۱۵ دروغی که فیلم ها باعث شده‌ اند باور کنیم؛ از «قدرت کلروفورم» تا «صدا خفه‌کن»

فیلم ها به ما راه گریزی موقت از دردسرها و مشغله های زندگی روزمره می دهند و معمولاً به همین دلیل است که آن ها برای ما بسیار جذاب هستند. فرصتی برای ریلکس کردن و رها کردن عقلانیت در دنیای آن ها؛ دنیایی که در آن زندگی عادی جای خود را به شگفتی های تخیلی می دهند، و قلمروهایی که در آن ها واقعیت می تواند تا جایی که تخیل فیلمساز می تواند آن را گسترش دهد، شکلی متفاوت داشته باشد.

در حالی که بسیاری از فیلم ها تلاش زیادی می کنند تا اطمینان حاصل کنند که هر چیزی که به تصویر می کشند تا حد ممکن دقیق و واقع گرایانه باشد، اما در میان فیلمسازان بسیار رایج است که با حقیقت بازی کنند. فیلم هایی با روایت ها و جهان های دور از دسترس مانند فیلم های فانتزی و علمی تخیلی، به وضوح نشان می دهند که در کجا از واقعیت فاصله می گیرند. برخی دیگر در ارائه حقایق فرضی که در زمان آزمایش و تحقیق، درستی آن ها رد می شود بسیار هوشمندانه عمل می کنند.

مشکل این فیلم ها این است که گاهی آنقدر ماهرانه ساخته شده اند و خط شفاف بین ساختگی بودن و واقعیت را به خوبی محو می کنند که نادرستی فرضیه های آن ها به عنوان حقیقتی علمی در نظر گرفته می شود. همه ما احتمالاً بخشی از مخاطبان از همه جا بی خبری بوده ایم که دانسته یا نادانسته قربانی این فرضیه های نادرست شده ایم. بنابراین، اگر به اندازه کافی کنجکاو هستید تا با برخی از شگفت انگیزترین دروغ هایی که فیلم ها به ما گفته اند آشنا شوید، در اینجا لیستی از عجیب ترین آن ها را فهرست کرده ایم.

۱- Jurassic Park (تی رکس تنها می تواند حرکات را ببیند)

در سال ۱۹۹۳، فیلم پارک ژوراسیک به یکی از ماندگارترین فیلم های تاریخ سینما تبدیل شد. این فیلم بازی را تغییر داد، فیلمی که دریچه ها را برای پتانسیلی که جلوه های بصری کامپیوتری اکنون ارائه می دهد باز کرد و در عین حال شهرت استیون اسپیلبرگ را در میان انبوه فیلمسازان افسانه ای بالاتر برد. همچنین این فیلم به علاقه گسترده جهانی به دایناسورها در میان همه اقشار، از کودکان گرفته تا بزرگسالان، به طور یکسان دامن زد. با ساخت یک ستاره از یکی از آن دایناسورها که هنوز هم می درخشد، تیرانوسوروس رکس بدنام در این فیلم به طور همزمان هم شخصیت شرور اصلی داستان است و هم جذاب ترین شخصیت و جنبه این فیلم.

همه ما به وضوح صحنه ای را به یاد داریم که در آن شخصیت سم نیل با ناامیدی تلاش می کرد تا بچه ها ساکت بمانند. به گفته او، قدرت بینایی تی – رکس بر اساس حرکت اشیاء بود – یعنی اگر حرکت نکنید، نمی تواند شما را ببیند. این یک واقعیت جذاب بود که یاد گرفتیم، و چیزی که این صحنه را با مقداری تنش میخکوب کننده همراه می ساخت.

همچنین این یک واقعیت دایناسوری فرضی بود که تماشاگران مشکلی با باور آن نداشتند، زیرا دکتر آلن گرانت در این فیلم، یک متخصص مشهور در حوزه دایناسورها بود. مشکل این است که این واقعیت توسط دایناسور شناسان واقعی رد شده است. در واقع، طبق مطالعه ای در سال ۲۰۰۶، نه تنها تی رکس می توانست شما را ببیند، چه حرکت بکنید و چه نکنید، قدرت بینایی آن در واقع بیش از ۱۰ برابر بهتر از قدرت بینایی ما انسان ها بوده است.

