نسل جدید کشتی های بیمارستانی ارتش ایالات متحده با ۱۱۰ متر طول و برد ۸,۰۰۰ کیلومتر

کشتی های بیمارستانی غول پیکر نیروی دریایی آمریکا به زودی جای خود را به کشتی های کوچک تر و در دسترس تری خواهند داد که می توانند در مواقع لزوم به ساحل نزدیک تر شوند و در عین حال از سربازان زخمی مراقبت کنند.

نیروی دریایی ایالات متحده قراردادی را با شرکت کشتی سازی Austal USA برای ساخت کشتی های بیمارستانی نسل بعدی خود اعطا کرده است. کشتی های جدید کلاس Bethesda جایگزین کشتی های قدیمی خواهند شد که بر روی بدنه نفتکش های بزرگ ساخته شده اند. کشتی های کلاس بتسدا برای پشتیبانی موثرتر از نیروهای آمریکایی در خارج از کشور طراحی شده اند، با یک هلی پد جدید که می تواند بزرگ ترین هلیکوپترها و هواگردهای تیلت روتور را در خود جای دهد.

بیمارستان های شناور

ارتش ها قرن هاست که از کشتی های بیمارستانی برای درمان بیماران و مجروحان استفاده می کنند. کشتی های بیمارستانی می توانند با پیشروی عملیات های نظامی، به ویژه در طول خطوط ساحلی، درست پشت خط مقدم پیش بروند تا مسافتی که زخمی ها باید طی کنند به حداقل برسد. برخلاف ایستگاه های پزشکی زمینی ساحلی، کشتی های بیمارستانی تجهیزات بزرگ تر، سنگین تر و پیچیده تری مانند دستگاه های اشعه ایکس، سی تی اسکن، تجهیزات ارتباطی برای فرآیندهای پزشکی از راه دور و غیره را به کار می گیرند.

کشتی های بیمارستانی توسط قوانین جنگ محافظت می شوند. کنوانسیون ۱۹۴۹ ژنو برای رسیدگی به وضعیت مجروحان، بیماران و کشتی های غرق شده نیروهای مسلح تصریح می کند که کشتی های بیمارستانی غیرنظامی محسوب می شوند و تحت حفاظت قرار می گیرند- تا زمانی که از جنگ دور بمانند و در ماموریت های جنگی دخالت نداشته باشند.

قوانین دیگری نیز وجود دارد. کشتی های بیمارستانی باید به رنگ سفید باشند تا آن ها را از کشتی های جنگی با بدنه خاکستری که ممکن است در نزدیکی آن ها باشند متمایز نماید. آن ها باید صلیب های قرمز تیره “تا حد امکان بزرگ” بر روی بدنه خود داشته باشند تا وضعیت خود را نشان دهند. آن ها همچنین باید پرچم ملی کشور خود را به همراه پرچم سفید منقش به صلیب سرخ به اهتزاز درآورند.

نسل جدید

نیروی دریایی ایالات متحده قراردادی برای خرید سه کشتی اعزامی پزشکی جدید کلاس Bethesda امضا کرده است. اولین و نام اصلی این کلاس، USNS Bethesda (EMS-1) به خاطر بیمارستان دریایی بتسدا در بتسدا، مریلند نامگذاری شده است که اکنون با نام مرکز پزشکی ملی نظامی والتر رید شناخته می شود. کشتی دوم، Balboa (EMS-2) به خاطر مرکز پزشکی دریایی سن دیگو که به صورت غیررسمی به نام بیمارستان دریایی بالبوآ در سن دیگو، کالیفرنیا شناخته می شود نامگذاری شده و کشتی سوم هنوز نام ندارد.

این سه کشتی بر اساس استاندارد حمل و نقل سریع اعزامی (T – EPF)، یک کشتی دو بدنه با بدنه آلومینیومی ساخته شده توسط کشتی سازی Austal USA ساخته خواهند شد. نیروی دریایی آمریکا ۱۶ فروند T – EPF خریداری می کند و پس از تحویل دو فروند آخر، Austal USA به ساخت کشتی های پزشکی روی خواهد آورد.

به گفته ناوال نیوز، کشتی های بتسدا و خواهرانش، بیش از ۱۱۰ متر طول و بیش از ۳۱.۳ متر عرض خواهند داشت. هر کدام از آن ها ۴.۵ متر آبخور، سرعت ۱۸ گره یا بیشتر و برد ۸,۰۰۰ کیلومتر خواهند داشت. یک سکوی فرود هلیکوپتر در عقب کشتی می تواند هلیکوپتر سنگین جدید CH – ۵۳ K King Stallion نیروی دریایی، MV – ۲۲ Osprey و سری هلیکوپترهای UH – ۶۰ Blackhawk را در خود جای دهد. این کشتی در مجموع ۲۲۳ خدمه خواهد داشت.

