اگر فکر می کنید هیچ فیلم ترسناکی شما را نمی ترساند این ۱۵ فیلم زهره ترکتان خواهند کرد

بری میزن ترسناک بودن فیلم های ژانر وحشت یک طیف وجود دارد. این پرستیژ، هنر متعالی ترسناک بودن و ترساندن است که در فیلم هایی مانند درخشش (The Shining) و موروثی (Hereditary) دیده می شود؛ وحشت آشکار بیرون جهیده در فیلم های Dead Alive و Evil Dead؛ وحشت روانی شریرانه فیلم های Audition و Repulsion؛ وحشت بدنی فیلم های Videodrome و Tetsuo: The Iron Man؛ شگفتی کمدی ترسناک فیلم های Young Frankenstein و Bubba Ho-Tep؛ فیلم های کلاسیک احمقانه ای مانند Them! و The Blob؛ و شاهکارهای مهم و بدون تاریخ مصرفی مانند The Texas Chain Saw Massacre و Halloween. اما برای بسیاری از مردم، علیرغم مشهور و محبوب بودنشان، این فیلم ها واقعاً ترسناک نیستند.

البته طیفی برای بینندگان ژانر وحشت نیز وجود دارد. برای بسیاری از افراد، The Exorcist یا The Thing به شدت ترسناک هستند، اما باز هم بسیاری از افراد از دیدن Courage the Cowardly Dog وحشت زده می شوند. اگر از طرفداران پروپاقرص آثار ترسناک هستید و با گذشت سال ها حساسیت خود به ترس را از دست داده اید، ترساندن شما نیاز به کار ویژه ای دارد. با این حال، باید چیزی فراتر از محتوای زننده، حال بهم زن و از نظر اخلاقی قابل سرزنش باشد که احتمالاً تنها در زیر کوه یخی فیلم های ترسناک یافت می شود؛ “ترسناک” و “نفرت انگیز” لزوماً ارتباط مستقیمی با هم ندارند. به این ترتیب، بدون غرق شدن در تباهی روح-بیمارکن فیلم هایی مانندA Serbian Film, Slaughtered Vomit Dolls یا فیلم های دیگر، برای دیدن وحشت، این ها فیلم هایی هستند که واقعاً ترسناک هستند.

۱- Suicide Club

کارگردان سیون سونو با جنجال برانگیز بودن بیگانه نیست و این موضوع را با فیلموگرافی که به طور مکرر به نقد سنت ها، ساختارهای اجتماعی و سرکوب جامعه ژاپن می پردازد، نشان داده است. هالیوود ریپورتر او را “ساختارشکن ترین فیلمسازی که امروز در سینمای ژاپن کار می کند” می نامد. فیلم او در سال ۲۰۰۱ با نام Suicide Club یا باشگاه خودکشی یکی از بهترین و شاید ترسناک ترین فیلم های اوست.

این فیلم عجیب و آشفته روایتگر یک میل به خودکشی واگیر است که جوانان را در سراسر ژاپن گرفتار خود کرده است. این فیلم دانش آموزان دبیرستانی، کارآگاهان، خواننده های پاپ و یک فرقه دیوانه را در تصویر سازی تاریک خود از جامعه ای که به سرگرمی اعتیاد دارد و به سمت مرگ پیش می رود، به تصویر می کشد. باشگاه خودکشی از شروع تکان دهنده اش تا لحظه موزیکال بدنامش در یک سالن بولینگ، واقعا عجیب و غریب و به شدت ترسناک است.

۲- The Exorcist

دلیلی وجود دارد که فیلم های کلاسیک حتی چند دهه پس از انتشارشان تا این حد مورد احترام و تحسین قرار می گیرند و شاهکار ویلیام فریدکین در دهه ۷۰ میلادی یعنی The Exorcist یا جن گیر همچنان ثابت می کند که فیلم های قدیمی قطعاً در ژانر وحشت جزو بهترین ها هستند. این فیلم مشهور که با محوریت دختری نوجوان (لیندا بلر) که به تسخیر شیطان درآمده و تلاش های زیاد یک کشیش مصمم برای نجات او ساخته شده است، فیلمی با تصاویر گرافیکی ترسناک، تنش فزاینده و روایت تکان دهنده اش که مخاطبان را در سراسر جهان به وحشت انداخت.

