خودروی رزمی M10 بوکر (M10 Booker) رسماً بخشی از ارتش ایالات متحده شد. بوکر – که از لحاظ ظاهری شبیه یک تانک کوچک است – برای تقویت نیروهای پیاده نظام سبک ارتش، چتربازان و واحدهای کوهستانی طراحی شده است و دارای گلوله ای است که هزاران ساچمه تنگستنی را به سمت نیروهای زره پوش سبک دشمن پرتاب می کند.
M10 بوکر در ۱۸ آوریل ۲۰۲۴ در مراسمی در آبردین پرووینگ گراند، مریلند به خدمت ارتش معرفی شد. خانواده دو سرباز که بوکر به نام آنها نامگذاری شد – سرباز رابرت دی. بوکر و گروهبان استیون اَی. بوکر – هر دو برای تماشای مراسم حضور داشتند. نام این خودرو زرهی Another Episode انتخاب شده که برگرفته از تانک شخصی گروهبان بوکر در عملیات آزادی عراق است.
اولین بوکرهای M10 به دست بخش اصلی واکنش سریع ارتش، لشکر ۸۲ هوابرد خواهند رسید. خودروهای رزمی بوکر جدید لشکر ۸۲ به گردان سوم، هنگ ۷۳ سواره نظام تحویل داده خواهند شد. این گردان احتمالاً به عنوان واحد زرهی سنتی لشکر، گردان ۳، زره ۷۳ تغییر پرچم و نام خواهد داد – که بازتابی از تغییر در مأموریت این واحد از شناسایی به پشتیبانی پیاده نظام است. این واحد زرهی تا همین اواخر، خودروهای زرهی سبک LAV-25 را به صورت امانتی از تفنگداران دریایی ایالات متحده به عنوان یک گزینه موقتی تا زمانی که چیزی شبیه به M-10 به میدان بیاید، استفاده می کرد. این یگان تا تابستان ۲۰۲۵ گروهی متشکل از ۱۵ تا ۲۰ بوکر را در اختیار خواهد گرفت.
پیش بینی می شود که ارتش ایالات متحده تا سال ۲۰۳۵ بیش از ۵۰۴ دستگاه بوکر M10 خریداری کند. از این خودروها برای ایجاد گردان های زرهی در لشکرها و تیپ های پیاده نظام سبک استفاده می شود که در غیر این صورت هیچ وسیله نقلیه زرهی ندارند.
استفاده از نام سربازان ارتش
M10 بوکر بخشی از روند رو به رشد ارتش ایالات متحده در نامگذاری خودروهای زرهی نه به نام ژنرال ها – مانند تانک M4 Sherman یا خودروی رزمی M2 Bradley – بلکه به نام درجه داران است. M10 از سنت نامگذاری خودروی دفاع هوایی M247 Sergeant York متعلق به دهه ۱۹۸۰ (که در طول توسعه لغو شد) و خودروی رزمی پیاده نظام M1126 Stryker که در حال حاضر در حال خدمت است پیروی می کند.
بوکر به نام دو درجه دار ارتش که در جنگ عراق جان باختند نامگذاری شده است. اولین نفر سرباز رابرت دی. بوکر یکی از اعضای هنگ ۱۳۳ پیاده نظام، لشکر ۳۴ پیاده نظام بود. با توجه به متن اهدای مدال افتخار بوکر، در آفریقای شمالی در ۹ آوریل ۱۹۴۳، او با تانک خود پیشروی کرده و با مسلسل سبکش به دو ایستگاه مسلسل دشمن، علیرغم آتش سنگین آن ها، شلیک کرد. بوکر یکی از این موقعیت ها را نابود کرد، قبل از اینکه دو بار زخمی شود – که زخم دوم جان او را گرفت. بوکر سپس گروه خود را هدایت کرده و قبل از اینکه بر اثر جراحات جان خود را از دست بدهد، آتش آنها را هدایت کرد.
شصت سال بعد، گروهبان استیون بوکر – عضو یگان زرهی ۱- ۶۴، تیم رزمی تیپ ۲، لشکر ۳ پیاده نظام – در طول عملیات آزادی عراق، صلیب خدمات ممتاز را به دست آورد. در ۵ آوریل ۲۰۰۳، گروهبان بوکر در حین پیشروی به سمت فرودگاه بین المللی بغداد، در حالی که در معرض آتش دشمن قرار داشت، هدایت نیروهای خود را بر عهده داشته و نیروهای عراقی را هدف قرار می داد. او به خاطر نابود کردن یک زره پوش دشمن مورد تحسین قرار گرفت. بوکر در حین این پیشروی هشت کیلومتری به شدت مجروح شد و در ادامه جان سپرد.
