دلایل شایع تغییر نمره چشم چیست؟

بسیاری از افرادی که از عینک استفاده می کنند ممکن است تجربه تغییر نمره چشم خود را داشته باشند. تقریبا نمره چشم بین ۱۸ تا ۲۵ سالگی شروع به ثابت شدن می کند و در این زمان تغییر نمره چشم طبیعی است، و یا ممکن است این تغییر به علت کهولت سن پیش آید. اما تغییر نمره چشم می تواند علت های دیگری هم داشته باشد که در ادامه به توضیح آنها می پردازیم.

دیابت باعث تغییر نمره چشم می شود

دیابت یکی از بیماری هایی است که در سطح جهانی افراد زیادی را درگیر خود کرده است و این بیماری نیز مانند خیلی از بیماری های دیگر در بدن به روی چشم و بینایی تاثیرات منفی ای دارد که برخی افراد با تشخیص دیرهنگام دیابت خود چه نوع اول و چه نوع دوم و یا عدم پیگیری این بیماری تاثیرات منفی زیادی را به روی بینایی و چشم هایشان داشته اند که باید بگویم این یک واقعیت تلخ است و بیماری قند در چشم و بینایی باعث ایجاد مشکلات جدی و یا حتی در برخی موارد باعث نابینایی نیز می شود.

ضربه به سر

بررسی ها اینطور نشان داده است که در بین کسانی که درگیر ضربه به سر هستند تنها ۵ درصد دچار ضعیفی چشم می شوند! به این موضوع دقت کنید که ضربه به سر عموماً به معنای ضعیفی چشم صد در صد نیست. اما باعث تاری دید و یا از بین رفتن بینایی می شود. یعنی اگر شدت ضربه به سر زیاد باشد احتمال اینکه عصب چشم از دست برود وجود دارد.

البته در حال عادی نمی توان گفت که ضربه به سر سبب افزایش نمره چشم می شود. یک موضوع بسیار مهم در خصوص ضعیف شدن چشم این است که مردم معمولاً پس از ضربه به سر دچار یک سری هیجانات منفی می شوند و این موضوع روی عصب های چشم اثر بدی میگذارد و تصاویر را غیر واقعی نمایش می دهد.

تغییر نمره چشم در اثر مصرف یک دارو

این روزها مردم داروهای آرامبخش، ضدالتهاب، کورتون، داروهای مربوط به قلب و… را بدون تجویز پزشک یا پرسیدن نظر او برای ادامه درمان بیماریهای مختلف مصرف میکنند، غافل از این که خیلی از داروهای موجود و پرمصرف در بین مردم، به چشم ها آسیب زده و حس بینایی را با خطرات جدی مواجه می کند.
مصرف داروهای حاوی کورتون مسلما بی خطر و بی عارضه نیست. در بین مجموعه عوارضی که این داروها به دنبال دارند، احتمال بروز اختالالت بینایی اهمیت زیادی دارد.

داروهای خوراکی کورتون دار بعد از چند روز مصرف، باعث افزایش فشار داخل چشمی (آب سیاه یا گلوکوم) می شوند و مصرف طوالنی مدت و بدون کنترل این داروها خطر ابتال به آب مروارید را افزایش می دهد.
علاوه بر این مشاهده شده مصرف خوراکی کورتیکواستروئیدها باعث تشدید تبخال یا هرپس قرنیه چشم یا بروز برخی بیماریهای چشم می شود. اگر بعد از مصرف داروهای کورتون با نشانه های غیرعادی در چشم مواجه شدید، حتما به پزشک اطالع دهید و داروهای حاوی کورتون را بدون تجویز پزشک مصرف نکنید.

کهولت سن

با افزایش تغییر نمره چشم اتفاق می افتد. افزایش سن، چشم ها را مانند هر عضو دیگری به نحوی دچار کهولت و سالمندی می کند. بیماری های زمینه ای هم در مشکلات چشم بی تاثیر نیستند. افراد سالمند و غیر سالمندی که دچار دیابت یا فشار خون بالا هستند بیشتر در معرض مشکلات بینایی هستند.

ابتلا به آب مروارید

وجود هر گونه لکه بر روی عدسی و همچنین تیره شدن عدسی، باعث می شود تا پرتو های نور به خوبی متمرکز نشده و تصویری شفاف و دقیق بر روی شبکیه ایجاد نشود؛ این مورد در نهایت باعث می شود بینایی دچار اختلال شود. عدسی چشم یکی از اساسی ترین قسمت های چشم می باشد که در پشت عنبیه واقع شده است. این بخش از چشم وظیفه دارد تا با متمرکز نمودن شعاع های نوری بر روی شبکیه، تصویری واضح از اشیا را ایجاد نماید. در نتیجه می توان گفت که عدسی چشم از عناصر اصلی در عمل تطابق چشمی می باشد.

با افزایش سن در حقیقت ساختمان منظم پروتئین های عدسی چشم دچار اختلال می شود و با از هم گسیختگی این ساختمان پروتئینی، لکه های تیره ای روی عدسی چشم به وجود می آید که با توسعه این لکه ها عدسی شفافیت خود را از دست می دهد و در عبور دادن دقیق نور ناتوان می شود. در این موارد است که بیماری آب مروارید یا کاتاراکت در فرد تشخیص داده می شود.

به غیر از کهولت سن، علل دیگر این ابتلا به این بیماری را می توان به سابقه خانوادگی ابتلا به آب مروارید، چاقی و فشار خون بالا، قرار گرفتن طولانی مدت و بدون محافظت در مقابل آفتاب، سیگار کشیدن، مصرف الکل، استفاده طولانی از داروهای استروئیدی (کورتیکواستروئید ها)، سابقه جراحی چشم یا بیماری های التهابی چشمی، نسبت داد.

قوز قرنیه یا کراتوکونوس

کراتوکونوس یا قوز قرنیه (Keratoconus)، یکی دیگر از دلایل تغییرات مکرر نمره چشم می باشد که بسیاری از ما حتی نام این بیماری را هم تا به حال نشنیده ایم. قوز قرنیه یک بیماری کورنی چشمی می باشد که معمولا در سنین نوجوانی تا ابتدای دهه سوم زندگی ( ۱۰ تا ۲۵ سالگی ) بروز می کند. در این دوره سنی، به دلیل انعطاف پذیری بالای بافت قرنیه چشم، ممکن است این بافت از حالت تقریبا گرد و کروی خود خارج شده و با گذشت زمان حالتی مخروطی پیدا کند.

حالت کروی قرنیه کمک می کند تا نور به طرز صحیحی متمرکز شود، اما بروز این بیماری سبب بالا رفتن آستیگمات شده و شکست نور و تشکیل تصویر در چشم فرد مبتلا متاثر گردد. این امر سبب می شود تا علائمی نظیر افزایش حساسیت به نور، احساس سوزش خفیف، تاری دید و کج و معوج شدن تصاویر، رخ دهد. بیماری قوز قرنیه می تواند تنها یک چشم را درگیر کند اما در ۹۰ درصد موارد، هر دو چشم این ویژگی را به درجات متفاوت دارند.