بسیاری از کارشناسان، اغلب در مورد نیاز به کنترل گرمایش سیاره زمین به ۲ درجه سانتیگراد بالاتر از سطوح پیش از صنعتی شدن جهان بحث می کنند. اما آیا می دانستید که این گرمایش به دلیل عواملی مانند جغرافیا، الگوهای آب و هوا، جریان های اقیانوسی و تأثیر فعالیت های انسانی به طور مساوی در سراسر کره زمین توزیع نمی شود؟ برای کشف تفاوتهای فعلی و پیشبینیشده این گرمایش ناهموار، در ادامه سه نقشه افزایش دمای جهانی زمین را در سه بازهی زمانی بر اساس کشورها به تصویر میکشند.
وضعیت فعلی گرمایش جهانی
این سه نقشه، گرم شدن زمین را نسبت به میانگین دمای ۱۸۵۰- ۱۹۰۰ هر کشور به تصویر می کشد. با نگاهی به گرمایش جهانی در سال ۲۰۲۲، می بینیم که میانگین گرمایش ملی یا national warming (یعنی گرمایش بدون احتساب اقیانوس ها) در حال حاضر ۱.۸۱ درجه سانتیگراد بالاتر از این اعداد است، با بیشترین گرمایش در مغولستان (۲.۵۴ درجه سانتیگراد) و بنگلادش با کمترین (۱.۱ درجه سانتیگراد).
همانطور که نقشه نشان می دهد، گرم شدن هوا به طور کلی در شمال جهان شتاب بیشتری دارد. یکی از دلایل این امر، گرمای نامتناسب تجربه شده در قطب شمال در مقایسه با بقیه سیاره زمین است.
جدای از مشاهدات امروزی، اثرات گرم شدن قطب شمال در مدلهای آب و هوایی نیز به وضوح دیده میشود، که بر کشورهایی مانند روسیه و کانادا تا سال ۲۱۰۰ تاثیر خواهد گذاشت.
گرمایش پیش بینی شده در سال ۲۰۵۰ و ۲۱۰۰
در نقشه های دوم و سوم، پیش بینی های گرمایش ۲۰۵۰ و ۲۱۰۰ در سطح کشورها، ترسیم شده است.
پیش بینی های ۲۰۵۰
میانگین گرمایش ملی ۲.۷۵ درجه سانتیگراد بالاتر از میانگین دمای ۱۸۵۰-۱۹۰۰ در سال ۲۰۵۰ پیش بینی می شود که شامل مغولستان با بیشترین گرمایش یعنی ۳.۷۶ درجه سانتیگراد و نیوزیلند با کم ترین افزایش یعنی ۲.۰۲ درجه سانتی گراد است. خطرات این افزایش دما شامل پدیده های شدید آب و هوایی، از جمله بارش های شدید و سیل و طوفان های مکر خواهند بود.
تقریباً همه اکوسیستم ها با خطر از دست دادن تنوع زیستی از جمله اکوسیستم های زمینی، آب شیرین، ساحلی و دریایی مواجه خواهند بود. بالا رفتن سطح دریا، شهرهای ساحلی را تهدید خواهد کرد و منجر به جابجایی گسترده خواهد شد.
حال بیایید نگاهی به پیشبینی ۲۱۰۰ بیندازیم، که سطوح ریسک بهطور قابلتوجهی بالاتر خواهد بود، مگر اینکه اقدامات کاهشدهنده و سازگاری سریع و شدید در دهههای آینده اجرا شود.
پیش بینی های ۲۱۰۰
پیش بینی ها در ۲۱۰۰، میانگین گرمایش ملی ۳.۸۰ درجه سانتیگراد را نشان می دهد. پیشبینی میشود که بیش از ۵۵ کشور در سراسر جهان در مقایسه با میانگین سالهای ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰، افزایش دمای بالاتر از ۴ درجه سانتیگراد و نزدیک به ۱۰۰ کشور بالای ۳.۵ درجه سانتیگراد داشته باشند.
۳-۳۹ درصد از گونه های زمینی با خطر انقراض بسیار بالایی مواجه خواهند شد. کمبود آب به طور قابل توجهی بر شهرها، مزارع و نیروگاههای آبی تأثیر میگذارد و حدود ۱۰ درصد از مساحت زمین جریان رودخانههای فوقالعاده زیاد و استثنایی را تجربه خواهد کرد.
خشکسالی، سیل و موج گرما تهدیدات اساسی برای تولید و دسترسی جهانی مواد غذایی ایجاد می کند، امنیت غذایی را از بین می برد و ثبات تغذیه را در مقیاس قابل توجهی تحت تاثیر قرار می دهد.
بدون نظر