پنجاه سال پس از اکران این فیلم، جن گیر هنوز هم این قدرت را دارد که تماشاگران دنیای مدرن را بترساند و کاملاَ وحشت زده کند؛ درست مثل زمانی که برای اولین بار به سالن های سینما آمد و تماشاگران سینما را به شدت ترساند که منجر به فرار بسیاری از آن ها از سینما شد. این فیلم همچنان یکی از تاثیرگذارترین و قابل احترام ترین فیلم های ترسناک تاریخ سینما است.

۳- [Rec]

فیلم های ترسناک بسیار زیادی در ژانر فرعی ویدیو پیدا شده وجود دارند؛ خود این تکنیک بخش زیادی از جذابیتی که آن را ارزشمند ساخته بود را از دست داده است، اگرچه در اینجا و آنجا هنوز هم فیلم های ارزشمندی مانند Creep و برخی از قسمت های V/H/S وجود دارد. شاید ترسناک ترین فیلم در ژانر فرعی ویدیو پیدا شده (غیر از فیلم زننده و تقبیح شده Cannibal Holocaust)، فیلم [REC] باشد که یک فیلم ترسناک اسپانیایی ساخته شده در سال ۲۰۰۷ است.

این فیلم داستان یک گزارشگر اخبار تلویزیونی (با بازی یک مجری تلویزیونی واقعی به نام مانوئلا ولاسکو) به همراه فیلمبردارش را روایت می کند، در حالی که از یک ایستگاه آتش نشانی محلی برای گزارش یک روز کاری شان فیلمبرداری می کنند. آن ها در ادامه ماموران آتش نشانی را تا یک آپارتمان که عفونتی واگیر در آن در حال گسترش است، دنبال می کنند. با تسلط بر هنر ترس و جامپ اسکرها و استفاده از پتانسیل کامل ژانر ویدیو پیدا شده، [ REC ] به شکلی واقعی، ترسناک است.

۴- The Descent

فیلم The Descent که کارگردانی آن را نیل مارشال بر عهده دارد و او آن را بعد از فیلم تحسین شده Dog Soldiers ساخت، با ورود به یک جهنم تقریبا واقعی، یک غار زیرزمینی پر از هیولاها که به عنوان تمثیلی برای روانشناسی یک زن نیز محسوب می شود، به خوبی نمایانگر ترسی است که در عنوان فیلم حس می شود. فیلم شروعی سریع، بی نقص و پرتنش دارد که در آن یک زن دچار اندوه هولناکی می شود و در حالت وحشت زده و تروماتیک باقی می ماند.

در نهایت، او همراه با چند دوست ورزشکارش برای تعطیلاتی ورزشی، عازم غواصی در غاری زیرزمینی می شوند، اقدامی که تنها به کشف وحشت در اعماق زمین منتهی می شود. یک فیلم خونین و بی محابا، The Descent نه تنها مملو از لحظات تکان دهنده بلکه سرشار از هنر وحشت واقعی است. (فیلم بعدی مارشال، Doomsday، نیز یک شاهکار کم تر شناخته شده است، اما جدیت داستان آن بسیار کمتر است).

۵- Ringu

فیلم Ringu ساخته هیدئو ناکاتا که بی شک یکی از پیشگام ترین و فراموش نشدنی ترین فیلم های ترسناک ژاپنی است، یک موفقیت بزرگ در سینمای این کشور بود که تاثیر عمیقی نیز بر سینمای غرب گذاشت. این فیلم که بر اساس رمانی به همین نام نوشته شده، بر روی خبرنگاری تمرکز دارد که قصد دارد درباره مرگ خواهرزاده جوانش تحقیق کند و در نهایت به یک نوار ویدئویی نفرین شده می رسد که هر کسی را که جرات کند آن را تماشا کند، را یک هفته بعد می کشد.

