت به سبک فیلم می رسد که به اندازه شخصیت هایش بی قانون است. گاهی اوقات دویددن های لولا چنان دیوانه وار می شود که دوربین نمی تواند حرکات او را به درستی تعقیب کند و به همین خاطر است که سکانسی از فیلم به یکباره به انیمیشن تبدیل می شود. برخی سکانس های خاص سرعت بیشتری می گیرند و برخی دیگر اسلوموشن می شوند و گاهی اوقات نیز فریم ها سیاه و سفید می شوند. هنگام تماشای این فیلم حس یک تمرین ورزشی هوازی خوب را خواهید داشت، جدای از لذت و هیجانی که از تماشای این فیلم حس خواهید کرد.
Haywire (2011)
بر اساس بسیاری از برآوردها، استیون سودربرگ یکی از بهترین فیلمسازان عصر حاضر است، اما فیلم Haywire که در سال ۲۰۱۱ ساخت به نحوی دور از رادار طرفداران سینمای اکشن باقی ماند. این فیلم جینا کارانو قهرمان سابق هنرهای رزمی ترکیبی را در نقش اول دارد که در یک برهه، ستاره ای آینده دار در دنیای سینما بود، پیش از اینکه اظهارنظرهای سیاسی بحث برانگیز آینده او در سینما را خراب کند. بسیار تاسف برانگیز است زیرا کارانو می توانست همان ستاره اکشن مونثی باشد که بسیاری از ما دوست داشتیم ببینیم. او در این فیلم نقش مالوری کین را بازی می کند، یک مامور عملیات های ویژه که دولت به او خیانت کرده و وادار می شود فرار کند. اصولی که مالوری باید رعایت کند این است: به هیچ کس اعتماد نکن، اول از همه شلیک کن و حرف هایت را بگذار برای بعد.
به عنوان یک رزمی کار با فیزیک قابل توجه، کارانو بسیار قدرتمند بوده و بدلکاری هایش در فیلم که همگی توسط خود او انجام شده اند نیز به راحتی اجرا می شوند. Haywire بیشتر یک فیلم هنرهای رزمی است یا یک فیلم اکشن آبکی و سودربرگ برای دیالوگ های غلیظ و عمیق وقت می گذارد. این بدان معنا نیست که کارانو کاملاً خودش نیست و فیلم سودربرگ بازیگران برجسته ای در نقش های فرعی نیز دارد، از جمله مایکل فاسبندر، ایوان مک گرگور، بیل پکستون، آنتونیو باندراس و مایکل داگلاس. صادقانه بگوییم که داستان فیلم نامفهوم و آشفته است اما با اکشنی بسیار باکیفیت و بازیگرانی بسیار قوی و بااستعداد که ضعف های داستانی را جبران می کنند. در Haywire نیز تدوین قابل توجهی صورت گرفته و همانند دیگر فیلم ها، سودربرگ تدوین را خود انجام داده است. بدین ترتیب Haywire گاهی اوقات بیشتر شبیه یک درام هنری است تا یک فیلم اکشن که باعث می شود جلوه منحصربفردی داشته باشد.
The Assassin (2015)
گزافه گویی نیست اگر بگوییم که The Assassin یکی از زیباترین فیلم های اکشن تاریخ سینما از لحاظ فیلمبرداری و ساختار بصری است. هو هسیائو هسین کارگردنام نامدار تایوانی که این فیلم ووشیای ماجراجویانی را ساخته، داستان فیلم را در دوران سلسله چینی تانگ روایت می کند. شخصیت نای یین یانگ یک زن جوان است که بعد از جدا شدن از خانواده اش در کودکی، به عنوان یک آدمکش آموزش دیده و بزرگ می شود. یک ماموریت ناموفق باعث می شود که اربابش ژیان ژین او را به یک ماموریت بسیار دشوارتر بفرستد: یانگ باید پسرعمویش تیان ژیان را از بین ببرد که یک فرماندار نظامی است و از کودکی قرار بوده همسر وی باشد. تاکید فیلم The Assassin بر جنبه اکشن داستان به شکل هیجان انگیزی کمتر از درام داستان است.
یین یانگ بخش زیادی از فیلم را در حالت انتظار به سر می برد، در حالی که از پشت پرده اهدافش را تعقیب می کند و در روی درختان به صحبت های آنان گوش می دهد. از این رو، فیلم سرعت روایی آرامی دارد ولی وقتی سکانس های اکشن و مبارزه آغاز می شوند، تصاویری خیره کننده و مسحور کننده را می بینید که در آرامش، شما را شیفته خود می کنند. هر فریمی در فیلم The Assassin به خوبی و با هنرمندی تمام خلق شده است. بخش زیادی از فیلم در مغولستان فیلمبرداری شده و مناظری که در این بخش از فیلم گرفته شده اند بسیار هیجان انگیز هستند. فیلم مملو از شات های وسیع باشکوه و فضاهای داخلی جذاب است، به ویژه زمانی که شخصیت اصلی داستان در حال جاسوسی است. این فیلم با دوربین ۳۵ میلیمتری فیلمبرداری شده و رنگ های غنی هر فریم بسیار چشم نواز است. برای مخاطبان غیرچینی، شاید درک داستان فیلم کمی دشوار باشد اما جنبه های بصری بسیار زیبای فیلم نیازی به ترجمه ندارند.
