خبر به قتل رسیدن داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی فر، شوک بزرگی برای مردم و جامعه هنری بود و حواشی سرنوشت کارگردان برخی از ماندگاترین آثار سینمای ایران همچنان ادامه دارد. مدتی است که بخش هایی از مستند مانی حقیقی درباره این کارگردان به نام مهرجویی کارنامه چهل ساله، در شبکه های اجتماعی منتشر می شود. در قسمتی از این مستند، نامه محسن مخملباف در واکنش به فیلم اجاره نشین‌ها خوانده می‌شود. مخملباف در این نامه، به مدیریت وقت بنیاد سینمایی فارابی نوشته است: «دو ساعت پیش که فیلم را دیدم حاضر بودم به خودم نارنجک ببندم و مهرجویی را بغل کنم و با هم به آن دنیا برویم.»
فرارو: محسن مخملباف از آن چهره‌هایی است که حتی دهه‌ها بعد از خروج کاملش از چرخه رسمی سینمای ایران، می‌تواند همچنان خبرساز باشد؛ البته در نقش منفی! محسن مخملباف نه فقط در یک هفته گذشته که اساسا مدت‌هاست نسبتی با آنچه به‌عنوان «سینمای ایران» می‌شناسیم ندارد، اما ردپایش هیچ‌گاه از تحولات این سینما، پاک نمی‌شود.
او یکی از نابغه‌ترین و در عین حال تندروترین چهره‌های سینمای ایران در دهه ۶۰ بود که هم فیلم‌های ماندگاری را به نام خود ثبت کرد و هم اقداماتی غریب را از خود به یادگار گذاشت. فیلمسازی که زمانی برای تحقق آنچه «سینمای اسلامی» می‌دانست جزوه می‌نوشت و توصیه می‌کرد اساسا بهتر است زنی در داستان نباشد تا عوامل و مخاطبان فیلم به انحراف کشیده نشوند و بعدها سراغ ساخت فیلم‌های فلسفی با محوریت تن برهنه زن رفت!
این نامه یکی از معروف‌ترین مستندات موجود درباره تندروی‌های محسن مخملباف در دهه ۶۰ است. کارگردانی که محوریت اصلی در جریان توقیف فیلم برزخی‌ها و ممنوع‌الکاری سینماگران پیش از انقلاب همچون محمدعلی فردین را هم به نام خود ثبت کرده است و در تلاش بود تا فیلم اجاره‌نشین‌ها را هم به توقیف بکشاند!
بدون نظر