این فیلم ترسناک، روح انتقام جوی ساداکو یامورا را نشان می دهد که پس از بیرون آمدن از تلویزیون در لباسی سفید، با موهای تیره ای که صورتش را پوشانده بود، در برابر قربانیانش ظاهر می شود؛ تصویری که همه جا تماشاگران را به وحشت می انداخت. فضای ترسناک فیلم حلقه و داستان سرایی آرام سوز آن، بلافاصله بینندگان را دچار وحشت کرده و روی صندلی هایشان نیم خیز می کند، چرا که پیش بینی آن ها برای اتفاقات پیش رو، حتی بدتر از وحشت به تصویر کشیده شده روی صفحه نمایش است.

۶- Hereditary

آری آستر در اولین تجربه کارگردانی خود به سرعت خود را به عنوان یکی از بااستعدادترین تازه واردان ژانر وحشت معرفی کرد، با شاهکار سینمایی Hereditary در مورد خانواده ای سوگوار که پس از درگذشت مادرسالار مرموزشان، از حضور یک هویت شیطانی وحشت زده می شوند. این فیلم به شدت ترسناک از همان ابتدا حس ناخوشایندی در مخاطب ایجاد می کند و آستر از ایجاد حضور شیطان و حس ترسِ پرتنشی که در تمام طول مدت فیلم با مخاطبان همراه است، ابایی ندارد.

تونی کولت یکی از تحسین برانگیزترین بازی های دوران حرفه ای خود را ارائه می دهد و Hereditary هم ترس های والدین و هم ارتباطات دشوار خانواده را در این تصویر پرتنش بررسی می کند. آن هایی که به اندازه کافی شجاع هستند تا به تماشای کامل این فیلم پرتنش و به شدت غافلگیر کننده و ترسناک بنشینند، دیگر هرگز مثل قبل به آلرژی نسبت به غلات و ماشین سواری های نوجوانانه نگاه نخواهند کرد.

۷- They Look Like People

به نویسندگی و کارگردانی پری بلکشیر با بازیگران همیشگی اش (ایوان دوموشل، مک لئود اندروز، مارگارت یینگ دریک)، فیلم They Look Like People یک فیلم واقعاً وحشتناک است. اگر چه این فیلم تحلیل زیبایی از دوستی و بیماری روانی است، اما برخی از ناراحت کننده ترین و تکان دهنده ترین تصاویر و لحظات ژانر وحشت در سال های اخیر را نیز در خود دارد، از همان آغاز ترسناک تقریباً سابلیمینال تا انفجارهای ناگهانی وحشت و ترس.

این فیلم ترسناک داستان دو دوست است که پس از مدتی دوباره با هم همراه می شوند، در حالی که یکی از آن ها از یک جدایی عاطفی بد یا یک دوره روان پریشی رنج می برد.They Look Like People یک تصویر منحصربفرد و بی همتای واقعی در ژانر وحشت است و فیلمی که نشان می دهد بلکشیر (و امتناع او از دوری جستن از تصاویر به شدت ترسناک) باید بیشتر مورد توجه قرار گرفته و علاقمندان ژانر وحشت باید کارهایش را دنبال کنند.

۸- Benny’s Video

میشاییل هانکه اغلب با ژانر وحشت در ارتباط بوده است، هر چند وی هرگز واقعاً «فیلم ترسناک» نساخته است. این موضوع احتمالاً به این دلیل است که ذهن این استاد فیلمسازی، بیشتر درگیر خشونت است و نه به شیوه ای استثماری و غیراخلاقی؛ فیلم های او انتظارات و اعتیادهایی را که همه ما در مورد موضوع سرگرمی داریم، بررسی و آشکار می کنند. به نوعی، فیلم های او به شما یاد می دهند که از فیلم متنفر باشید.

