تحقیقات نشان می‌دهد که انسان‌های اولیه ۹۰۰ هزار سال پیش، زمانی که سیاره به یک دوره یخبندان نزدیک شد، تقریباً از روی زمین محو شدند. این دوره که به عنوان «پلیستوسن میانه» شناخته می‌شود، بیش از ۱۰۰ هزار سال بعد ادامه پیدا کرده و تهدیدی بزرگ برای بشریت بود.
محققان دانشگاه دولتی چین شرقی، مدلی را ایجاد کردند که می‌تواند تبار ژنتیکی مدرن را مطالعه کرده و از آن برای تخمین اندازه جمعیت استفاده کند. آن‌ها سپس ۳,۱۵۴ نمونه دی ان ای انسان‌های امروزی را از هر دو جمعیت آفریقایی و غیر آفریقایی تجزیه و تحلیل کردند.
نتایج حاکی از آن است که تنها حدود ۱,۲۸۰ «فرد مولد» در این دوره یخبندان ۱۱۷,۰۰۰ ساله باقی مانده بوده بودند. یافته‌های آن‌ها که در مجله Science منتشر شده، تخمین می‌زند که تقریباً ۹۹ درصد از جمعیت اجداد ما در آغاز این دوره از دست رفته‌اند.
این کاهش جمعیت، همزمان با تغییرات آب و هوایی همراه با دوره‌های طولانی یخبندان و کاهش دما در سطح دریا است. همچنین احتمالاً دوره‌های طولانی خشکسالی و کمبود غذا هم وجود داشته است. این دوره، زمانی را در بر می‌گیرد که آخرین جد مشترک ما، یعنی نئاندرتال‌ها و همچنین دنیسووا‌ها، در این سیاره زندگی می‌کردند.
یی-هسوان پان، نویسنده ارشد این پژوهش، گفته که این یافته‌ها «قلمروی جدیدی را در تکامل انسان باز می‌کند». او گفته است: «این موضوع سؤالات بسیاری را برمی انگیزد، مانند مکان‌هایی که این افراد در آن زندگی می‌کردند، چگونه بر تغییرات آب و هوایی فاجعه بار غلبه کردند و آیا انتخاب طبیعی در طول این دوره باعث تسریع تکامل مغز انسان شده است؟»
نیک اشتون و کریس استرینگر، متخصصان بریتانیایی در زمینه تکامل انسان، درباره این مطالعه تصریح کرده‌اند: «نتایج نشان داده که اجداد ما از تنگنای جمعیتی شدیدی رنج می‌بردند که حدود ۹۳۰,۰۰۰ سال پیش شروع شد و تقریباً ۱۲۰,۰۰۰ سال طول کشید. تخمین‌زده می‌شود که این دوره، تعداد افراد مولد را به ۱,۳۰۰ نفر کاهش داده و اجداد ما را به انقراض نزدیک کرده است. این پژوهش، آسیب‌پذیری جمعیت‌های اولیه انسانی را مورد توجه قرار می‌دهد که نشان می‌دهد تبار تکاملی ما تقریباً به انقراض نزدیک بوده است.»
بدون نظر