عمر رآکتورهای هسته ای فعال در جهان چقدر است؟ + نمودار

از زمان ظهور برق هسته ای در دهه ۱۹۵۰، رآکتورهای هسته ای نقش اساسی در تامین نیازهای روزافزون انرژی ما ایفا کرده اند. رآکتورهای هسته ای برای چندین دهه کار، طراحی شده اند و معمولاً بین ۲۰ تا ۴۰ سال مجوز استفاده دارند و با تمدید مجوز می توانند حتی بیشتر عمر کنند. نمودار حبابی زیر به توزیع عمر ۴۲۲ رآکتور هسته ای فعال در سراسر جهان تا مارس ۲۰۲۳، بر اساس داده‌های سیستم اطلاعات رآکتور قدرت (PRIS) نگاه می‌کند.

عمر رآکتورهای هسته‌ای 

انرژی هسته ای در دهه های ۱۹۷۰، ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ شاهد رونق ساخت و ساز بود و کشورها از آن زمان سبد انرژی خود را گسترش دادند و به دنبال سرمایه گذاری بر پیشرفت های فناوری هسته ای بودند. در نتیجه، اکثر رآکتورهای هسته ای جهان در این دوره شروع به کار کردند.

از مجموع ۴۲۲ رآکتور، ۲۶۲ رآکتور ۳۱ تا ۵۰ سال فعال بوده اند. به عبارت دیگر، حدود ۶۲ درصد از تمام رآکتورهای هسته ای فعلی بین سال های ۱۹۷۳ تا ۱۹۹۲ به شبکه متصل بودند.

رشد انرژی هسته‌ای با کاهش حمایت عمومی و افزایش نگرانی در مورد ایمنی هسته‌ای در آغاز قرن بیست و یکم کند شد. در نتیجه، تنها تعداد کمی از رآکتورها در گروه سنی ۱۱ تا ۲۰ سال قرار می گیرند.

اما در دهه گذشته، برخی از کشورها علاقه خود را به انرژی هسته ای تجدید کرده اند، در حالی که برخی دیگر مانند چین به گسترش ناوگان رآکتورهای خود ادامه داده اند. حدود ۶۷ رآکتور بین صفر تا ۱۰ سال عمر دارند که ۱۸ درصد از ظرفیت الکتریکی هسته ای جهان را تشکیل می دهند.

قدیمی ترین رآکتورهای فعال (۵ عدد) ۵۴ سال عمر دارند و در سال ۱۹۶۹ وارد خدمات تجاری شدند.

رآکتورهای هسته ای چقدر می توانند دوام بیاورند؟

اگرچه طول عمر رآکتورها می تواند متفاوت باشد، رآکتورهای هسته ای معمولاً برای ۲۰ تا ۴۰ سال طراحی می شوند. با این حال، می توانند فراتر از دوره های مجوز اولیه خود با تمدید طول عمر فعالیت کنند. افزایش عمر رآکتور مستلزم ارزیابی های دقیق، ایمنی و نوسازی است.

۸۸ رآکتور از ۹۲ رآکتور در ایالات متحده مجوز فعالیت تا ۶۰ سال را دریافت کرده اند و برخی نیز درخواست تمدید ۲۰ سال اضافی برای فعالیت تا ۸۰ سال داده اند.

با توجه به نگرانی های ایمنی، افزایش طول عمر استفاده از رآکتورها، مزایای مختلفی دارد؛ با این کار، بدون سرمایه‌گذاری بالایی که برای ساخت رآکتورهای جدید لازم است، می‌توان برق بدون کربن را با هزینه‌های کم و رقابتی تولید کنند، که به ویژه از آنجایی که بخش برق جهانی به دنبال کربن‌زدایی است، اهمیت زیادی پیدا می کند.