سریال جدید دور دنیا در ۸۰ وزن (Around the World in 80 Weighs) نگاهی اجمالی به دیدگاه‌های سختگیرانه ژاپنی‌ها در مورد وزن داشته است.
در اپیزود اول این سریال، ۶ شرکت‌کننده دارای اضافه وزن از بریتانیا به ژاپن سفر کردند، کشوری که تنها ۴ درصد از جمعیت آن چاق هستند.
شرکت‌کنندگان تلاش خود را برای یافتن راز‌های کاهش وزن با ذهنی باز آغاز کردند، اما یافته‌های آن‌ها تکان‌دهنده بود.
اپلیکیشن‌های عجیب، الزام قانونی برای شرکت در کلاس‌های ورزش صبحگاهی و اندازه‌گیری دور کمر کارمندان توسط کارفرمایان، نشان‌دهنده رویکرد سختگیرانه ژاپن برای مدیریت وزن است.
شرکت‌کنندگان به طور آشکار در خیابان‌های توکیو مورد توجه قرار می‌گرفتند، اما در پایان سفر، این گروه ۶ نفره توانستند حدود ۱۲ کیلو وزن کم کنند.
شرکت‌کنندگان به یک بازار شلوغ در توکیو رفتند، اما با تمسخر عمومی رو به رو شدند.
تیفانی ۲۴ ساله که اذعان می‌کند به کمک نیاز دارد تا هر روز غذا‌های ناسالم نخورد، گفته است:
در حالی که از کنار بچه‌های مدرسه‌ای رد می‌شدیم، به ما اشاره کردند و خندیدند. من کم کم دارم خجالت می‌کشم، همه به ما خیره شده‌اند. آن‌ها به صورت آشکارا بی ادبانه برخورد می‌کنند. چرا به انسان دیگری اشاره می‌کنید و می‌خندید؟ این ظالمانه است.
ماریسا ۳۱ ساله موافقت خود را با نظر تیفانی اعلام می‌کند:
این عجیب است که شما اجازه ندارید همانی باشید که هستید و فقط باید با معیار‌های وزنی تناسب داشته باشید. احساس می‌کنم که نباید اینجا باشم. در این کشور احساس راحتی نمی‌کنم و شخصاً برای من جایی نیست که بتوانم در آن برگردم.
این گروه که وزن آن‌ها روی هم ۸۵۵ کیلوگرم است، همراه با دو یوتیوبر تستر غذا، آقا و خانم ایتس در این کشور گشت و گذار کرده و اعتراف کردند که پس از ملاقات با این گروه، اولین باری بوده که «افرادی با جثه بزرگ» را از نزدیک می‌دیدند.
خانم ایتس گفته است:
افراد چاق در اینجا بسیار نادر هستند. اما من اصلاً آن‌ها را نمی‌بینم.
اما چرا چاقی در ژاپن بسیار نادر است؟ رژیم غذایی ممکن است مهم‌ترین عامل باشد، اما این کشور از روش‌های عجیب‌تر و شدیدتر دیگری استفاده می‌کند.
برنامه‌های کاهش وزن
در قسمت اول، شرکت‌کنندگان برنامه‌ای به نام Nenshou را امتحان کردند که هدف آن تشویق کاهش وزن از طریق آموزش شخصی با دوست‌یابی انیمه‌ای بوده و همچنین کمی قلدری را وارد این ترکیب می‌کند.
شخصیت‌های انیمیشنی روی صفحه نمایش شرکت‌کنندگان را تحقیر می‌کنند:
دختر چاق، کمی بیشتر ورزش کن.
راسل و فیل، دو نفر از شرکت‌کنندگان هستند که توسط آواتاری در اپلیکیشنی که به آن‌ها نشان داده شده، با جمله‌ای مانند «صبح بخیر، چاق!» مورد استقبال قرار گرفته و شوک‌زده و ناراحت به نظر می‌رسند.
فیل گفت:
چنین چیزی در بریتانیا امکان‌پذیر نیست. برایم خیلی عجیب است که این مجاز است.
این برنامه، یک «بازی دوست‌یابی» بوده که در آن بازیکن یک فرد مجرد است که سعی می‌کند توجه شریک خود را با کاهش وزن جلب کند.
این عشق مجازی، شما را به لاغری با جملات «انگیزشی» مانند «دختر چاق، بیشتر ورزش کن» دعوت می‌کند.
