داستان اعجوبه‌ی فوتبالی که در ۱۴ سالگی دستش قطع و در ۳۸ سالگی کشته شد + ویدیو

شاید نام جرج بست (George Best) به عنوان بزرگترین اسطوره فوتبال ایرلند هم رده با پله و دیگو مارادونا برای کشورهایشان، شناخته شده باشد. اما ایرلند شمالی فوتبالیست اسطوره ای دیگری با داستان زندگی ای عجیب دارد که فراموش شده است. آن مرد جیمی هستی (Jimmy Hasty) است.

هِستی در سن ۱۴ سالگی بازوی خود را از دست داد، در زمین فوتبال تاریخ ساز شد، به عنوان یک کتابدار مشغول به کار شد و در سن ۳۸ سالگی در ایرلند شمالی به ضرب گلوله کشته شد. پس از مرگش در سال ۱۹۷۴، هِستی به تدریج توسط توده ها فراموش شد. اما داستان زندگی او جالب توجه است.

جیمی هستی در سال ۱۹۳۶ در بلفاست متولد شد و تنها ۱۴ سال داشت که دست چپ خود را از دست داد. این نوجوان در اولین روز کاری خود در کارخانه دچار سانحه شد. بازوی جیمی هِستی در دستگاهی گیر کرد و مجبور شدند آن را قطع کنند. به او ۱,۴۹۰ دلار غرامت تعلق گرفت. با این وجود، این جوان مصمم بود که علاقه خود یعنی فوتبال را دنبال کند. 

درخشش جیمی هستی در فوتبال

هِستی برای چندین تیم جوانان در بلفاست و اطراف آن بازی کرد و در نهایت به نیوری تاون در دسته دوم ایرلند شمالی رسید.

جیم مالون، مدیرعامل دانداک، پس از دیدن بازی او، از هیئت مدیره خواست تا او را به خدمت بگیرند. هیئت مدیره درخواست رئیس خود را به خاطر معلولیت هِستی رد کردند، اما مالون حاضر به تسلیم نشد و با پول خود این بازیکن را به تیم اضافه کرد.

در نهایت، مالون آنقدر هیئت مدیره را تحت فشار قرار داد تا آنها را متقاعد کند که جیمی هستی را برای بازی به زمین بفرستند.

طبق گزارش های ثبت شده دانداک، ظاهراً همه کنجکاو بودند که بازی مهاجم تک دست جدید این تیم را ببینند. و او درخشید. گزارشات رسمی دانداک از این مسابقه ادعا می‌کند که او یک گل زد و همه از مهارت‌های فوتبالی‌ او حیرت زده شدند. توانایی او با ناباوری مورد استقبال قرار گرفت.

او فقط یک بازیکن گلزن نبود؛ او ژنرال هر حمله بود و توپ را با پاس‌های عالی برای هم تیمی هایش نگه می داشت. هم‌تیمی‌ها از استعداد او در حیرت بودند. او به وضوح معلولیت خود را شکست داده بود.

فرانسی کالان (Francie Callan)، همبازی او در دانداک، مدعی شد: «فوتبال بازی کردن با یک دست آسان نیست. شما از بازوهای خود برای دویدن، حرکت و تعادل استفاده می کنید. اما احساس نمی کردید که او یک دست دارد».

جان مورفی، کاپیتان سابق دانداک، حتی ادعا کرد که هِستی از نقص خود به نفع خودش استفاده کرده است. مورفی گفت: «او می‌توانست از سمتی که دست نداشت به شما بچسبد تا نتوانید حرکت کنید و داور هم فقط یک آستین آویزان را می دید. همه می خواستند راهزن یک دست را ببینند… مثل سیرکی بود که تازه به شهر آمده است».

پسر رئیس سابق، پدی مالون، فاش کرد که او و دوستان دوران کودکی‌اش برای تقلید از قهرمان خود، بازوی خود را در آستین خود فرو می‌کردند. او گفت: «ما هرگز فکر نمی کردیم که جیمی هستی معلولیت داشته باشد، فقط فکر می کردیم که او بازیکن بزرگی است.»

هِستی در شش فصل برای دانداک، ۱۰۳ گل زد. از همه مهمتر، او به رسیدن این باشگاه به لیگ برتر در سال ۱۹۶۳کمک کرد. آن برد منجر به حضور آنها در جام ملت های اروپا شد که در نهایت در مجموع ۴-۲ شکست خوردند. پس از باخت ۳-۰ مقابل زوریخ در خانه، هِستی با زدن یک گل و هدایت گل سوم، تیمش را به دور بعد رساند.

دانداک در مجموع ۴-۲ شکست خورد، اما برد ۲-۱ در سوئیس به عنوان اولین برد اروپایی توسط یک تیم ایرلندی در تاریخ ثبت شد.

پس از مدت کوتاهی بین سال‌های ۱۹۶۶ و ۱۹۶۷، هِستی بازنشسته شد و زندگی جدیدی را در بلفاست آغاز کرد. او با مارگارت، یار دوران کودکی خود ازدواج کرد و صاحب دو پسر به نام پل و مارتین شدند.

تراژدی مرگ 

هِستی به عنوان یک کتابفروشی مشغول به کار شد و یک روز در راهِ رفتن به محل کار بود که فاجعه رخ داد. حوالی ساعت ۸ صبح روز ۱۱ اکتبر ۱۹۷۴، هِستی در حال رفتن به سمت محل کار بود که یک ماشین متوقف شد. راننده که از اعضای نیروهای داوطلب اولستر بود، سه بار از پشت به هِستی شلیک کرد.

کشته شدن هِستی، رئیس سابق و دوستش جیم مالون را ناراحت کرد. پسرش پدی گفت: «این تنها باری بود که گریه پدرم را دیدم».

اما پل، پسر هِستی توانست به آروزی خود برسد و فوتبال بازی کردن پدرش را ببیند. از سال ۲۰۱۵، سه فیلم مستند با محوریت «عجوبه یک دست»، که اخیراً در ماه مارس ۲۰۲۳ از تلویزیون یوفا منتشر شد، بخش هایی از بازی او در زمین را نشان می دهد.
پل با دیدن فیلم های قدیمی از پدرش در روزهای اوج خود، فاش کرد: «وقتی بازی او را دیدم، فهمیدم که حرف هایی که درباره او می زنند، افسانه نیست. عالی بود. حس شادی صد کریسمس همزمان با هم را داشت.»