۲- Limitless (ما تنها از بخش کوچکی از مغزمان استفاده می کنیم)

نامحدود یک فیلم علمی – تخیلی با بازی بردلی کوپر بود که به برخی از درونی ترین خیال پردازی های ما می پرداخت. این فیلم حول محور یک قرص شگفت انگیز بود که می توانست پتانسیل کامل مغز ما را آزاد کند و در اصل هوشی ابرانسانی مانند به مصرف کننده بدهد. یکی از اصول کلیدی فیلم بر تداوم این دروغ استوار است که انسان ها تنها قادر به استفاده از ۱۰ درصد مغزشان هستند. بنابراین این نظریه می گوید اگر بتوانیم بین ۹۰ تا ۱۰۰ درصد از مغزمان را مورد استفاده قرار دهیم، قادر به شاهکارهای فکری غیرقابل باوری خواهیم بود.

نوابغ عجیب و غیرمعمول وجود دارند، اما دلیل این که چرا ما آن ها را تا به این اندازه مورد احترام قرار می دهیم این است که اکثریت قریب به اتفاق ما، به همان اندازه که ممکن است از بسیاری جهات باهوش و با استعداد باشیم، قادر به انجام چنین شاهکارهای فکری نیستیم. با این حال، علوم اعصاب در طول چندین دهه به صورت قابل توجهی پیشرفت کرده و ما اکنون درک بسیار بهتری از قابلیت های عجیب مغز انسان داریم.

مطالعات عصبی مانند آن هایی که به ما در مورد انعطاف پذیری عصبی گفته اند، به ما نشان می دهند که مغز انسان واقعاً پتانسیل تقریبا نامحدودی برای توسعه، رشد و یادگیری چیزهای جدید دارد. با این حال، این یک افسانه است که ما تنها از ۱۰ درصد مغزمان استفاده می کنیم. در واقع، ما از بیشتر ظرفیت مغز خود استفاده می کنیم، و بسیاری از این استفاده، به طور خودکار از طریق آن سلول های خاکستری کوچک که چیزهایی مانند تنفس و ضربان قلب ما را تنظیم می کنند، اتفاق می افتد. این دروغ ۱۰ درصدی احتمالاً از تحقیقات اولیه در مورد مغز ناشی می شود که نشان می داد مقدار زیادی پتانسیل استفاده نشده در توانایی های شناختی ما وجود دارد. اما مطالعات جدید نشان می دهند که مغز ما تقریباً همیشه به طور کامل فعال است.

۳- The Usual Suspects (یک سیگار می تواند بنزین را مشتعل کند)

مظنونین همیشگی فیلمی است که طرفداران زیادی دارد و همین محبوبیت باعث شد تا بازیگرانی چون کوین اسپیسی و بنیسیو دل تورو به ستاره های سینما تبدیل شوند. این فیلم که یک شاهکار بود، پایانی به یادماندنی داشت و صحنه ای که در آن قیصر سوزی معروف، مقداری بنزین را در اطراف یک قایق ریخته و یک سیگار روشن را روی آن رها می کند و بلافاصله بنزین مایع را مشتعل می کند که قایق را در شعله های آتش فرو می برد.

درست است که بنزین بسیار قابل اشتعال و خطرناک است، اما در حالی که یک فندک روشن به دمایی می رسد که قادر به شعله ور کردن بنزین است، برای سیگار دشوار خواهد بود – اگر نه عملاً غیر ممکن – تا تنها با تماس با سطح بنزین، میزان کافی از گرما را برای روشن کردن بنزین به آن منتقل کند. این موضوع حتی در زمان انتشار این فیلم نیز صادق بود، اما سیگارهای مدرن با قابلیت اشتعال کمتری سناخته می شوند که برای جلوگیری بیشتر از احتمال شعله ور شدن ناخواسته هر چیز قابل اشتعال در آن ها اعمال شده است.