برای شروع، هر بازیکن یک شخصیت انیمیشنی ایجاد کرده و سپس با معشوق دوران کودکی خود ملاقات می‌کند. او به شما می‌گوید که چاق شده‌اید و باید وزن کم کنید.
سپس به یک مربی شخصی تبدیل می‌شود که شما را در انجام تمرینات ورزشی تشویق کرده و با کاهش وزن، به شما علاقه‌مند می‌شود.
این برنامه تعدادی تمرین دارد و همانطور که ورزش می‌کنید، شخصیت انیمیشنی فریاد تشویق می‌زند (چیزی که ممکن است آن را بدرفتاری بدانیم)، در حالی که تعداد دراز و نشست‌ها یا سایر حرکات ورزشی شما را می‌شمارد.
همانطور که وزن شما کاهش می‌یابد، سناریو‌های عاشقانه جدیدی را تجربه می‌کنید. اگرچه نحوه توسعه رابطه به موفقیت شما در رژیم غذایی بستگی دارد.
در حالی که اپلیکیشن مخصوص زنان شخصیتی دارد که تا حدی مرز‌های سادیستیک را می‌گذراند، برای پسران چاق یک دختر مهربان طراحی شده که کاهش وزنشان را تشویق می‌کند.
این برنامه که توسط گروه «Creative Freaks» ایجاد شده، در ژاپن موفق شده و اکنون نسخه انگلیسی آن در ITunes و Google Play موجود است.
کارفرمایان وزن کارکنان خود را ارزیابی می‌کنند
در اکثر کشور‌ها، مسئولیت مدیریت وزن کاملاً برعهده خود فرد است. اما در ژاپن، فشار روی کارفرمایان وجود دارد.
در سال ۲۰۰۸، عادات غذایی غربی باعث افزایش چاقی در ژاپن شد و دولت قانونی وضع کرد که کارکنان را مسئول ارزیابی اندازه دور کمر کارکنان خود می‌کرد.
برای کمک به مبارزه با چاقی، دولت ژاپن هر روز صبح یک کلاس ورزشی پخش می‌کند و کارمندان در سراسر کشور باید در این تمرین شرکت کنند.
این تمرین به نام «راجیو تایسو» به صورت روزانه توسط میلیون‌ها نفر در سراسر ژاپن انجام می‌شود.
این تمرین کوتاه شامل ۱۳ حرکت است و در مرحله اول شرکت‌کنندگان به آرامی بازو‌هایشان را بالای سر خود می‌چرخانند.
این کلاس شامل حرکات شدید نیست، بلکه از تمرین‌های ساده‌ای تشکیل شده برای به حرکت درآوردن کل بدن هستند.
کارفرمایان همچنین دور کمر کارکنان خود را اندازه‌گیری کرده و BMI آن‌ها را ارزیابی می‌کنند.
دور کمر کارکنان نباید بیشتر از ۸۵ سانتی‌متر برای مردان و ۹۰ سانتی‌متر برای زنان باشد.
داشتن اضافه وزن می‌تواند منجر به تنبیه شود. به عنوان مثال، این گروه با مردی ملاقات کردند که مجبور شده بود روزانه ۱۰ هزار قدم راه برود تا وزن خود را کاهش دهد.
همه افرادی که این هنجار‌ها را به چالش می‌کشند، با انگ شکستن هماهنگی جامعه مواجه می‌شوند.
غربی‌ها بیماری ووکیسم شون (که صد برابر از کرونا بدتره) رو می‌خوان به همه دنیا سرایت بدن! چند سال قبل تیتر این بود: “ژاپن سالم‌ترین کشور جهان” حالا شده “ژاپن چاق ستیز ترین کشور جهان”
وقتی که یک کشور می‌خواد سالم زندگی کنه تا مردمش مثل آمریکایی‌ها و برخی کشورهای اروپایی خیکی و مریض نباشند اسمش میشه چاق ستیز.
غربه دیگه. مثلا برداری رو ببین. یه کتاب تو دستشون میگرفتن میگفتن پسر نوح سیاه شد و به دستور خدا برده ی اون پسر دیگه شد. دقیقا همینطوری رفتن افریقا گفتن شماها برده ایید تو کتاب ما.