Revenge (2017)
ژانر انتقام تجاوز از زمان ورودش به سینمای ژانر وحشت از دهه ۱۹۷۰ بسیار بحث برانگیز بوده است. دلایل این بحث برانگیزی فراوانند. از یک طرف، کسانی که در این ژانر فرعی پیشگام بودندو فیلم هایی مانند I Spit on Your Grave، ظاهراً لذتی منحرفانه و ناخوشایند از بیرحمی از زنان می بردند، پیش از اینکه این زنان به انتقام اجتناب ناپذیر خود دست بزنند. فیلم Revenge به عنوان اولین تجربه فیلمسازی کورالی فارگیت یک اثر تند و تیز و تاثیرگذار است که این تاریخچه را در ذهن دارد و چیزی نو را خلق می کند که برخی آن را برداشتی فمنیستی از این موضوع می دانند. در این فیلم شخصیت جن را می بینیم، زنی جوان در حال گذراندن تعطیلات در یک منطقه بیابانی همراه با نامزدش ریچارد. دوستان ریچارد خیلی زود وارد داستان شده و تعطیلات رمانتیک آن ها را خراب کرده و یکی از آن ها به جن تجاوز می کند در حالی که دیگری نظاره گر است. ریچارد از جن می خواهد که این موضوع را فراموش کند اما او امتناعمی کند و در حالی که سه نفر او را تعقیب می کنند به سمت بیابان فرار می کند.
چیزی که در ادامه رخ می دهد یک داستان بیرحمانه و خشن از بقا و تبدیل شدن به انسانی سنگدل در جستجوی انتقام است.برخلاف فیلم های قبلی این ژانر،دورنمای داستان سینمایی فارگیت خیلی واضح است. خود مسئله تجاوز، جنسیت زده نمی شود و به شکل یک تصویر تغییر دهنده شخصیت به بیننده نمایش داده می شود و دیدگاه مخاطب در مورد شخصیت اصلی داستان را تغییر می دهد، در شرایطی که جن هم از لحاظ فکری و هم جسمی تغییر ماهیت می دهد. بدون شک تماشای این فیلم برای افراد نازک دل توصیه نمی شود زیرا بخش زیادی از تغییر در هویت و شخصیت جن از طریق فیزیکش نمود پیدا می کند اما می توان فیلم را برداشتی هیجان انگیز از سوء استفاده، شکنجه و آزار زنان دانست و اینکه چه چیزی فراتر از استفاده ابزاری و به عنوان یک شیء از زنان وجود دارد.
The Villainess (2017)
تماشای فیلم The Villainess به سرعت آدرنالین را در خون مخاطب به جریان می اندازد و در همان سکانس ابتدایی فیلم این موضوع عیان است. زنی جوان وارد ساختمانی شده و به سرعت چندین مهاجم را در راهرو به قتل می رساند. تقریباً در هر گوشه ای گروهی دیگر از مردان منتظرند اما او همه را شکست می دهد. او وارد اتاق دیگری می شود و مردان دیگری آماده مبارزه، روبروی او هستند. همه آن ها در عرض چند دقیقه می میرند. لحظات اول فیلم کاملاً از دریچه نگاه شخصیت اصلی روایت می شود و به همین خاطر تنها دست های شخصیت زن و شلیگ با تفنگش را شاهد هستیم. وقتی زن یک آینه را می شکند دوربین وارد یک زاویه وسیع تر شده و در نهایت با فیزیک کوچک اما ترسناک شخصیت اصلی روبرو می شویم.
زنی که از او صحبت می کنیم سوک هی نام دارد، قاتلی آموزش دیده که ما را به یاد سکانس مشهور فیلم Oldboy می اندازد، اما طولانی تر و مرگبارتر. بعد از پیروزی دراماتیک سوک هی، او توسط یک سازمان دستگیر می شود که می خواهد او را دوباره به یک آدمکش اجیر تبدیل کند. ادامه روایت داستان شبیه فیلم La Femme Nikita است اما با پیچش های داستانی خشن تر. خیلی وارد داستان فیلم نمی شویم اما باید بگوییم که اکشن فیلم بسیار قابل توجه است. از همان سکانس ابتدایی تا سکانس مبارزه پایانی، زمان زیادی برای نفس گرفتن نخواهید داشت. و وقتی خبری از مبارزه نیست، توسعه هایی در داستان شکل می گیرد که همزمان تکان دهنده و دیوانه وار هستند. بقا در این داستان با خونریزی و ویرانی های بسیار بدست می آید.
یه فیلمی بود حدود سال دو هزارو دوازده که یه مسابقه بین پنجاه تا قاتل برگزار میشد و یه زن نقش اولش بود اون هم قشنگ بود امیدوار بودم اون هم تو این لیست ببینم ولی ندیدمش چون اسمش نمیدونم خیلی دوس داشتم دوباره ببینمش
یه فیلمی بود حدود سال دو هزارو دوازده که یه مسابقه بین پنجاه تا قاتل برگزار میشد و یه زن نقش اولش بود اون هم قشنگ بود امیدوار بودم اون هم تو این لیست ببینم ولی ندیدمش چون اسمش نمیدونم خیلی دوس داشتم دوباره ببینمش