ویدئویی از غذا دادن کوهنوردان غیر حرفه ای به خرس های وحشی در کوه سبلان در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود، اقدامی که کارشناسان همواره بر خودداری از آن تأکید داشته اند.
طی سالهای اخیر کوهنوردان از مشاهده گونههای وحشی مانند خرس در مسیرهای صعود و محدوده برپایی چادرها و پناهگاههای مشخص شده خود خبر دادهاند. آنها میگویند که جانورانی مانند خرس با استشمام بوی غذا به سمت گروه کوهنوردی هجوم میآورند و کوهنوردان هم از بیم خطر جانی غذاهای خود را در اختیار خرسها قرار می دهند. اما در مواردی هم این حیوانات به تجهیزات گروه آسیب زده و برای جمع فضای وحشت ایجاد شده است.
طرح این موضوع باعث اظهار نظرات مختلفی شده است. شماری از حامیان حیوانات، کوهنوردان را متهم میکنند که به حریم امن زندگی گونههای وحشی تجاوز میکنند و برخی از دوستداران محیط زیست و کوهنوردان هم میگویند که کوهپیمایی موضوعی جدید و ژستی امروزه نیست و ریشه در زندگی هزاران ساله انسانها بر کره زمین دارد.
در این بین هم اداره محیطزیست استانهایی مانند اردبیل که به واسطه وجود کوه سبلان یکی از مناطق محبوب کوهنوردان است بارها از کوهنوردان صعود کننده به قله سبلان خواسته به حریم و قلمرو حیاتوحش این کوهستان نزدیک نشوند.
هشدار محیط زیست اردبیل بواسطه زندگی خرس قهوهای یکی از گونههای در معرض خطر در محدوده کوه سبلان است. جایی که طی چند سال گذشته از سوی کوهنوردان گزارش هایی مبنی بر حضور خرسهای قهوهای در نزدیکی چادر محل اسکان آنها منتشر شده است.
کوهنوردان میگویند، اطلاع دارند که نزدیکی به قلمرو حیوانات وحشی میتواند در آنها احساس ناامنی ایجاد کند و ایمنی سفر کوهنوردان را تهدید کند اما مشکل از جایی آغاز میشود که گونههای وحشی به دلیل خشکسالی برای پیدا کردن غذا به پایین دست محل زندگی خود رفت و آمد می کنند. البته در این بین نقد رفتار غلط برخی از طبیعت گردها هم لازم است که با ریختن زباله در دل کوهستان و همچنین دادن غذا به حیوانات وحشی هم خود و هم حیوانات را در معرض خطر قرار دادهاند.
در این ارتباط تجربه عجیب یکی از گروههای کوهنوردی که هشتم تیرماه در سبلان حضور داشتند هم دید بهتری به مخاطبان میدهد:
ما همراه با تیم سی نفره روز پنجشنبه هشتم تیر ماه از پناهگاه سبلان به سمت قله حرکت کردیم و در ارتفاع حدود چهار هزار وسیصد متری یک خرس ماده همراه دو توله خرس وسط پاکوب ایستاده بودند و اطراف تیم ما میچرخیدند. ما مشغول استراحت کردن بودیم که خرس مادر به سمت کوله پشتی یکی از همنوردهای ما حرکت کرد و در همان لحظه همنورد تیم ما قصد داشت که کوله پشتیاش را از زمین بردارد و در این چند ثانیه امکان درگیری خرس و همنورد ما بشدت بالا بود و ما بشدت ترسیده بودیم و منطقی ترین رفتار این بود که ما کوله پشتی را تقدیم خرس کنیم و همین کار را هم انجام دادیم.
این سه خرس حدود دو ساعت تیم ما را همراهی کردند و با توجه به بوی مواد غذایی که همراه ما بود اطراف تیم ما پرسه می زدند و چندمتر بالاتر هم سه عدد کوله پشتی نفرات تیم دیگر را گرفته بودند و مشغول خوردن مواد غذایی بودند.
مشاهدهی خرس در پناهگاه دور از انتظار نیست. ولی در مسیر صعود و بین حدود سیصد کوهنورد در منطقه و با این فاصلهی نزدیک مساله بسیار جدی و خطرناکی برای کوهنوردان است و امکان درگیری بسیار بالاست.
بدون نظر