تکامل و آینده کلاهخودهای جنگی؛ ابزارهای محافظت از سر سربازان چه تغییری کرده اند؟

آکدی ها، یونانی ها، رومی ها و آمریکایی ها چه چیز مشترکی دارند؟ همه آنها کلاهخودهای جنگی دارند که در جنگ به سر می کردند. بهترین سلاح یک جنگجو سر اوست و به همین خاطر به محافظت نیاز دارد. برخی از اولین ابزارهای جنگی برای محافظت از سر را می‌توان تا حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد ردیابی کرد که از پوست سخت تمساح ساخته می شد. پس از آن، هر فرهنگ جنگجویی مفهوم خود از کلاهخود جنگی را توسعه می دهد و از فناوری خود برای محافظت از سربازانش به بهترین شکل استفاده می کند. 

یونانی ها کلاه کلاسیک قرنتی را برای جنگجویان هوپلیت خود ساختند. این کلاهخودها معمولاً از یک تکه برنز ساخته می‌شدند و می‌توانستند (به میزان زیادی) تیرهای آن زمان را منحرف کنند. این کلاهخودها توانایی دید جنگجویان را محدود می کردند، اما حفاظت از جمجمه مهم تر از میدان دید بود. ظهور امپراتوری روم با تولید انبوه کلاهخودهای آهنی همراه بود. این کلاهخود که به آن کلاهخود گالیا گفته می شد، وزنی حدود ۶۰۰ گرم داشت، اما پوشش داخلی بهتری داشت و دید بهتری را در اختیار سربازان قرار می داد.

در دوران قرون وسطی و پس از آن، کلاهخودهای مخروطی نمادین نورمن ها با پوششی روی بینی از قرن نهم تا حدود قرن دوازدهم مورد توجه قرار گرفت. این کلاهخود که معمولاً از یک لایه آهن ساخته می‌شد، می‌توانست تا ۲.۷ کیلوگرم وزن داشته باشد، اما از آنجایی که می‌شد آن را روی یک عرقچین فلزی پوشید، محافظت بهتری را ارائه می‌داد. این نوع کلاهخود تا قرن شانزدهم جای خود را به کلاهخودهای شوالیه ها داد. این کلاهخودها به طور کامل سر را محصور می‌کردند، که محافظت بیشتری را ارائه داده، اما دید و جریان هوا را به مقدار قابل توجهی محدود می‌کرد. استفاده از آهن، فولاد و برنز در ساخت این کلاهخودها باعث دوام فوق العاده آنها شده بود.

تغییرات کلاهخود بعد از جنگ جهانی اول

آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ باعث شد میلیون ها سرباز کلاهخود جنگی به سر کنند. ماهیت این جنگ مستلزم حفاظت بهتر بود. فرانسوی‌ها کلاهخود آدریان و آلمانی‌ها کلاهخود Stahlhelme را داشتند، اما بریتانیایی‌ها و آمریکایی‌ها از کلاهخود نمادین M1917 استفاده می کردند که بیشتر به عنوان کلاهخود تامی یا برودی شناخته می‌شد. تامی که از یک تکه فولاد به شکل کاسه سوپ ساخته شده و وزن آن فقط ۶۰۰ گرم بود، فقط از بالا برای سر و جمجمه محافظت ایجاد می کرد.

در جنگ جهانی دوم، ارتش ایالات متحده از کلاهخود M1 استفاده کرد. این کلاهخود از پوسته بیرونی ساخته شده از فولاد منگنز Hanfield و یک سیستم تعلیق داخلی تشکیل شده بود. این کلاه ۱.۳ کیلوگرم وزن داشت و از سر، دو طرف آن و گردن محافظت می کرد که نسبت به تامی بسیار بهتر بود. M1 خدمات خود را در جنگ ویتنام و در دهه ۱۹۸۰ ادامه داد. مواد کامپوزیت سبک، مانند کولار، که حفاظت بهتری را ارائه می‌دهند، منجر به توسعه سیستم زره پرسنل برای نیروهای زمینی یا کلاهخود PASGT شد.

PASGT بین ۱.۴ تا ۱.۹ کیلوگرم وزن داشت و از یک سیستم پد قابل تنظیم داخلی برای راحتی بیشتر استفاده می کرد. جایگزین آن کلاهخود ارتباطات یکپارچه ماژولار (MICH) بود که به عنوان کلاهخود رزمی پیشرفته (ACH) نیز شناخته می شود. MICH/ACH با وزن تنها ۱.۶ کیلوگرم، از طریق پیشرفت در مواد کولار، تناسب بهتر و محافظت بیشتری داشت. این کلاهخود دستگاه های ارتباطی را با ساختار کلاهخود یکپارچه می کند و می توان آن را به دوربین دید در شب نیز تجهیز کرد. کلاهخود جنگی پیشرفته یا ECH، قابلیت محافظت نسل های قبلی خود را بهبود می بخشد، در حالی که وزنی مشابه آن ها دارد.

آینده کلاهخودها

کلاهخودهای جنگی از زمان جنگ جهانی اول بسیار بهبود یافته‌اند، اما قدم بعدی چیست؟ ارتش ایالات متحده در سال ۲۰۰۹ با راه اندازی برنامه الکترونیک کلاهخود و حفاظت از سیستم ارتقاءپذیر نمایش (HEaDS-UP) در پی پاسخگویی به این موضوع بود. به گفته مدیر محصول سرهنگ کن الگورت، NG-IHPS “یک پلتفرم هدفمند برای ادغام با دستگاه های توانمند ساز کنونی و آینده سرباز است.” این کلاهخود سیستم‌های متعددی از تقویت بصری تا تقویت دید در شب و محافظت شنوایی در اختیار سربازان قرار می‌دهد، در حالی که وزن آن ۴۰ درصد کمتر از ACH است.

سازنده این کلاهخود که در سال ۲۰۲۴ در اختیار واحدهای ارتش قرار گرفت، قراردادی را برای تحویل بیش از ۱۹۰,۰۰۰ کلاهخود تا سپتامبر ۲۰۲۸ به ارتش ایالات متحده بسته است. کلاهخودهای آینده از نظر فناوری پیشرفته بوده و به نمایشگرهای واقعیت افزوده هدآپ مجهز خواهند بود تا نیروها بتوانند در لحظه تصمیمات بهتری بگیرند. این فناوری جدید که از سال ۲۰۱۷ در حال توسعه است، به دنبال این است که مسیرهای بهینه برای رسیدن به اهداف، اولویت‌بندی داده‌ها، برنامه‌ریزی ماموریت و توانایی مشاهده تهدیدها از طریق درها را برای سربازان فراهم کند. همچنین این کلاهخود آینده نگرانه به ادغام وزن با عملکرد نیاز دارد، بنابراین مواد جدیدی مانند ترموپلاستیک ها و کوپلیمرها که بتوانند حفاظت بالستیک را با وزن کاهش یافته به ارمغان بیاورند، همچنان یک هدف عمده به شمار می آیند. کلاهخود جنگی برای ماموریت های حال حاضر و آینده به تکامل خود ادامه خواهد داد.