KF-21 Boramae؛ ۵ نکته در مورد جنگنده نسل ۴.۵ کره جنوبی ملقب به «شاهین جنگجو»

KAI KF – ۲۱ Baromae یک هواپیمای چندمنظوره پیشرفته ساخت کره جنوبی و اندونزی است که قرار است در سال ۲۰۲۶ وارد خدمت شود. بدنه این هواپیما پنهانکارتر از هواپیماهای نسل چهارم است، اما قابلیت های آن در مقایسه با جنگنده نسل پنجم محدود است. در اینجا فهرستی از حقایق در مورد این جت جنگنده جدید تهیه کرده ایم.

۱- نام Boramae برای آن انتخاب شده است

در آوریل ۲۰۲۱ و در جریان رونمایی از اولین نسخه اولیه نام Boramae برای این جنگنده انتخاب شد که به معنای شاهین جوان یا شاهین جنگجو است

اولین نمونه اولیه این هواپیما در آوریل ۲۰۲۱ تکمیل شد و مراسم رونمایی آن در مقر شرکت سازنده در فرودگاه ساچئون برنامه ریزی شد. در جریان رویداد رونمایی، این هواپیما Boramae نامگذاری شد که به معنای شاهین جوان یا شاهین جنگجو است.

پس از تست های متعدد زمینی، این هواپیما برای برنامه آزمایش پرواز خود آماده بود. اولین آزمایش پرواز در ژوئیه ۲۰۲۲ انجام شد. شرکت سازنده قصد دارد تحویل این هواپیما را در سال ۲۰۲۶ آغاز کند. این شرکت هواپیماسازی قصد دارد تا سال ۲۰۲۸ حداقل ۴۰ فروند از این نوع هواپیما را تحویل دهد. هدف کره جنوبی بکارگیری بیش از ۱۲۰ فروند هواپیما تا سال ۲۰۳۲ در نیروی هوایی خود است. این هواپیما برای صادرات نیز در دسترس خواهد بود و ارتش های خارجی می توانند جت ساخت کره جنوبی را خریداری و در ناوگان خود مستقر کنند.

۲- برنامه ریزی چند دهه ای

ساخت این جنگنده برای اولین بار در سال ۲۰۰۱ اعلام شد

توسعه این هواپیما برای اولین بار در سال ۲۰۰۱ توسط دولت کره جنوبی معرفی شد تا جایگزین F-4D/E Phantom II و F-5E/F Tiger II های قدیمی شود. یک سال بعد، تحقیق و توسعه روی جنگنده ای که قرار بود پیشرفته ترین هواپیمای جهان از لحاظ تکنولوژیک در دسته هواپیماهای جت باشد، آغاز شد. این پروژه بسیار بلندپروازانه بود و با تاخیرهای متعدد در طراحی و توسعه مواجه شد.

در سال ۲۰۱۰، شرکت هوافضای اندونزی با خرید ۲۰ درصد سهام به این برنامه پیوست. اندونزی همچنین متعهد به خرید نزدیک به ۲۵ درصد از ۲۰۰ هواپیمای برنامه ریزی شده شد.در حالی که ترکیه علاقه خود را برای خرید ۲۰ درصد باقی مانده از این برنامه نشان داده بود، این معامله به دلیل درگیری بر سر کنترل به نتیجه نرسید. شرکت های خصوصی داخلی و بین المللی، از جمله صنایع هوافضای کره، ۲۰ درصد باقی مانده از سهام این برنامه را به دست آوردند.

۳- قابلیت های آن به شدت کاهش یافت

یک جنگنده نسل ۴.۵ با قابلیت های پنهانکاری محدود است

این هواپیما در ابتدا قرار بود بسیار برتر از جنگنده F – ۱۶ ساخت آمریکا باشد. طراحان قصد داشتند KAI KF – ۲۱ را با ۵۰ درصد برد جنگی بیشتر و ۳۴ درصد طول عمر بیشتر بدنه نسبت به F – ۱۶، بسیار توانمند کنند. همچنین جنگنده کره ای به گونه ای طراحی شده بود که تنها یک صندلی و دو موتور داشته باشد تا قابلیت های مورد نظر را محقق کند.

با این حال، این طرح برای اجرا بیش از حد بلندپروازانه و پیچیده شد. علاوه بر این، توصیه های طراحی اولیه نیازمند ۵۰،۰۰۰ پوند (۲۰۰،۰۰۰ نیوتن) نیروی رانش از این دو موتور بود. نیروی هوایی جمهوری کره (ROKAF) در این موضوع مداخله کرد و طراحی را به یک هواپیمای نسل ۴.۵ تنزل داد. علاوه بر این، قابلیت های پنهانکاری نیز به حداقل خود رسیدند.

۴- محفظه داخلی سلاح ندارد

این جنگنده نمی تواند در محفظه های داخلی خود سلاح حمل کند

در حالی که الزامات طراحی اولیه هواپیما کاهش یافته بود، طراحی فعلی (و نمونه اولیه هواپیما) نسبت به هواپیمای نسل چهارم پنهانکارتر باقی ماند. با این حال، این هواپیما دارای هیچ گونه محفظه سلاح داخلی نیست. بسته به نوع، KAI KF – ۲۱ دارای ۹ تا ۱۰ نقطه سخت خارجی برای تسلیحات است.

در حالی که اطلاعات بسیار محدودی در مورد تسلیحات بالقوه در هواپیمای KF – ۲۱ موجود است، فرض بر این است که این هواپیما مجهز به مسلسل های پیشرفته، بمب ها و موشک های هوا به هوا باشد. این هواپیما دارای قابلیت های چندمنظوره از جمله رهگیری، کروز با سرعت بالا و قابلیت های جنگ الکترونیک است. قابل ذکر است که کره جنوبی مجبور بود بیشتر فناوری های جنگی، ارتباطی و راداری این جنگنده را در داخل کشور بسازد.

۵- پروژه ای پرهزینه

هزینه توسعه این جنگنده حدود ۹.۱ تریلیون وون کره جنوبی بود که معادل ۸.۰۲ میلیارد دلار است

دولت کره جنوبی در ابتدا این برنامه را در سال ۲۰۱۵ حسابرسی کرد که هزینه تحقیق و توسعه، نمونه سازی و توسعه برنامه در مقیاس کامل را نشان دهد. حسابرسی رسمی نشان داد که این برنامه بیش از ۹ تریلیون وون (بیش از ۸ میلیارد دلار) هزینه خواهد داشت.

دولت کره (۶۰ درصد سهام دار) قراردادی را با شرکت هوافضای اندونزی امضا کرد، مبنی بر اینکه این شرکت اندونزیایی باید ۲۰ درصد از هزینه برنامه را پرداخت کند. ۲۰ درصد باقی مانده از سرمایه گذاران خصوصی تامین خواهد شد. این شرکا در درجه اول در زمینه تحقیق و توسعه، طراحی اولیه، نمونه سازی، اشتراک گذاری تولید و تست های پرواز همکاری کرده اند (بیش از ۲,۰۰۰ تست پرواز برنامه ریزی شده است).