۴- Anaconda (همه چیز در مورد این خزنده)

آناکوندا فیلمی بود که جنیفر لوپز در آن نقش یک فیلمساز مستند را بازی می کرد که به همراه خدمه اش به آمازون سفر می کند تا با قبیله ای در آنجا مصاحبه کند. آن ها در طول مسیر با مردی مواجه می شوند که به نظر می رسد به کمک نیاز دارد اما نقشه ای ویرانگر در سر دارد. او یک شکارچی مار است و آناکوندا چیزی است که بدنبال اوست. یک مار غول آسا خیلی زود ظاهر شده و با جثه، سرعت، تهاجمی بودن غیرطبیعی و میل تکان دهنده اش به گوشت انسان، همه را به وحشت می اندازد. در یکی از صحنه های شوکه کننده فیلم شاهد هستیم که آناکوندا غذایش را قی می کند تا دوباره شکار کند که کاملاً نادرست و غیرواقعی است. در نهایت می توان گفت که همه چیز در مورد این آناکوندا در فیلم اغراق آمیز یا صرفاً نادرست بود. اول اینکه اگر چه گزارش هایی مبنی بر رسیدن طول آناکونداها به بیش از ۱۰ متر وجود دارد، اما بیشتر آن ها تنها حدود ۶ متر طول دارند که نشان می دهد هنوز هم بسیار غول پیکر هستند. دوم اینکه آن ها به اندازه ماری که در این فیلم می بینیم سریع یا تهاجمی نیستند.

آن ها قطعاً از مسیر طبیعی خود خارج نمی شوند تا انسان ها را شکار و بخورند و پس از خوردن یک غذای بزرگ، معمولاً به دنبال منطقه ای پرت و بی سروصدا برای هضم آن خواهند بود و هضم کردن غذا برای آناکونداها نیز بسیار طول می کشد. در طول این مدت، آن ها به طور قابل درکی بی حال و آسیب پذیر هستند، بنابراین معمولاً تنها در صورت مواجهه با یک تهدید یا نیاز به فرار سریع طعمه خود را قی می کنند.

۵- X-Men Origins: Wolverine (می توانیم از کنار انفجارهای بزرگ بدون آسیب عبور کنیم)

همه ما صحنه هایی مانند یکی از صحنه های فیلم خاستگاه مردان ایکس: ولورین را دیده ایم که در آن قهرمان به آرامی دور می شود، در حالی که انفجاری عظیم پشت سر او رخ می دهد. البته، این نوع صحنه ها جلوه های بصری شگفت انگیزی ایجاد می کنند، و نوعی از حس شجاعت و باحالی و خونسردی ذاتی را در شخصیت های قهرمان ایجاد می کند که مردم عادی ندارند. اما این دروغ رایج فیلم های اکشن نه تنها درست نیست، بلکه یک افسانه خطرناک نیز هست.

انبساط سریع گازها و چگونگی تاثیر آن ها بر تغییرات فشار هوای ناشی از انفجار، موجی از باد به نام موج انفجار آزاد می کند. در حالی که قدرت این موج با توجه به قدرت انفجار واقعی متفاوت است، دور شدن از انفجار بدون آسیب دیدن، به قدرتی ابرانسانی و توانایی مقاومت در برابر قوانین فیزیک نیاز دارد. بسته به اندازه و قدرت انفجار، امواج تولید شده حتی می توانند برای کسانی که به آن نزدیک هستند کشنده نیز باشند.

تصاویر غم انگیز و تراژیکی که در جریان انفجار مهیب بیروت در سال ۲۰۲۰ دیده شد، مثالی کامل از آن تاثیر ویرانگری است که یک انفجار می تواند برای مردم و مکان هایی کیلومترها دورتر از محل انفجار داشته باشد، چه برسد به اینکه کسی نزدیک محل انفجار در حال راه رفتن و دور شدن از آن باشد.

۶- Changeling (باید تا اعلام مفقود شدن فرد ۲۴ ساعت صبر کنید)

نسخه سال ۲۰۰۸ آنجلینا جولی از فیلم بچه جایگزین، داستان تکان دهنده درماندگی و ناامیدی یک مادر در پیدا کردن پسر گمشده اش را روایت می کرد. در این فیلم، به او اطلاع داده می شود که این سیاست پلیس لس آنجلس است که تا زمانی که کسی حداقل ۲۴ ساعت گم نشده است، گزارش فرد گمشده را ثبت نکند. این یک اشتباه رایج است که در بسیاری از فیلم ها و برنامه های تلویزیونی مطرح می شود و حتی برخی این محدودیت زمانی را به ۴۸ ساعت هم می رسانند و تاسف آور است که افراد حقیقی در صورت باور به این موضوع در ثبت چنین گزارشی تردید کنند.

