دانشمندان ادعا می‌کنند که «داستان اصلی» ابوالهول بزرگ مصر در جیزه را کشف کرده‌اند.
مورخان معتقدند که صورت این مجسمه توسط سنگ‌تراش‌های باستانی تراشیده شده است. کارشناسان در دهه ۱۹۸۰ نظریه‌ای را ارائه کرده‌اند که طبق آن، باد‌های بیابانی شکل کلی ابوالهول را تشکیل دادهاند.
دانشگاه نیویورک در یک پژوهش جدید، این نظریه را با ایجاد مجسمه‌های مینیاتوری شیرمانند از خاک رس، با استفاده از دینامیک سیالات آزمایش کرده است. محققان بر این باورند که امکان دارد شکل طبیعی صخره، الهام‌بخش مصریان برای ساخت ابوالهول باشد.
تیم محققان، از نظریه‌ای استفاده کرده‌اند که توسط یک زمین‌شناس به نام فاروق الباز در سال ۱۹۸۱ مطرح شده است. طبق نظر الباز، مجسمه ابوالهول در ابتدا یک شکل با سطح صاف بوده که به تدریج توسط باد فرسایش پیدا کرده است.
این دانشمند سابق ناسا، فرض کرده که سازندگان اهرام درباره این فرآیند‌های طبیعی آگاهی داشتند و سازه‌های سنگی نوک تیز را به شکل تپه می‌ساختند.
الباز در بیانیه‌ای در سال ۲۰۱۱ گفته است: «اگر مصریان باستان بنا‌های تاریخی خود را به شکل مکعب یا مستطیل می‌ساختند، مدت‌ها پیش در اثر فرسایش بادی از بین می‌رفتند.»
او همچنین این نظریه را مطرح کرده که ممکن است یک یاردانگ (صخره‌ای در بیابان‌ها که به دلیل وجود گرد و غبار و شن به وجود می‌آید)، به‌طور طبیعی توسط باد تراشیده شده باشد.
الباز گفته است: «مهندسین باستانی ممکن است تصمیم گرفته باشند که سر این سازه را به شکل پادشاه خود تغییر دهند. آن‌ها همچنین بدنی شبیه به شیر برای آن ساختند که از اشکال در صحرا الهام گرفته بودند.»
برای آزمایش این نظریه، تیم محققان از تپه‌هایی از خاک رس نرم با مواد سخت‌تر استفاده کردند.
سپس آن‌ها این سازه‌ها را در معرض جریانی از آب و باد قرار داده و در نهایت به ظاهری شبیه ابوالهول رسیدند.
ماده سخت‌تر یا مقاوم‌تر به «سر» شیر تبدیل شد و بسیاری از ویژگی‌های دیگر، مانند «گردن» و «پنجه‌ها» به وجود آمدند.
امروزه یاردانگ‌هایی وجود دارند که شبیه حیوانات نشسته یا خوابیده هستند و از نتایج این پژوهش حمایت می‌کنند.
بدون نظر