از نظر امکانات پزشکی، این کشتی ها هر کدام ۳۴ ایستگاه مراقبت های بحرانی، شش بخش ایزوله، ۱۴ بخش مراقبت های ویژه، ۱۴ بخش ایزوله مراقبت های ویژه و سه اتاق عمل خواهند داشت.

کشتی های بیمارستانی معمولاً غیر مسلح هستند اما مجاز به حمل سلاح برای دفاع از خود و تنها برای دفاع از خود کشتی هستند. این بدان معنی است که آن ها می توانند سلاح های کوتاه برد حمل کنند که از کشتی محافظت می کنند اما نه سلاح های دوربرد، مانند موشک های سطح به هوای SM – ۲ که می توانند از رزمندگان خودی نیز محافظت کنند. تازه ترین مدل از کلاس EMS، همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، ظاهراً از چهار مسلسل کالیبر ۵۰ برخوردار است که دو عدد از آن ها روی دماغه و دو عدد از آن ها روی عقب نصب شده اند.

نسل های مختلف

دو کشتی بیمارستانی کلاس Mercy به نام های Mercy و Comfort کشتی های بزرگی هستند که از نفتکش ها به بیمارستان تبدیل شده اند. با نزدیک به ۲۷۲.۵ متر طول، هر کدام از دو کشتی جدید EMS بلندتر هستند. کشتی های کلاس Mercy دارای ظرفیت باورنکردنی ۱۰۰۰ تختخواب از جمله ۸۰ واحد مراقبت های ویژه هستند که بسیار بیشتر از کلاس بتسدا است.

با این حال طراحی کلاس Mercy معایب قابل توجهی دارد. این کشتی ها بسیار بزرگ هستند که آن ها را به اهدافی بزرگ تبدیل می کند و تشخیص آن ها در میدان نبرد آسان تر است. اگر دشمن قصد داشته باشد که کنوانسیون های ژنو را رعایت کند، این موضوع بی ربط است، اما اگر دشمن بی هدف به کشتی ها حمله کند، مشکل ایجاد می شود.

دسترسی بیمار مساله دیگری است. سکوی فرود هلیکوپتر این کشتی ها نسبتاً کوچک است و در میانه بدنه کشتی ها قرار دارد، جایی که فرود در آن دشوار است. همچنین در صورتی که کشتی به بندر متصل شود یا از طریق قایق های کوچک، بیماران می توانند از طریق یک راهرو سوار شوند، اما هیچ کدام برای آسیب دیدگانی که به شدت آسیب دیده اند، ایده آل نیستند. کلاس Mercy با آبخور بیش از ۹.۷ متری نمی تواند به جز در لنگرگاه ها و اسکله ها به شهرها و شهرک های ساحلی نزدیک شود.

کلاس بتسدا یک پیشرفت همه جانبه به خصوص از نظر دسترسی است. به جای یک کشتی بزرگ بیمارستانی , نیروی دریایی احتمالاً از دو کشتی کوچک تر بتسدا استفاده خواهد کرد. سکوی فرود هلیکوپتر در پشت کشتی قرار دارد که نزدیک شدن و فرود در آن آسان تر است. این کشتی ها تنها ۴.۵ متر آبخور دارند که به آن ها اجازه می دهد تا به ساحل بروند و از امکانات ساحلی مانند اسکله های ماهیگیری استفاده کنند. در هنگام پهلو گرفتن، یک رمپ باز شدن یدر سمت راست کشتی, امکان بارگیری و تخلیه آسان تر بیماران را فراهم می کند .

کشتی های کوچک تر اهداف کوچک تری هستند, می توانند به راحتی پنهان شوند, به خصوص در مناطق شهری ساحل , و به نیروی دریایی اجازه می دهند تا مراقبت های پزشکی را بین چندین پلتفرم توزیع کند.

سخن آخر

کشتی های بیمارستانی نسل جدید نیروی دریایی کوچک تر از کشتی های قبلی هستند, اما این احتمالاً چیز خوبی است. به هر حال از هیچ کدام از کشتی های کلاس Mercy برای ظرفیت بالایشان استفاده نشد. مساله اصلی در مورد یک کشتی بیمارستانی این نیست که آیا ۱,۰۰۰ تختخواب دارد یا خیر, بلکه این است که آیا می تواند با سختی های جنگ های سریع مدرن کنار آمده و زنده بماند.