در واقع، هیچ زمان حداقلی برای گم شدن یک فرد قبل از اینکه ناپدید شدن او گزارش شود، وجود ندارد .این افسانه متاسفانه اغلب باعث می شود که بسیاری از ادارات پلیس در آمریکا و دیگر نقاط جهان بیانیه های رسمی در وب سایت ها و ایستگاه های خود منتشر نمایند تا مردم را از این واقعیت آگاه کنند. با بررسی شرایط و شواهد موجود مشخص خواهد شد که با چه فوریتی با این موضوع برخورد می شود، اما گم شدن افراد باید بلافاصله گزارش شود. در واقع، مطالعات و آمارها نشان می دهند که هر چه گم شدن فرد زودتر گزارش شود، شانس پیدا کردن او بیشتر خواهد بود.

۷- Breaking Bad (پلیس ها در صورت درخواست طرف مقابل باید بگویند که پلیس هستند)

خب، این یکی فیلم نبود، اما سریال ماندگار بریکینگ بد خنده دارترین نمونه از این افسانه را مطرح می کرد، که در فیلم ها نیز نشان داده شده است. این سریال درباره یک معلم شیمی سرخورده بود که پس از اینکه متوجه می شود سرطان دارد، تبدیل به یک قاچاقچی بزرگ مواد مخدر می شود. او تا جایی پیش می رود که یک سری فروشنده خیابانی خاص خود را دارد که یکی از آن ها با نام بَجر شناخته می شود، کسی که با یک پلیس مخفی مواجه می شود. این پلیس بر اساس این تصور غلط رایج بازی می کند که اگر از پلیس سوال شود که آیا پلیس است یا خیر، باید واقعیت به شما بگوید. با فریب دادن بجر به این روش، این پلیس پس از دستگیری باجر، خود نادرستی این افسانه را ثابت می کند.

این تصور غلط رایج احتمالاً به دلیل اصل قانونی به دام افتادن یا دام پهن کردن است. بر اساس این قانون، یک افسر پلیس نباید فردی را ترغیب به ارتکاب جرم نکند، جرمی که آن فرد بدون ترغیب یا تحریک پلیس مرتکب آن نمی شد. با این حال، این بدان معنا نیست که یک پلیس مخفی در صورت درخواست باید بگوید که پلیس است، و باید تا زمانی که قوانین رسمی و اصول پلیسی حاکم بر عملیات مخفی را دنبال می کنند، پوشش خود را حفظ کنند؛ که یکی از آن ها دام پهن نکردن برای مظنون است.

۸- Split (کلروفورم می تواند در عرض چند ثانیه فرد را بیهوش کند)

شکافته بخشی از سه گانه ام نایت شیامالان از فیلم هایی بود که فردی بسیار آشفته با بازی جیمز مک آووی را به تصویر می کشید. تصویر او از یک مرد دیوانه که با یک مورد شدید اختلال تجزیه هویت دست و پنجه نرم می کند، حقیقتاً چیزی بود که انسان را وحشت زده می کرد. او زمانی که تحت کنترل یکی از هویت های به شدت دیوانه اش بود، تمایل به ربودن دختران نوجوان داشت و این کار را با استفاده از کلروفورم برای بی هوش کردن آن ها انجام می داد.

این یک ترفند رایج در فیلم ها، به خصوص برای شخصیت های منفی است. این ترفند چنان فراوان در سینما و تلویزیون مورد استفاده قرار گرفته که اغلب افراد بر این باورند که کلروفورم قادر به انجام چنین کاری است.در واقع، در حالی که کلروفورم شما را بی هوش می کند – اگر به اندازه کافی آن را استنشاق کنید- دوز بسیار بالایی برای این اثر لازم است. علاوه بر این، حتی اگر چنین دوزی استفاده شود، باز هم ممکن است بین دو تا پنج دقیقه طول بکشد تا فرد کاملاً بی هوش شود.