توپ تهاجمی
M10 بوکر شبیه یک تانک است، با طرح معمولی تانک که از یک شاسی زرهی، برجک زرهی با توپ اصلی و یک سیستم حرکتی شنی دار تشکیل شده است. علیرغم شباهت به تانک، ارتش ایالات متحده قویاً معتقد است که M10 یک تانک نیست و از آن به عنوان وسیله نقلیه رزمی بوکر یا BCV یاد می کند.
M10 با وزن تقریبی ۳۸ تا ۴۲ تن به طور قابل توجهی سبک تر از تانک اصلی جنگی ۷۳ تنی M1A2 SEPv3 است. به طور سنتی، خودرویی مانند M10 یک تانک سبک در نظر گرفته می شود. تانک های سبک عموماً برای شناسایی، نظارت و کاوش در مواضع دشمن استفاده می شوند. با این حال، میدان نبرد مدرن چنان مملو از تهدیدات است – از پهپادهای پرسه زن گرفته تا موشک های ضد تانک و سلاح های ضد تانک دوش پرتاب- که مفهوم تانک سبک منسوخ شده است.
در عوض، M10 بیشتر شبیه مفهوم توپ تهاجمی است که توسط ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم پیشگام بود. توپ های تهاجمی وسایل نقلیه زرهی هستند که قدرت شلیک توپ اصلی خود را در اختیار پیاده نظام قرار می دهند تا از آنها در حمله و دفاع پشتیبانی کنند و از تحرک خود برای هجوم از یک نقطه به نقطه دیگر استفاده می نمایند. در یک حمله، BCV از توپ اصلی ۱۰۵ میلی‌متری خود برای نابود کردن پناهگاه‌های دشمن، ایستگاه های مسلسل، استحکامات و سایر دفاع‌هایی که می‌توانند جلوی پیشروی پیاده‌نظام را بگیرند، استفاده می‌کند. در نقش تدافعی، بوکرها از تحرک خود برای پاسخ سریع به هجوم دشمن استفاده کرده و خود را در امتداد محور پیشروی قرار می دهد.
توپ اصلی M35 خودرو زرهی M10 بوکر احتمالاً از همان مهمات ۱۰۵ میلی متری M60A3 Patton منسوخ شده، مدل های اولیه M1 Abrams و M1128 Mobile Gun System استفاده می کند. این موضوع به آن توانایی شلیک یکی از مرگبارترین گلوله های ضد تانک موجود در ارتش ایالات متحده را می دهد – گلوله موسوم به Armored Piercing, Fin Stabilized, Discarding Sabot Tracer. گلوله M900 با قابلیت نفوذ در زره و بالچه دار، یک پرتابه بزرگ و دارت مانند با کلاهک ساخته شده از اورانیوم ضعیف شده است که از یک توپ ۱۰۵ میلی متری شلیک می شود. این گلوله احتمالاً قادر است به زره تانک های فعلی روسیه و سایر خودروهای زرهی این کشور نفوذ کند.
گلوله دیگر، M1040، یک گلوله ۱۰۵ میلی متری بدون نوک است که با بیش از ۲,۰۰۰ ساچمه تنگستن پر شده است. پوکه گلوله M1040 برای ناتوان کردن یا کشتن نیمی از یک جوخه پیاده نظام ۱۰ نفره دشمن در بردهای ۱۰۰ تا ۳۰۰ متری طراحی شده است. ارتش این اثر را «مانند یک گلوله ساچمه‌ای» توصیف می‌کند. M1040 در حال تولید نیست، اما احتمالاً موجودی لازم از آن برای استفاده در زمان جنگ وجود دارد. گلوله های کنیستری به دلیل فرسودگی زیادی زیادی که در لوله توپ ایجاد می کنند، به ندرت استفاده می شوند.
M10 بوکر خودروی زرهی خود پیاده نظام خواهد بود که برای پشتیبانی از پیاده نظام سبک در حمله و دفاع طراحی شده است. نیروهای زمینی همچنان نقطه قوت سنتی پیاده نظام را حفظ می کنند، اما با یک خودرو زرهی با تحرک بالا و قدرت ضربه شدید تقویت می شوند. اولین دسته متشکل از ۱۵ تا ۲۰ زره پوش بوکر تا سال ۲۰۲۵ در یگان هوابرد ۸۲اُم عملیاتی خواهند شد.
بدون نظر