یکی از اولین فیلم های هانکه به نام Benny’s Video شاید تکان دهنده ترین و پرتنش ترین نسخه از سبک فیلمسازی او یا حداقل ترسناک ترین آن ها به شکلی واقعی باشد. فیلمی که در آن یک نوجوان و تصویربردار که متعهد است از همه چیز فیلم برداری کند، احتمالاً باعث شود تنها پس از ۲۰ ثانیه از شروع فیلم، از خیر تماشایش منصرف شوید زیزا فیلمی به شدت ترسناک است.

۹- Goodnight Mommy

در فیلم ترسناک روانشناسانه اتریشی Goodnight Mommy، دو برادر دوقلوی ده ساله به نام های الیاس و لوکاس، به زنی که ادعا می کند مادرشان است مشکوک می شوند، بعد از اینکه وی پس از انجام عمل جراحی زیبایی صورت، به خانه ی کنار رودخانه شان در منطقه ای خلوت و دوردست باز می گردد. این دو برادر با تغییر کامل رفتار و شخصیت مادرشان به تدریج نسبت به هویت واقعی وی نامطمئن و وحشت زده می شوند و تنش با نزدیک شدن فیلم به نقطه اوج غافلگیر کننده خود همچنان بالا می رود.

فیلم ترسناک شب بخیر مامان با فضای به شدت آشفته کننده و جلوه های بصری بسیار تکان دهنده و پر از شکنجه و خشونت خود، بینندگان را در صندلی های خود میخکوب کرده و این چرخ و فلک مملو از وحشت زایی، قطعاً تا مدت ها پس از پخش تیتراژهای پایانی، با مخاطبان خود باقی می ماند.

۱۰- Antichrist

فیلم Antichrist یا ضد مسیح ساخته لارس فون تریر حال و هوایی پر از تهدید و ترس دارد، حتی اگر واقعاً در نیمی از زمان روایتش ترسناک نباشد. با این حال، نیمه اول فیلم به شکلی بی نقص ساخته شده و به طور هدفمندی تکان دهنده است، در شرایطی که دو شخصیت بی نام ( صورت بقیه شخصیت های فیلم تار شده است) از دست دادن پسر جوان خود را تجربه می کنند و برای یک دوره استراحت درمانی به جنگل می روند تل غم از دست دادن فرزند را فراموش کرده و رابطه شان را بهبود بخشند. آنچه در ادامه می آید، تشدید آشفتگی و مطالعه افسردگی و ترس زنان در فیلمی است که واقعاً حس شیطانی بودن در آن موج می زند.

۱۱- Insidious

فیلم ترسناک ماوراءالطبیعه Insidious ساخته جیمز وان که به خاطر توانایی استثنایی اش در ایجاد احساس تعلیق و ترس شدید مورد تحسین قرار گرفته، داستان زوجی به نام جاش و رنای لمبرت (پاتریک ویلسون و رز بایرن) را روایت می کند که پس از ورود به خانه ای که توسط یک موجود شیطانی تسخیر شده است، برای حفظ امنیت پسرشان که به کما رفته از هیچ کاری فروگذار نمی کنند. این فیلم اگرچه در استفاده از ترس های موسوم به جامپ اسکر تردیدی به خود راه نمی دهد، اما این فیلم به شدت ترسناک، حقیقتاً توانایی آن را دارد که تماشاچیان را با این ایده که چه چیزی ممکن است در هر گوشه ای کمین کرده باشد، و نه آنچه که واقعاً هست، مضطرب کند.

این فیلم مملو از عصبانیت و ترس به درستی توسط آسوشیتد پرس به عنوان “فیلمی که می توانید با چشمان بسته تماشا کنید و هنوز هم وحشت آن شما را فرا بگیرد” توصیف شده، و جلوه های بصری ترسناک و حس کلی وحشت آن به راه اندازی یک فرنچایز سودآور و ترسناک کمک کرد که برخی از بهترین آثار ژانر وحشت را ارائه کرده است.