۹- The Day After Tomorrow (سرعت تغییرات آب و هوایی، زمین را نابود خواهد کرد)

روز پس از فردا ممکن است با تلاش برای ترسیم تصویری ترسناک از پیامدهای تغییرات آب و هوایی که در صورت عدم تغییر رویه کنونی ایجاد خواهد شد، نیت خوبی در روایت داستان خود داشته باشد. با این حال، فیلم به طور گسترده ای به عنوان یک اغراق بزرگ در نظر گرفته شد، و به شدت توسط دانشمندان حوزه هواشناسی و اقلیم شناسی رد شد، به طوری که احساس می کردند این فیلم بیش از آنکه خوب باشد، به هدف آن ها آسیب می رساند. در این فیلم، فروپاشی ناگهانی یک سیستم گردش اقیانوسی جهانی به نام گردش معکوس مدیترانه ای اقیانوس اطلس (AMOC) فجایع آب و هوایی غیرقابل تصوری را به وجود می آورد که همانطور که از عنوان آن پیداست، تقریباً کل سیاره را در عرض تنها دو روز به زانو در می آورد.

علی رغم اینکه درست است که این سیستم حیاتی در طول زمان در حال تضعیف شدن است، اما اتفاقات فیلم با سرعتی که به تصویر کشیده می شود، امکان پذیر نیست. این نادرستی به این دلیل است که اثرات مضر ناشی از تغییرات آب و هوایی احتمالاً در یک دوره زمانی طولانی رخ خواهد داد، و نه در طول چند رویداد اقلیمی عظیم جهانی یکی پس از دیگری، که همه آن ها عملاً به طور همزمان رخ می دهند. با این حال، علی رغم کاستی های فیلم در زمینه دقت علمی، مطالعات نشان می دهند که تهدیدهای به تصویر کشیده شده هنوز هم بسیار واقعی هستند.

۱۰- The Boondock Saints (صدا خفه کن ها می توانند صدای شلیک را کاملاً از بین ببرند)

فیلم هایی مانند فیلم اکشن کالت کلاسیک قدیسان بوندوک اغلب این دروغ را تداوم می بخشند که استفاده از یک صدا خفه کن اسلحه، به طور موثر بیشتر صدا را در هنگام شلیک از بین می برد. این فیلم صحنه های به یاد ماندنی بسیاری را در خود دارد که در آن ها دو برادر با بازی شان پاتریک فلانری و نورمن ریدوس به یک ماموریت مذهبی برای کشتن مردان شرور می روند. یک صحنه به یاد ماندنی این فیلم در مورد نابود کردن یک سوئیت هتل پر از اوباش روسی است. از آنجا که آن ها از صد خفه کن ها استفاده می کردند, هیچ کس در خارج از اتاق متوجه این واقعیت نمی شود که بارانی از گلوله ها در داخل اتاق رد و بدل شده است.

کارشناسان سلاح های گرم اصطلاح “سرکوبگر” را به “صدا خفه کن” ترجیح می دهند, زیرا این در واقع همان کاری است که این دستگاه ها در واقعیت انجام می دهند. آن ها به جای حذف یا ساکت کردن صدای تیراندازی به طور کامل, یا تبدیل صدای آن به صدای یک اسباب بازی کودکانه, در واقع تنها بخشی از صدای مهیب شلیک گلوله را سرکوب می کنند. در واقع صدای شلیک کردن با صدا خفه کن نیز همچنان به اندازه ای بلند خواهد بود که در مجاورت آن شنیده شود، به طوری که کارشناسان اعلام کرده اند که این صدا تنها بین ۲۰ تا ۳۵ دسی بل سرکوب می شود. این بدان معنی است که شما هنوز هم صدای شلیک گلوله را به عنوان یک صدای بلند خواهید شنید, هر چند صدایی که بیشتر شبیه به این خواهد بود که شما در حال گوش دادن به یک شلیک عادی خواهید بود در حالی که گوش هایتان را گرفته اید.

