وضعیت بسیاری از مردم ایران کار کردن برای تامین حداقل های زندگی شده است. همین چند روز پیش بود که گزارش مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران نشان داد ۹۹.۷ درصد تهرانی‌ها سرزنده نیستند. هر ماه بسیاری با این نگرانی روزهایشان را سپری می کنند که آیا این ماه درآمدشان، کفاف هزینه ها را می دهد یا نه و این نگرانی همیشگی از تغییر قیمت های ناگهانی برای نیازهای اولیه، باعث می شود تا هزینه برای تفریح خانواده، در الویت های پایین تر قرار بگیرد.
بر اساس گزارش مرکز آمار ایران در مرداد ماه امسال، میانگین هزینه سالانه یک خانوار شهری ۱۳۷ میلیون تومان و یک خانوار روستایی ۷۹ میلیون تومان است. آمارها نشان می‌دهد بیشترین سهم هزینه خانوارهای شهری صرف تامین مسکن (به طور دقیق مسکن، آب، فاضلاب، سوخت و روشنایی) می‌شود، به طوری که هر خانوار شهری در سال ۱۴۰۱ به طور میانگین معادل ۳۸.۱ درصد از هزینه‌های خود را به مسکن اختصاص داده است. به بیان دیگر در سال ۱۴۰۱ هر خانوار شهری به طور میانگین ۵۲.۲ میلیون تومان را صرف هزینه‌های مسکن کرده که در مقایسه با سال ۱۴۰۰ حدود ۵۷ درصد افزایش داشته که طی حداقل پنج سال اخیر بی‌سابقه بوده است.
همچنین خانوارهای روستایی نیز در سال ۱۴۰۱ به طور متوسط معادل ۱۹.۱ درصد (به ارزش ۱۵ میلیون تومان) از هزینه‌های خود را به بخش مسکن اختصاص داده‌اند که در مقایسه با سال ۱۴۰۰ معادل ۵۶.۶ درصد افزایش داشته است.
با یک حساب سر انگشتی، می‌توان به افزایش هزینه‌های زندگی و کفاف ندادن درآمد برای پوشش آن‌ها پی برد. در این بین، کمتر پیش می‌آید خانواده‌ها بتوانند در یک ماه به سینما و تئاتر رفته و یا هر هفته به رستوران‌ها و مراکز تفریحی بروند. در واقع هزینه‌های اساسی زندگی، به قدری سرسام‌آورند که فرصت را برای داشتن مخارج دیگری مانند تفریحات در زندگی، از خانواده‌ها گرفته‌اند.
سوالی که پیش می‌آید این است که یک خانواده ایرانی چه میزان برای تفریح خود هزینه می‌کند؟
در این اینفوگرافی حداقل مخارج محصولات فرهنگی، سرگرمی و گردشگری یک خانواده ۳ نفره ایرانی تخمین زده شده است.
براساس گزارش مرکز آمار ایران، سهم هزینه تفریحات و سرگرمی در سبد هزینه خانوار شهری تنها ۱.۶ درصد است و سهم آن نسبت به دو دهه گذشته کاهشی ۶۰ درصدی داشته است.
کدوم تفریح اخه. تفریح ما که شده همین موتورسیکلت سی جی ۱۲۵ و دربند اخر هفته. یا نهایتا با چندتا دنگ بدیم بریم باغ قلیون