۱۲- Martyrs

فیلم Martyrs یا شهدا نمونه ای تاریک اما فوق العاده از جنبش افراط گرایی موج نوی سینمای فرانسه در ژانر وحشت است که جهان را با خشونت بیش از حد، تصاویر جنسی، و انسان بیزاری خود تکان داد. High Tension, Inside, و Raw همگی نمونه های خوبی از این جنبش سینمایی جدید هستند، اما شاید Martyrs ترسناک ترین آن ها باشد. این فیلم داستان زنی را روایت می کند که در کودکی به شدت مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، و فیلم بلوغ و انتقامجویی او را بررسی می کنند، اما اصول اخلاقی ساده را پیچیده می کند. شهدا با استفاده از تصاویر فراطبیعی، چیزی که جنبش سینمای فرانسه اغلب در ترسیم وحشت های صرفاً انسانی از آن پرهیز می کرد، قادر است تعدادی جامپ اسکر فوق العاده را در ترکیب خشونت شدید، ترس روانشناختی و وحشت محض خود بگنجاند.

۱۳- Begotten

Begotten به نوعی یک فیلم تجربی است، اما کوتاه و به اندازه کافی موفق که نه پرمدعا باشد و نه کسل کننده. با برخی از آتشین ترین تصویرسازی هایی که تا به حال در ذهن بیننده نقش بسته اند، طرح آشفته این فیلم، افسانه های آفرینش مختلفِ تاریخ بشر را با هم ترکیب می کند و آن ها را به شکل کابوسی، بسیار تاریک، به شدت انحرافی و سیاه و سفید به نمایش می گذارد.

ای الیاس مرهیج (نابغه فراموش شده پشت این فیلم و Shadow of the Vampire) تصاویر تکان دهنده ای را خلق می کند که بسیار خاص بوده و بدون هیچ دیالوگی، این تجربه در زمان و افسانه به، فیلمی تبدیل می شود که فراموشی آن دشوار است.

۱۴- Oculus

شاید مایک فلاناگان با سریال های شناخته شده و پرطرفداری مانند Midnight Mass به تلویزیون نقل مکان کرده باشد، اما فیلم های او (به خصوص فیلم های اولش) فوق العاده جذاب هستند. به دنبال فیلم کوتاه به شدت ترسناک Oculus: Chapter 3 – The Man With a Plan، فیلم Oculus تلاش های یک برادر و خواهر برای درک علمی یک آینه عتیقه که فکر می کنند مسئول تراژدی های وحشتناک دوران جوانی شان است، را مستند می کند. به نظر می رسد این آینه باعث یک روان پریشی خشونت آمیز می شود، بنابراین تحقیق آن ها یک تحقیق خطرناک است که در نهایت منجر به لحظات واقعاً هولناکی در ترسناک ترین و افسرده کننده ترین فیلم فلاناگان می شود.

۱۵- Pulse

کیوشی کوروساوا در اواخر دهه ۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ مجموعه ای از فیلم های استادانه و ترسناک ساخت، از جمله Cure, Charisma, و Séance، اما حقیقتاً Pulse از همه آن ها ترسناک تر است. این فیلم ترسناک ژاپنی که در سال ۲۰۰۱ ساخته شد، تا حدودی داستان یک ویروس کامپیوتری و راه های مختلفی که ارواح از قلمرو دیجیتال به قلمرو فیزیکی منتقل می شوند، را روایت می کند. Pulse با ترکیب چند تصویر بسیار تاریک با چند ترس جامپ اسکر و یک حال و هوای کلی آخرالزمانی، از آن دست فیلم هایی است که شما را هنگام تماشایش به شدت می ترساند، اما با ترس وجودی که با اتمام داستان در پی دارد، شما را بیشتر می ترساند.