سریع ترین خودروی جهان، خیلی سریع نزدیک می شود، و بعد در کسری از ثانیه از کنار شما عبور می کند و تازه می توانید صدای آن را بشنوید. بله، این خودرو با سرعتی بالاتر از سرعت صوت (۱,۲۳۵ کیلومتر بر ساعت) حرکت می کند، بنابراین ما ابتدا نزدیک شدن آن را می بینیم و چند ثانیه بعد صدای نزدیک شدنش را می شنویم. حالا بیایید به گاراژ برویم و نگاهی دقیق تر به این معجزه تکنولوژیک بیندازیم. Bloodhound LSR، در واقع نه یک ماشین است و نه یک موشک.
این خودرو فقط برای شکستن رکورد سرعت موجود و رسیدن به سرعت ۱,۶۰۹ کیلومتر در ساعت ساخته شده است. بدنه ای کشیده با طول ۱۲.۸ متر و عرض آن ۲.۴ متر است. بنابراین اندازه آن تقریبا با یک اتوبوس مدرسه برابر است. اما اتوبوس مدرسه یک یک چیز کم تر از Bloodhound LSR دارد و آن هم موتور جت است. در واقع چند موتور جت.
اولین موتور جت، سرعت این خودرو را به حدود ۱۰۵۰ کیلومتر در ساعت می رساند. اما برای دستیابی به سرعت بالاتر، راکت هیبریدی به کار می افتد. این دو جت در هر ثانیه مقدار زیادی سوخت مصرف می کنند و برای اطمینان از تامین آن، موتور دیگری وجود دارد! پیشرانهٔ V8 سوپرشارژ جگوار برای تامین نیروی پمپ های راکت ها مورد استفاده قرار گرفته است. اما طراحان قصد دارند در آینده آن را با یک موتور الکتریکی جایگزین کنند.
نوک تیز جلوی این خودرو به دلیل مشکلات آیرودینامیکی این چنین طراحی شده است. واقعیت این است که هرچه سریع تر حرکت کنید، هوا مقاومت بیشتری پیدا می کند. وقتی در زندگی روزمره در اطراف شهر رانندگی می کنید، آن را حس نمی کنید. اما وقتی در بزرگراه هستید دست خود را از پنجره بیرون ببرید، احساس خواهید کرد که هوا سخت تر شده است.
بنابراین هنگام طراحی این خودرو، مهندسان از تکنولوژی های هوافضا استفاده کردند. به هر حال، ظاهر Bloodhound LSR واقعا شبیه به شاتل فضایی است. یکی دیگر از جزئیاتی که این خودرو از هواپیماها گرفته است، چرخ ها هستند. برای تست سرعت پایین، از ۴ تایر اصلی جنگنده الکتریک لایتنینگ انگلیسی استفاده شد. اما برای آزمایش سرعت بالا در آفریقای جنوبی در سال ۲۰۱۹، آن ها با چرخ هایی از آلیاژ قوی با عرض ۹۰ سانت جایگزین شدند که وزن هر یک از آن ها بیش از ۹۵ کیلوگرم است. این چرخ ها باید بتوانند در برابر سرعت ۱۰ هزار دور بر دقیقه مقاومت کنند. در این سرعت نیروی فوق العاده ای به چرخ ها وارد می شود.
همچنین چندین صفحه نمایش برای ردیابی عملکرد سیستم های خودرو وجود دارد. هیچ چیز برای تفریح و یا راحتی در این خودرو استفاده نشده است. سیستم تهویه مطبوع و سیستم صوتی حذف شده است تا خودرو تا جای ممکن وزن کمی داشته باشد. اما علی رغم تمام تلاش ها، این خودرو هنوز حدود ۶ تن وزن دارد که به دلیل موتورهای جت بسیار سنگین و مخزن سوخت آن است. اما اگر دوباره Bloodhound را با اتوبوس مدرسه مقایسه کنیم، خواهیم دید که تقریبا دو برابر سبک تر است: ۶ تن در مقابل ۱۱ تن.
اندی گرین، خلبان نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا است و رکورد سرعت فعلی را در اختیار دارد. او همچنین اولین کسی است که سد صوتی روی زمین را شکسته است. در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷، او فرمان TrustSSC را به دست گرفت. TrustSSC، یک خودروی مشابه با دو موتور توربوفن مانند جنگنده آمریکایی داگلاس اف ۴ فانتوم است. آن ها در مجموع ۱۱۰،۰۰۰ اسب بخار قدرت داشتند و تقریبا ۵ گالن سوخت در ثانیه مصرف می کردند. در آن زمان، اندی گرین توانست تنها در ۳۰ ثانیه به سرعت ۱,۲۲۸ کیلومتربرساعت برسد. هنگامی که خودرو دیوار صوتی را شکست، صدای بلندی تولید کرد.
این بار هدف Bloodhound رسیدن به ۱,۶۰۹ کیلومتر در ساعت است. فرض کنید اندی گرین این بار پشت سریع ترین خودروی جهان نشسته است. تیم شمارش معکوس را درست مانند زمان پرتاب یک موشک فضایی آغاز می کند. در طول شتاب گیری، اندی گرین بار بیش از اندازه ای را تجربه می کند که فضانوردان در طول پرتاب موشک احساس می کنند. ابری عظیم از گرد و غبار پشت خودرو به هوا بلند می شود. در کم تر از نیم دقیقه، سریع ترین خودروی جهان، دیوار صوتی را می شکند. دوباره صدایی کر کننده بلند می شود. دمای داخل موتور در این لحظه به ۳,۰۰۰ درجه سانتی گراد می رسد. این دما دو برابر دمای داخل آتشفشان است.
در عرض یک ثانیه دیگر، رکورد سرعت شکسته و این خودرو به ۱۶۰۰ کیلومتر بر ساعت می رسد! حالا وقت ترمز کردن است خلبان دریچه های دریچه گاز را می بندد. این امر جریان هوا را از طریق موتور مسدود می کند و خودرو مقاومت آیرودینامیکی بسیار بالایی را احساس می کند.
سرعت خودرو، به سرعت صوت نزدیک می شود و زمان ترمز آیرودینامیکی فرا می رسد. این خودرو با فلاپ و اسپویلر مقاومت بیشتری در برابر هوا ایجاد می کند و سرعت آن همچنان کاهش می یابد. هنگامی که سرعت به ۹۶۵ کیلومتر بر ثانیه بر ساعت می رسد، چتر ترمز باز می شود و به ۶۴۰ کیلومتر بر ساعت می رسد.
در این مرحله، اگر ترمز به اندازه کافی سریع نباشد، چترنجات دوم آزاد می شود. زمانی که سرعت به ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد، زمان استفاده از ترمزهای دیسکی قدیمی فرا می رسد. هنگام ترمز کردن، آن ها آنقدر گرم می شوند که مانند فلز داغی در کوره می شوند.
اگرچه پول و زمان زیادی روی این پروژه سرمایه گذاری شده است، اما هیچ کاربردی در زندگی روزمره ندارد. واقعیت این است که نمی توان از Bloodhound LSR در جاده های واقعی استفاده کرد.
بدون نظر