اگر میانگین مراجعه به پزشک در یک کشور بالا باشد، ممکن است به سادگی این تصور پیش بیاید که جمعیت آن کشور از سلامت کافی برخوردار نیست. از سوی دیگر، تعداد کم مراجعه به پزشک می‌تواند نشان‌دهنده مشکل دسترسی به خدمات درمانی باشد. مانند بیشتر داده‌های جامعه‌شناختی، جزئیات این موضوع پیچیده است. تفاوت در سیستم‌های پرداخت هزینه، طرح‌های بیمه، و نحوه ارائه خدمات درمانی، همگی در میزان مراجعه مردم به پزشک نقش دارند. اینفوگرافی زیر، تعداد ویزیت‌های حضوری پزشکان در سال را بر اساس کشور نشان می‌دهد.
پرستاران متخصص در برخی کشورها بار مراجعه به پزشک را کاهش می‌دهند
در صدر این فهرست، مردم کره جنوبی با میانگین ۱۶ بار در سال، بیشترین مراجعه به پزشک را دارند. این تعداد مراجعات به لطف بخش درمانی این کشور که به سرعت عمل و کارآیی بالا معروف شده، امکان‌پذیر است.
کره جنوبی، مانند ایالات متحده، دارای سیستم پرداخت هزینه در ازای خدمات (fee-for-service) است که به بیماران اجازه می‌دهد به خدمات مورد نیاز خود دسترسی داشته باشند، اما با زمان انتظار بسیار کمتر.
با این حال، برخلاف ایالات متحده، برنامه بیمه ملی کره جنوبی بیش از ۷۰ درصد هزینه‌های پزشکی را پوشش می‌دهد، که این امر هزینه‌های فردی را کاهش می‌دهد.
از سوی دیگر، آمریکایی‌ها علاقه چندانی به ویزیت شدن توسط پزشک ندارند و با میانگین تنها دو بار مراجعه در سال، یکی از پایین‌ترین آمارها را در جهان دارند.
سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD) اعلام کرده است که اکثریت قابل توجهی از جمعیت با پرداخت‌های مشترک (co-payments) بالایی روبرو هستند که این امر چکاپ‌های منظم را کاهش می‌دهد.
مهم‌تر از آن، پرستاران متخصص (nurse practitioners) و سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی نقش بسیار مهمی در درمان بیماران، به‌ویژه افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن، ایفا می‌کنند که این امر باعث کاهش مراجعه واقعی به پزشک می‌شود.
این تفاوت در ارائه خدمات درمانی همچنین توضیح می‌دهد که چرا سوئدی‌ها، بریتانیایی‌ها، کانادایی‌ها و فنلاندی‌ها نیز به همان اندازه به پزشک مراجعه نمی‌کنند، زیرا آنها برای بیشتر نیازهای مرتبط با سلامتی خود به سایر کادر درمان متکی هستند.
بدون نظر