بوکسوری که با مایک تایسون و لری هولمز مبارزه کرده اما قوی ترین حریفش را «هرکول» می‌داند

جیمز اسمیت بوکسر آمریکایی که در زمان حضور در رینگ به او لقب «Bonecrusher» به معنی استخوان‌شکن را داده بودند با برخی از بزرگان این رشته هم‌دوره بود.

او در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ دو بار با لری هولمز افسانه‌ای مبارزه کرد، مایک تایسون محکم‌تر از تمام رقیبانش به او مشت زد اما قوی‌ترین حریفش را «هرکول» می‌داند.

قهرمان سابق سنگین وزن WBA  پیش از آنکه به یک مدعی قهرمانی تبدیل شود، اولین بازی حرفه‌ای خود را باخت. با این حال در ۱۴ رقابت آتی خود حریفان را یک به یک شکست داد و در معروف‌ترین آنها در سال ۱۹۸۴ باعث شد رکورد شکست‌ناپذیری فرانک برونو بعد از ۲۱ بُرد متوالی شکسته شود.

او سپس در مبارزه بعدی خود در رقابت برای کسب عنوان جهانی IBF بازی را واگذار کرد و به‌طرز عجیبی دوران حرفه‌ای خود را ۱۵ سال بعد، با باخت دوباره برابر هولمز به پایان رساند.

در این بین او دوبار با تیم ویترسپون مبارزه کرد که یکی را باخت و در دیگری پیروزی نصیبش شد. او همچنین از مبارزانی مانند تونی تابس، دونووان رادوک کانادایی و البته مایک تایسون افسانه‌ای شکست خورد.

اسمیت به‌تازگی به مجله رینگ گفت: «از دون کینگ (برگزارکننده معروف برخی از مهم‌ترین مسابقات تاریخ بوکس) شکایت کردم چون به من قول یک مبارزه برای قهرمانی جهان را داده بود. من پیر بودم و از انتظار خسته شده بودم. با من تماس گرفت تا این قضیه را حل و فصل کنیم و هفت روز فرصت داد تا برای کمربند WBA با ویترسپون مبارزه کنم.»

اسمیت با یادآوری آن مبارزه گفت: «اولین مشتی که به او زدم آسیب دید. من همین‌طور ادامه دادم و ۳۰ ثانیه مانده به راند اول کار را تمام کردم.»

این پیروزی اسمیت را مقابل تایسون قرار داد؛ مبارزه‌ای برای اتحاد کمربندها. درنهایت این «مایک آهنین» بود که با هر دو کمربند رینگ را ترک کرد و همچنین اثری قدرتمند بر حریف خود گذاشت که جسورانه تا پایان جنگیده بود.

اسمیت در پاسخ به این سوال که «کدام مبارز بهترین سرعت دست را داشت» گفت: «تونی تابس سرعت دست خوبی داشت. او واقعاً سریع بود اما سرعت دست تایسون هم خوب بود. آنها مبارزان متفاوتی بودند. تابس بیشتر بوکسور بود اما تایسون مشت‌زن. احتمالاً تایسون را انتخاب می‌کنم.»

و وقتی از او پرسیدند که چه کسی قوی‌ترین مشت را به او زده جواب داد: «تایسون. او آناتومی را می‌شناخت و می‌دانست کجا را باید بزند. نقاط آسیب‌پذیر را بلد بود و نقاط فشار بدن را می‌شناخت. روز بعد از مبارزه حسابی ورم کرده بودم و درد شدیدی داشتم.»

اما وقتی صحبت از قوی‌ترین حریف اسمیت شد، پاسخی که او داد شوکه‌کننده بود. او مایک ویور را انتخاب کرد که دو بار با او مبارزه کرده و هر دو بار را برده بود.

اسمیت گفت: «هرکول صدایش می‌زدند اما من در راند اول متوقفش کردم. روشم در مقابل رقبایی که از آنها می‌ترسیدم این بود که می‌پریدم رویشان و سعی می‌کردم سریع کار را تمام کنم. ویور بسیار قوی بود و من نسبت به او محتاط بودم. در مسابقه برگشت تا ۱۲ راند با او رفتم.»

اما در مجموع اسمیت شکی ندارد که هولمز بهترین مبارزی بود که با او به رینگ رفت. او گفت: «هولمز ضربه مشت خیلی خوبی داشت؛ سنگین و قوی. از محمد علی یاد گرفته بود. یک مشت واقعاً خوب.»

او لری هولمز را «باهوش» و در بوکس «بسیار خبره» توصیف کرد و ادامه داد: «لری شش یا هفت سال قهرمان بود، از محمد علی یاد گرفته بود. حرکات سر خوبی داشت. خیلی باتجربه بود. با نفرات برتر زیادی مبارزه کرده بود. چندین نفر سعی کردند او را به دردسر بیندازند اما او توانست برگردد و شکستشان بدهد.»