توموآکی هاماتسو که بیشتر به نام «ناسوبی» شناخته می‌شود در سال ۱۹۹۸ با شرکت در یک ریالیتی‌شوی بحث برانگیز و دیوانه‌وار معروف شد. او برای برنده شدن باید یک سال تمام برهنه در اتاقی با کمترین امکانات زندگی می‌کرد.
اما هاماتسو نمی‌دانست که میلیون‌ها نفر در حال تماشای هر ثانیه از آزمون طاقت‌فرسا و طولانی هستند که او در آن شرکت کرده بود.
ناسوبی در سال ۱۹۹۸ برای شرکت در یک ریالیتی‌شوی ژاپنی به نام Susunu! Denpa Shonen به معنی «ادامه نده، جوانی دیوانه» دعوت شد.
این کمدین مشتاق در آن زمان نمی‌توانست فرصت به‌ظاهر عالی برای حضور در تلویزیون را رد کند. اما آنچه در ادامه رخ داد برنامه‌ای سادیسم‌گونه بود که رویای ناسوبی را به یک کابوس تبدیل کرد.
شرط حضور در این نمایش این بود که در انزوای کامل در آپارتمانی خالی با کمترین امکانات ممکن که تنها نیازهای اولیه‌اش را برطرف می‌کند (مثل آب، برق و گرمایش) زندگی کند. او از آوردن هر چیزی با خود منع شده بود و هنگام ورود به آپارتمان او را کاملاً برهنه کردند.
هاماتسو نام مستعار ناسوبی، به معنی بادمجان را به دلیل نمادی که برای پوشاندن اندام تناسلی‌اش روی صفحه نمایش به کار می‌بردند، به دست آورد.
نزدیک به یک سال ناسوبی تنها با برنده شدن در مسابقات مجلات زندگی کرد. به او وعده داد شد که زمانی که ارزش جوایزش روی هم به ۵ هزار پوند برسد آزاد خواهد شد.
ناسوبی برای برنده شدن غذا و سایر ملزومات اولیه در قرعه‌کشی مجلات باید صرفاً به شانس خود تکیه می‌کرد.
او که تنها برنج خام بدون هیچ‌گونه وسیله‌ای برای پخت آن و گهگاه غذای سگ عایدش می‌شد، شروع به کاهش وزن کرد.
ریش و موهایش بلند شده بود و ماه‌ها طول کشید تا یک خمیردندان برنده شود و بتواند دندان‌هایش را مسواک بزند.
او کم کم به سمت دیوانه‌شدن پیش می‌رفت چرا که تنها همراه و همدمش یک عروسک بود که «سنسی» صدایش می‌زد.
وضعیت ناسوبی بعد از آنکه یک تلویزیون، یک پلی استیشن و یک بازی برنده شد کمی بهتر شد.
اما این برنامه غافلگیری دیوانه‌وارتری هم داشت؛ هر ثانیه از شرایط بغرنج او به‌طور زنده برای ۱۷ میلیون نفر پخش می‌شد و ناسوبی نمی‌دانست که «نمایش ترومن» او به‌طور مخفیانه در حال پخش است.
او پس از گذراندن ۳۳۵ روز در شرایط بی‌رحمانه، سرانجام به هدف خود رسید. اما سازندگان این برنامه ناسوبی را فریب دادند تا ظاهراً برای تشویق او را به کره جنوبی بفرستند، جایی که کابوس او دوباره تکرار شد.
این بار او به مدت چند هفته در آپارتمان گرفتار شد تا اینکه جوایز کافی را به دست آورد و بتواند هزینه‌های بلیط هواپیما به ژاپن را به دست بیاورد.
وقتی برگشت، تهیه‌کنندگان او را به آپارتمان دیگری بردند و ناسوبی از روی عادت لباس‌هایش را درآورد. درست زمانی که فکر می‌کرد مصیبت طولانی‌اش همچنان ادامه خواهد داشت، دیوارهای آپارتمان فرو ریخت و او را در استودیو مقابل عده زیادی از تماشاگران به نمایش گذاشت. تماشاگرانی که او را تشویق می‌کردند و به او می‌خندیدند و ناسوبی با دهانی باز به آنها نگاه می‌کرد.
ناسوبی در حرف زدن مشکل پیدا کرده بود و شش ماه طول کشید تا به زندگی عادی‌اش بازگردد.
او در ژوئن ۲۰۲۰ به یک نشریه ژاپنی گفت: «وضعیت روحی‌ام در بدترین حالت بود. با خوم می‌گفتم چرا فقط من؟ چرا من باید همه این کارها را انجام بدهم؟ ترجیح می‌دهم بمیرم و در آن شرایط نباشم.»
و توضیح داد: «هر روز فقط یک کار می‌کردم: نوشتن صدها کارت پستال که بیشتر از اینکه از نظر جسمی خسته‌کننده باشد از نظر ذهنی ناامیدم می‌کرد. اگرچه در نسخه ویرایش‌شده بیشتر به نظر می‌رسید که اوقات سرگرم‌کننده‌ای دارم اما برایم پر از درد بود.»
با این حال شهرت به‌دست‌آمده از این نمایش به ناسوبی اجازه داد تا برای خود شغلی در تلویزیون بسازد و در برنامه‌های کمترآسیب‌زا به عنوان مهمان ظاهر شود.
در سال ۲۰۱۶ او به آرزوی خود برای صعود به قله اورست دست یافت و ادعا کرد که انعطاف‌پذیری و مقاومتی که در طول آن برنامه ریالیتی‌شو به دست آورد در طول صعود به او کمک کرده است.
داستان باورنکردنی او به مستندی به نام «مسابقه‌دهنده» تبدیل شد که به تازگی منتشر شد.
بدون نظر