با نگاهی به یک خودروی برقی با فناوری پیشرفته مانند تسلا، اینطور به نظر می رسد که وسایل نقلیه برقی اختراع سال های اخیر هستند. با این حال، همانطور که این عکس ها نشان می دهند، تاریخچه ماشین های برقی بسیار طولانی تر از آن چیزی است که ما فکر می کنیم. این عکس‌ها در سال ۱۹۲۲ گرفته شده‌اند و زنی را نشان می‌دهند که با کلاهی بزرگ بر سر و دستکش به دست در یک گاراژ با یک ماشین برقی ژست گرفته است. خودروی موجود در عکس‌ها یک خودروی برقی کلمبیا ویکتوریا فایتون (Columbia Electric Victoria Phaeton) است، نوعی خودروی برقی که اولین بار در سال ۱۹۰۵ تولید شد.
قیمت خودرویی مانند این در سال ۱۹۰۸، ۱,۶۰۰ دلار یا در شرایط امروزی حدود ۴۴,۰۰۰ دلار بوده است. طبق بروشور این شرکت، این خودرو در اولین عرضه آنقدر محبوب بود که همه تولیدات آن فروخته شد. بروشور می گوید که در طول فصل ۱۹۰۵ همه یک نظر در مورد این خودرو داشتند، اینکه این خودرو «هوشمندترین، سریع ترین به روزترین و قابل اطمینان ترین خودروی برقی» بود.
این خودرو دارای ۲۴ سلول باتری، سه دنده جلو و دو دنده عقب بود و می‌توانست به حداکثر سرعت ۲۴ کیلومتر در ساعت برسد. با این حال، رانندگی با این خودرو هیچ شباهتی به خودروهای مدرن ندارد. برخلاف بسیاری از خودروهای این دوره، هنوز هم طراحی کالسکه ای داشت. بدون فرمان یا پدال گاز، سرعت توسط چوبی که در دست چپ نگه داشته می شد کنترل می گردید. در همین حال، راننده ماشین را مانند یک قایق با استفاده از تیلر هدایت می کرد. سپس ترمزها روی دو پدال تقسیم می شدند که یکی برای پارک و دیگری برای کاهش سرعت بود.
زن در تصویر، ماشین را به یک دستگاه بزرگ پوشیده از صفحه و اهرم متصل می کند. با تمام تفاوت هایی که با نسخه های مدرن تر دیده می شود، در حقیقت این دستگاه، یک ایستگاه شارژ خودرو است. این زن با استفاده از یک کابل بلند، در حال وصل کردن ماشین خود برای شارژ به این دستگاه است.
برخلاف هر شارژر دیگری که امروز می بینید، این مدل دهه ۱۹۲۰ از چیزی به نام یکسوساز قوسی-جیوه ای استفاده می کند. یکسوساز در اوایل دهه ۱۹۰۰ اختراع شد و جریان متناوب از شبکه را به جریان مستقیم تبدیل می کرد که برای شارژ باتری های خودرو استفاده می شد.
جالب است بدانید که یکسوساز هر زمان که روشن می شود، درخشش آبی وهم انگیزی ایجاد می کند. با این حال، این صحنه ای غیر معمول در خانه های آمریکایی های ثروتمند نبود. خودروهای برقی وسیله نقلیه انتخابی برای ثروتمندان و بسیار محبوب و متداول بودند.
در سال ۱۹۰۰، از ۴,۱۹۲ وسیله نقلیه ثبت شده در خیابان های آمریکا، بیش از ۱,۵۰۰ خودرو با برق کار می کردند. دلیل محبوبیت آنها این بود که منابع انرژی جایگزین، بسیار ضعیف بودند. در دهه ۱۹۰۰، برای نیروی محرکه‌ی گاری از بخار، بنزین یا برق استفاده می شد. بخار آشنا بود، اما موتورها خیلی بزرگ بودند و در هوای سرد خیلی طول می کشید تا روشن شوند. خودروهای بنزینی محبوب اما خطرناک، پر سر و صدا و کثیف نیز بودند. به همین دلیل، خودروهای برقی از محبوبیت ویژه ای در بین زنان برخوردار بودند و اغلب برای آنها به بازار عرضه می شدند. در توضیحات این خودرو، بر «مناسب مخصوصاً برای استفاده خانم ها» تاکید شده است.
تصور می‌شود که این عکس‌ها بخشی از کمپین تبلیغاتی جنرال الکتریک برای معرفی خودروها به زنان بوده است. از سوی دیگر، وسایل نقلیه برقی تمیز، بی صدا و آسان برای شارژ بودند و تا زمانی که این تصویر گرفته شده، دستگاه های شارژ معمولاً در گاراژهای خصوصی و در قسمت های مخصوص مکان های تجاری بزرگ نصب می شدند.
همانطور که در مقاله ای در نیویورک تایمز در سال ۱۹۱۱ آمده است: «طراحان وسایل خودروهای سواری برقی در چند سال گذشته پیشرفت های بزرگی داشته اند و این ماشین ها همه محبوبیت اولیه خود را حفظ کرده اند و به طور پیوسته در خدمت مردان و زنان در حال رشد هستند.» در ادامه این مقاله آمده است که «معروف ترین و برجسته ترین سازندگان خودروهای بنزینی در این کشور از برق برای رانندگی بین خانه و محل کار خود استفاده می کنند.»
این علاقه تجاری با پیشرفت سریع فناوری همراه بود. در سال ۱۹۰۹، Fritchel Electric حتی ادعا کرد که می تواند ۱۶۰ کیلومتر را با یک بار شارژ طی کند. محبوبیت این ماشین های برقی زمانی کاهش یافت که فورد مدل تی، تقریباً نصف قیمت یک وسیله نقلیه برقی به فروش می‌رسید. همراه با اختراع موتور استارت و صدا خفه کن، خودروهای بنزینی بر بازار تسلط یافتند، تا زمانی که خودروهای برقی دوباره ظهور کنند.
بدون نظر