دانشمندان در قطب شمال در جریان تحقیقات خود به کشفی غیرمنتظره دست یافتند و یک بچه گربه دندان‌خنجری که بدنش به‌طور کامل حفظ شده بود را پیدا کردند.
بر اساس اعلام پژوهشگران آکادمی علوم روسیه، این بچه گربه حدود ۳۷ هزار سال پیش در خاک منجمد مومیایی شده است.
مطالعه جدیدی که در مجله Scientific Reports منتشر شده، اطلاعات منحصربه‌فردی درباره این حیوان منقرض‌شده ارائه کرده است.
بدن این بچه گربه که در عصر یخبندان جان خود را از دست داده، به لطف سرما تقریباً سالم باقی مانده و سر، اندام‌های جلویی و پنجه‌های آن به‌خوبی حفظ شده‌اند.
پژوهشگران دریافتند که گردن این حیوان دو برابر ضخیم‌تر از توله شیرهای امروزی است.
علاوه بر این، فکش برای نگه‌داشتن دندان‌های نیش مخروطی‌شکل به‌طور ویژه‌ای سازگار شده بود.
همچنین، پژوهشگران کشف کردند که شکل خاص پنجه‌های این حیوان به او کمک می‌کرده که به‌راحتی روی برف‌های دوران یخبندان قدم بردارد.
این اولین باری است که ظاهر یک پستاندار منقرض‌شده که هیچ نمونه مشابهی در میان گونه‌های امروزی ندارد، مورد بررسی قرار گرفته است.
در سال ۲۰۲۲، دانشمندان بقایای این بچه گربه را که در یخ‌های منطقه بادیاریکه در یاکوتیای روسیه منجمد شده بود، کشف کردند.
به دلایل نامشخص، تنها نیمه بالایی بدن این حیوان به‌طور کامل حفظ شده بود. البته استخوان ران و ساقش هم در نزدیکی این محل کشف شد.
با اینکه علت مرگ این بچه گربه مشخص نیست، پژوهشگران بر این باورند که این حیوان در دوره اواخر پلیستوسن زندگی می‌کرده، زمانی که زمین تحت پوشش صفحات عظیم یخی بوده است.
مطالعات قبلی در این منطقه نشان داده‌اند که بقایای متعددی از ماموت‌های پشمالو در خاک این ناحیه وجود دارند، اما این اولین کشف کامل از یک گونه بوده که به‌صورت منجمد باقی مانده است.
دکتر الکسی لوپاتین، نویسنده اصلی مقاله و همکارانش اعلام کرده اند که بقایای مومیایی‌شده حیوانات دوره پلیستوسن به‌ندرت پیدا می‌شوند.
به‌طور معمول، بقایای حیوانات این دوران پیش از آنکه توسط دانشمندان کشف شوند، بر اثر فعالیت شکارچیان یا عوامل محیطی پراکنده می‌شوند.
به همین دلیل، اطلاعات ما درباره حیواناتی که در دوران یخبندان زندگی می کردند، همچنان محدود است.
با این حال، این کشف فرصتی بی‌نظیر برای مطالعه روند تکامل این گونه به دانشمندان ارائه کرده است.
بدن این بچه گربه دندان‌خنجری با خزی به رنگ قهوه‌ای تیره پوشیده شده که به گفته دانشمندان، ضخیم، نرم و کوتاه بوده و در نواحی گردن و پشت بلندتر است. این حیوان دارای ریشی ظریف در اطراف چانه و دو ردیف سبیل باریک است.
مقایسه این گربه مومیایی‌شده با توله شیرهای امروزی نشان داده که تفاوت‌های آشکاری میان آن‌ها وجود دارد.
به‌ویژه اینکه این گربه عضلانی‌تر بوده و گردن بسیار حجیم‌تری داشته است. همچنین شکل پوزه او به‌طور قابل‌توجهی پهن‌تر از توله شیرهای امروزی است. این ویژگی احتمالاً به این گونه کمک می‌کرده که دندان‌های نیش بزرگ خود را رشد دهد.
به گفته دکتر لوپاتین و تیمش، یکی از ویژگی‌های بارز این حیوان، بزرگ بودن استخوان پیش‌فکی در فک بالایی اش است.
با این حال، بررسی‌ها نشان داده که بعضی از دندان‌های این بچه گربه به دلیل سن کمش هنوز شیری بوده اند.
این کشف فوق‌العاده نشان داد که این گونه چگونه خود را با محیط سرد سازگار کرده بوده است.
این گربه علاوه بر داشتن خزی ضخیم و گوش‌های کوچک برای کاهش میزان از دست دادن گرما، پنجه‌های پهنی داشته که وزنش را روی برف پخش می‌کرده است.
این گونه که با نام علمی Homotherium latidens شناخته می‌شود، تنها گونه‌ای از جنس خود بوده که در آن دوره در اوراسیا زندگی می‌کرده است.
مقایسه آن با گونه‌های یافت‌شده در اسپانیا نشان می‌دهد که احتمالاً شکارچی حیوانات بزرگی مانند گوزن و گاو وحشی بوده است.
اما کشف آن در مناطق سرد سیبری نشان می‌دهد که این گونه گستره زندگی بسیار وسیع‌تری نسبت به آنچه که تصور می‌شد داشته است.
پژوهشگران در حال حاضر تنها ویژگی‌های اصلی و متمایز این حیوان را شناسایی کرده‌اند، اما قصد دارند تحقیقات بیشتری برای بررسی دقیق‌تر آناتومی آن انجام دهند.
مرسی از تصاویر بسیار مرتبط و آموزنده