سرسخت ترین رقیب مایک تایسون که در دوران قهرمانی اش به هرویین اعتیاد داشت

پینکلون توماس (Pinklon Thomas) بوکسور سنگین وزنی است که در دوران مبارزه با اعتیاد به هروئین، عنوان سنگین وزن WBC را به دست آورد و مایک تایسون از او به عنوان سخت ترین حریف خود یاد می‌کند.

توماس در سال ۱۹۸۴ عنوان WBC را به دست آورد و تنها سه مسابقه آماتور را پشت سر گذاشت. او در دوران ورزش حرفه ای خود همچنین با ایواندر هالیفیلد و ریدیک بوو مبارزه کرد اما اعتراف می‌کند که در واقع سخت ترین حریفش خودش بود که در اوج زندگی حرفه ای اش با سوء مصرف مواد دست و پنجه نرم می‌کرد.

پینکلون توماس در پونتیاک، میشیگان به دنیا آمد و با دو خواهرش در فقر بزرگ نشد. در عوض، توماس به تنهایی به ورطه یک زندگی جنایتکارانه کشیده شد و قبل از سال‌های نوجوانی اش مواد مخدر مصرف می‌کرد.

او به The Ring گفت: «در دوران دبستان ورزشکار بودم. با رسیدن به کلاس هفتم شروع به مصرف هروئین کردم. زود گرفتار شدم. با پسرهای بزرگتر از خودم معاشرت می‌کردم چون بزرگتر از بچه هایی بودم که با آنها به مدرسه می‌رفتم.»

توماس اولین بار در ۱۲ سالگی هروئین را امتحان کرد و با رسیدن به ۱۴ سالگی روزانه ۱۵۰ دلار صرف اعتیادش می‌کرد. او در ۱۵ سالگی از مدرسه اخراج شد. در نتیجه، به زندگی جنایتکارانه بازگشت تا هزینه اعتیادش به مواد مخدر را تامین کند.

توماس فاش کرد: «برای به دست آوردن پول کارهای دیوانه‌وار زیادی انجام دادم. این کارها را برای اعتیادم می‌کردم. کارهای خلاف قانون مثل سرقت مسلحانه، خالی کردن صندوق‌ها، دزدیدن پول.»

توماس فقط ۱۷ سال داشت که ازدواج کرد و همسرش خیلی زود به ارتش پیوست اما درخواست او رد شد. با این حال پس از باردار شدن همسرش، او مرخصی گرفت و این زوج در سیاتل ساکن شدند.

توماس بعدا به دلیل ناتوانی در پرداخت اجاره بها از خانه اش بیرون رانده شد و مجبور شد در خانه های عمومی زندگی کند.

در آنجا بود که او پیش دوستانش شروع به لاف زدن در مورد این موضوع کرد که یک بوکسور حرفه ای است، با وجود اینکه قبلا هرگز این ورزش را امتحان نکرده بود. او سپس به باشگاه محلی دعوت شد و به یاد می‌آورد: «تازه یک شات هروئین و کوکائین تزریق کرده بودم. بچه‌ها به جو وست مربی، همان دروغی را گفته بودند که من به آنها گفته بودم. او از من خواست که به کیسه بوکس ضربه بزنم. من حتی نمی‌دانستم راست دست هستم یا چپ دست. بعد از سه یا چهار دقیقه از در بیرون دویدم و بالا آوردم.»

توماس فقط سه مسابقه آماتور داشت که در دوتای آنها پیروز شد و در سال ۱۹۷۸ تبدیل به یک مشت‌زن حرفه‌ای شد. او بعدا توانست با آنجلو داندی، مربی سابق محمد علی کلی، ارتباط برقرار کند و با بزرگان این ورزش شانه به شانه شود. توماس گفت: «از آنجایی که آنجلو با محمد علی در ارتباط بود و علی کلی هم خیلی در آن دور و اطراف بود، از او چیزهای زیادی یاد گرفتم.»

توماس با حضور آنجلو داندی در کنار خود در گوشه رینگ، پس از شکست تیم ویترسپون آمریکایی عنوان قهرمان سنگین وزن WBC را به دست آورد. خودش می‌گوید: «هیچ وقت فکر نمی‌کردم بتوانم به آن سطح برسم، حتی هرگز هدفی برای خودم مشخص نکرده بودم. این بزرگترین دستاورد زندگی‌ام در آن زمان بود.»

اما پس از تنها یک دفاع موفق، در سال ۱۹۸۶ توماس کمربند را به ترور بربیک باخت. در همان سال، مایک تایسون بربیک را در سن ۲۰ سالگی ناک اوت کرد تا تبدیل به جوان ترین قهرمان سنگین وزن تمام دوران شود؛ رکوردی که هنوز پابرجاست.

توماس قبل از اینکه تایسون را به چالش بکشد، سه برد روحیه ساز داشت، اما در راند ششم از تایسون شکست خورد.

آنطور که پینکلون توماس ادعا می‌کند به طرز شگفت انگیزی، تایسون او را تحت تأثیر قرار نداد: «بدشانسی بود که شش هفته قبل از مبارزه از ناحیه کتف آسیب دیدم. فکر می‌کردم که تجربه‌ام با ضربه چپ به من کمک می‌کند که برنده شوم، زیرا به خاطر شانه‌ام دست راست نداشتم. دو راند خوب داشتم، بعد دستکشم پاره شد. حدود ۹ دقیقه و ۴۰ ثانیه طول کشید تا یک دستکش دیگر به من دادند که به او فرصت استراحت داد.»

برعکس، تایسون از توماس به عنوان سخت ترین مبارزه دوران حرفه ای خود نام برد و به History Bites گفت: «او سخت ترین حریف من بود.»

توماس سال بعد به مصاف هالیفیلد رفت و در هفت راند در اولین مبارزه‌اش با مواد مخدر شکست خورد. او گفت: «سخت‌ترین حریف من خودم بودم، به دلیل اعتیاد به مواد مخدر و کارهایی که انجام می‌دادم. در آن زمان که با تمام آن حریفان قَدَر مبارزه می‌کردم هنوز مصرف داشتم، تا زمانی که در سال ۸۸ با ایواندر هالیفیلد مبارزه کردم. بعد برای درمان مراجعه کردم و تا سال ‍۱۹۸۹ بهبود پیدا کردم.»

توماس گفت: «بنابراین، من بدترین دشمن و سرسخت ترین حریف خودم بودم. این شوخی یا دروغ نیست. من صادقانه فقط آنچه احساس می‌کنم به زبان می‌آورم. همیشه از من درباره سخت‌ترین حریفم سوال می‌شود و می‌گویم مبارزان مختلفی بودند اما اگر بخواهم صادق باشم، من سخت‌ترین حریف خودم بودم.»

توماس با قهرمانان سابق بوو و تامی موریسون روبرو شد و از هر دو شکست خورد و پس از آن ۱۳ مسابقه سطح پایین‌تر داشت که همه آنها را برد. شکست در سال ۱۹۹۳ از لارنس کارتر به معنای پایان کار توماس بود.

در این سال‌ها، توماس به همراه همسرش در فلوریدا ساکن شده و چهار فرزند دارد. او همچنین پدربزرگ پنج نوه است و ۳۰ سال است که از مواد مخدر و الکل پاک بوده است.