الان یکی میاد میگه ماها هم برده داری داشتیم. بله ما داشتیم. اما فرقش این بود ما یا تو امریکای جنوبی یا حتی تو افریقا کسی نیومد که فقط یه قشر خاص رو برده کنه. حتی برده از یونان داشتیم. یعنی سفید پوست. یا تو هند هنوز بردگی هست . قسمتهای شمال هند ساکنین بومیش سفید هستن و چشماشون شبیه چینیها. هندیها سالها اینا رو برده میکردن.
بعدم خیلی فرقه طرف با یه کتاب بیاد تو کشورت تو فرهنگت بعد بگه عه تو کتاب ما گفته تو سیاهی برده باش.
الان اینکه یه قشر خاصی برده نبودن از هر قشری برده داشتین خیلی خوب و پسندیدس؟!
شما فرض کن خودت چاقی و هر جایی که میری بهت سرکوفت میزنن و تحقیرت میکنن
بنظرت راه خوب و درستیه؟
لابد این درسته که یک آدم چاق به جای اینکه تلاش کنه زندگی سالمی داشته باشه خودش رو کاملا از تغییر دادن سبک زندگیش ناتوان ببینه و حتی بدتر به داشتن سبک زندگی ناسالم خودش افتحار و اون رو تبلیغ کنه؟ بحث تحقیر و سرکوفت نیست. بحث سر اینه که اینها میگن چاقی اصلا مشکل نیست که کسی بخواد تلاشی برای حل اون انجام بده. باید به بدن خودت درهر صورت افتخار کنی و اون رو همونطوری که هست بپذیری. هیچکس هم این حق رو نداره که یک بدن سالم و ورزیده رو به یک بدن چاق ترجیح بده.
غربی‌ها بیماری ووکیسم شون (که صد برابر از کرونا بدتره) رو می‌خوان به همه دنیا سرایت بدن! چند سال قبل تیتر این بود: “ژاپن سالم‌ترین کشور جهان” حالا شده “ژاپن چاق ستیز ترین کشور جهان”
وقتی که یک کشور می‌خواد سالم زندگی کنه تا مردمش مثل آمریکایی‌ها و برخی کشورهای اروپایی خیکی و مریض نباشند اسمش میشه چاق ستیز.
غربه دیگه. مثلا برداری رو ببین. یه کتاب تو دستشون میگرفتن میگفتن پسر نوح سیاه شد و به دستور خدا برده ی اون پسر دیگه شد. دقیقا همینطوری رفتن افریقا گفتن شماها برده ایید تو کتاب ما.
الان یکی میاد میگه ماها هم برده داری داشتیم. بله ما داشتیم. اما فرقش این بود ما یا تو امریکای جنوبی یا حتی تو افریقا کسی نیومد که فقط یه قشر خاص رو برده کنه. حتی برده از یونان داشتیم. یعنی سفید پوست. یا تو هند هنوز بردگی هست . قسمتهای شمال هند ساکنین بومیش سفید هستن و چشماشون شبیه چینیها. هندیها سالها اینا رو برده میکردن.
بعدم خیلی فرقه طرف با یه کتاب بیاد تو کشورت تو فرهنگت بعد بگه عه تو کتاب ما گفته تو سیاهی برده باش.
در دین شما برده داری رواج داشت و ممنوع نبود
اما یه یهودی در آمریکا برده داری رو لغو کرد و غیر قانونی شد
الان اینکه یه قشر خاصی برده نبودن از هر قشری برده داشتین خیلی خوب و پسندیدس؟!
شما فرض کن خودت چاقی و هر جایی که میری بهت سرکوفت میزنن و تحقیرت میکنن
بنظرت راه خوب و درستیه؟
لابد این درسته که یک آدم چاق به جای اینکه تلاش کنه زندگی سالمی داشته باشه خودش رو کاملا از تغییر دادن سبک زندگیش ناتوان ببینه و حتی بدتر به داشتن سبک زندگی ناسالم خودش افتحار و اون رو تبلیغ کنه؟ بحث تحقیر و سرکوفت نیست. بحث سر اینه که اینها میگن چاقی اصلا مشکل نیست که کسی بخواد تلاشی برای حل اون انجام بده. باید به بدن خودت درهر صورت افتخار کنی و اون رو همونطوری که هست بپذیری. هیچکس هم این حق رو نداره که یک بدن سالم و ورزیده رو به یک بدن چاق ترجیح بده.
افرادی مثل تو هم نباید در کشور ما باشن تا بیماری توهم و خودبرتر پنداری و خرافه پرستی هم در کشور ما نباشه