۱۱- One Flew Over the Cuckoo’s Nest (هنوز هم در آسایشگاه های روانی از جلیقه های مخصوص استفاده می شود)

حساسیت بیشتر و درک اجتماعی از بیماری های روانی راه درازی در پیش دارد. با این حال، افسانه ها و کلیشه های مخربی که توسط فیلم های هالیوودی نهادینه شدند، هنوز هم تا به امروز ادامه دارند. در فیلم کلاسیک جک نیکلسون با نام پرواز بر فراز آشیانه فاخته او نقش یک زندانی به نام رندل را بازی می کند که به یک مرکز روانی منتقل می شود زیرا بر این باور است زندگی در آنجا آسان تر از زندان خواهد بود. با این حال، او خیلی زود متوجه می شود که پرستار بدنام این مرکز با سیاست مشت آهنین آنجا را اداره می کند.

نبرد اراده ها که بین رندل و پرستار ریچد رخ می دهد باعث می شود که او گاهی با استفاده از زور مهار شود. همانند بسیاری از فیلم های دیگر که چنین صحنه هایی را به تصویر کشیده اند، این فیلم به سادگی شما را به این باور می رساند که هنوز هم از جلیقه های فلج کننده مخصوص بیماران روانی در چنین مراکزی استفاده می شود.

با این حال، حقیقت این است که این وسیله بدنام از مدت ها پیش به عنوان یک وسیله منسوه شده در نظر گرفته شده و استفاده از آن در مراکز روان پزشکی در ایالات متحده آمریکا از مدت ها پیش متوقف شده بود. حتی در دهه ۱۹۶۰ نیز استفاده از یک جلیقه ها به قدری نادر بود که عملاً دیگر وجود نداشت و اکثر مراکز روان درمانی تا دهه ۱۹۵۰ استفاده از آن را متوقف کرده بودند. روش های مدرن مهار بیمارانی که به آن نیاز دارند دارای مواد نرم تری است و معمولاً دست و پاهای فرد را به تخت می بندند.

۱۲- The Dark Knight (بعد از دستگیری تنها یک تماس می توانید بگیرید)

سه گانه بتمن کریستوفر نولان به دلایل قابل درکی در میان طرفداران این فرنچایز افسانه ای است. نویسندگی های بی نقص، بازی های درخشان و روایت های همراه با نبوغ، این فیلم ها را به اوج فیلم های ابرقهرمانی برای بسیاری از طرفداران این ژانر تبدیل کرده است. شوالیه تاریکی به دلایل زیادی از دو فیلم دیگر متمایز است و بازی فراموش نشدنی هیث لجر به عنوان جوکر یکی از دلایل این تمایز است. در سکانسی که تصاویر ماندگاری خلق می کرد که تا به امروز در تمام گوشه و کنار شبکه های اجتماعی دیده می شود، جوکر دستگیر و زندانی می شود. او در حالی که در سلولش منتظر است، یک پلیس را گروگان می گیرد و می گوید که بر اساس قانون می خواهد از اجازه یک تماس تلفنی اش در بازداشت استفاده کند. این درخواستی است که در بسیاری از فیلم های جنایی دیده می شود؛ اما نکته اینجاست که کلیشه تماس تلفنی زندانیان همواره بسیار پیچیده تر از آن چیزی بوده که در فیلم های سینمایی نشان داده می شود.

تنها مجاز بودن به برقراری یک تماس تلفنی پس از بازداشت ممکن است شما را در موقعیت بسیار دشواری قرار دهد که در آن باید بین تلفن زدن به یک وکیل، یا مطلع کردن خانواده از اتفاقی که برایتان افتاده، باید یکی را انتخاب کنید. به همین دلیل، حق تماس تلفنی در آمریکا از ایالتی به ایالت دیگر متفاوت است و بسیاری از آن ها به طور قانونی به بازداشت شدگان اجازه بیش از یک تماس تلفنی را می دهند. برای مثال، در کالیفرنیا، در واقع به شما اجازه داده می شود که “حداقل سه تماس تلفنی کامل” برقرار کنید.

۱۳- Jaws (جثه و رفتارهای کوسه سفید غول پیکر)

در حالی که آرواره ها قطعا یک فیلم سرگرم کننده و افسانه ای بود، اما با تمام موفقیت هایش، متاسفانه افسانه های مخرب زیادی را در مورد کوسه ها نیز در مخاطبان نهادینه کرد. در این فیلم یک شهر ساحلی در نیوانگلند دیده می شود که پس از حمله یک کوسه بزرگ شروع به شکار و کشتن افراد حاضر در ساحل، در رعب و وحشت فرو می رود. با این حال، با وجود تمام جذابیت ها و موفقیت های فیلم، اغراق های زیادی در این فیلم در مورد کوسه ها صورت گرفته است.

موجودی که در فیلم به تصویر کشیده شده بود، کم و بیش شبیه یک کوسه سفید بزرگ به نظر می رسد. اما اندازه آن اغراق آمیز بود چرا که چنین کوسه هایی، اگرچه غول پیکر هستند، اما آنقدرها بزرگ نمی شوند. آن ها همچنین معمولاً به انسان ها حمله نمی کنند و قطعاً با نوعی اشتهای شدیدی که در فیلم به تصویر کشیده می شود شکار نمی کنند. از آنجایی که این کوسه ها متابولیسم بسیار کندی دارند، پس از خوردن یک وعده غذایی بزرگ، به طور کلی برای مدت طولانی با تنبلی تمام در آب شنا می کنند تا غذا هضم شود.

۱۴- Star Wars: Episode IV – A New Hope (صدا در فضا)

فرانچایز جنگ ستارگان یکی از محبوب ترین فرانچایزهای علمی تخیلی است که تاریخچه ای سینمایی آن چندین دهه قدمت دارد. همان طور که فیلم های اولیه این فرانچایز پیشگامانه و باورنکردنی بودند، این فیلم ها یک دروغ رایج دیگر را نیز تداوم بخشیدند – اینکه صدا می تواند در فضا شنیده شود.

در طول بسیاری از نبردهای فضایی حماسی که در فیلم های جنگ ستارگان به تصویر کشیده می شود، صدای شلیک سفینه های فضایی به یکدیگر، انفجارها و دیگر افکت های صوتی دائماً به گوش می رسد. البته این موارد برای هیجان انگیزتر کردن چنین صحنه هایی ضروری بودند، اما از نظر فنی منطقی به نظر نمی رسیدند.

صدا تنها به این دلیل شنیده می شود که از طریق ارتعاشات مولکول ها و اتم های موجود در محیط های مختلف مانند هوا یا حتی آب حرکت می کند. اگر چه فضا یک خلاء کامل نیست، اما فاصله زیاد بین ذرات در فضا به قدری است که صدا چیزی برای استفاده به عنوان محمل ندارد و در نتیجه هیچ چیزی برای شنیده شدن باقی نمی ماند.

۱۵- Snakes on a Plane (می توانید زهر مار را با مکیدن از بدن خارج کنید)

مارها در هواپیما یک فیلم آبکی در مورد موجودات ترسناک بود که هرگز قرار نبود کسی آن را جدی بگیرد. اکشن این فیلم ناشی از یک نقشه شیطانی برای آزادی یک زندانی خطرناک در حین انتقال با یک پرواز تجاری بود. در این نقشه شاهد آزاد شدن دسته ای از مارهای خطرناک در هواپیما هستیم, در حالی که از هورمون خاصی برای تهاجمی تر کردن آن ها و حمله به همه مسافران استفاده شده است. همانطور که انتظار می رود، پس از رها شدن مارها, افراد زیادی گزیده و کشته می شوند. با این حا , در یک صحنه, پس از گزیده شدن یکی از افراد, شخصیت دیگری زهر را از بدن او می مکد تا او را نجات دهد. این یک افسانه رایج است که در بسیاری از فیلم های دیگر نیز نشان داده شده است .

در حالی که از نظر فنی امکان پذیر است, احتمال مدیریت موفقیت آمیز این کار, همراه با خطراتش, این کار را به عملی تبدیل می کند که فرد هرگز نباید سعی کند آن را انجام دهد. اول اینکه زهر با چنان سرعتی در جریان خون فرد حرکت می کند که عملاً مکیدن به موقع آن غیرممکن است. دوم، اینکه مقادیر زیاد میکروب های موجود در دهان انسان می تواند احتمال عفونت ناشی از نیش را افزایش دهد و اوضاع را بدتر کند. در نهایت, اگر فردی که قصد استخراج زهر از طریق مکیدن با دهان را دارد, زخم یا بریدگی در دهان خود داشته باشد (حتی زخم های کوچک), خطر انتقال زهر به بدن خود او نیز وجود دارد.