۵ فروند از زیباترین جت های جنگنده در تاریخ هوانوردی نظامی

هوانوردی از زمان جنگ جهانی اول یک عنصر حیاتی در جنگ بوده است، جنگی که درست زمانی که هواپیماها به عنوان یک فناوری همه گیر پذیرفته شد، آغاز گردید. در سال‌های پس از آن، هواپیماهای نظامی از سرهم بندی هایی با کابین خلبان باز به ماشین‌ آلاتی چند میلیون دلاری با فناوری و سلاح‌های پیشرفته، ناوبری و سیستم‌های اجتناب از شناسایی تبدیل شده اند. جت های جنگنده برای اولین بار در طول جنگ جهانی دوم به پرواز درآمدند و هواپیماهای پیشگام مربوط به آن دوران شامل Messerschmitt ME-262 و Lockheed F-80 بودند.

در حالی که تاکید اصلی در توسعه جت های جنگنده در درجه اول بر چابک کردن آنها در آسمان و تبدیل شدن به ماشین های جنگی کارآمد بوده است، نمی توان منکر جذابیت بصری یک جت صیقلی و درخشان شد که برای حرکت سریعتر از سرعت صوت و در عین حال سرسخت به نظر رسیدن ساخته شده است. ما مدتی را صرف مرور صفحات تاریخ هوانوردی نظامی کرده‌ایم تا آنچه را که احساس می‌کردیم زیباترین و خوش قیافه ترین جت‌های جنگنده تاکنون بوده اند را مشخص کنیم. اگرچه ما پنج هواپیمای زیر را صرفاً بر اساس ظاهر و نمای بیرونی شان انتخاب کرده ایم، اما متوجه شدیم که بسیاری از آنها نوآوری های مهمی در حوزه فناوری را به آسمان آورده اند تا با ظاهر جذاب و خیره کننده شان همراه باشند.

F-14 Tomcat در فیلم Top Gun بازی کرد

نیروی دریایی ایالات متحده از دهه ۱۹۸۰ جنگنده های اف-۱۴ تامکت را در جنگ به کار گرفته است و این هواپیماها در سراسر جهان شاهد عملیات بوده اند. گرومن توسعه F-14 را در اوایل دهه ۱۹۷۰ شروع کرد، پس از اینکه مشخص شد جنگنده F111-B ساخت جنرال داینامیکس برای استفاده در ناوهای هواپیمابر بسیار سنگین است. F-14 اولین پرواز خود را در پایان سال ۱۹۷۰ انجام داد و نیروی دریایی اولین فروند را یک سال و نیم بعد تحویل گرفت. این جنگنده تا سال ۱۹۸۱ در جنگی شرکت نداشت، اما به مدت ربع قرن در خدمت ایالات متحده باقی ماند و آخرین فروند آن در سال ۲۰۰۶ بازنشسته شد. جنگنده F-14 Tomcat شباهت بسیار زیادی با جنگنده های استافده شده توسط اتحاد شورشیان در فیلم‌های جنگ ستارگان داشته و در یک فرانچایز دو فیلمه بازی کرد که حدود یک دهه بعد از فیلم A New Hope در فرانچایز جنگ ستارگان شروع شد.

F-14 در فیلم اکشن پرفروش تاپ گان در سال ۱۹۸۶ و در یک نقش کوچکتر در دنباله سال ۲۰۲۲، به نام Top Gun: Maverick به کار گرفته شد. پارامونت حدود ۸,۰۰۰ دلار در ساعت (معادل بیش از ۲۳,۰۰۰ دلار امروز) پرداخت تا جنگنده ها را برای فیلم اورجینال در آسمان نگه دارد، اما زمانی که دنباله آن در حال تولید بود، تمام F-14 های مستقر در ایالات متحده زمین گیر شده بودند. هنوز تعدادی از این جنگنده در ایران در حال خدمت بودند، اما سازندگان این دنباله نمی‌توانستند به این جنگنده ها دسترسی داشته باشند. بنابراین یک فروند بدون موتور برای صحنه‌ای که در آشیانه اتفاق می‌افتد به کار گرفته شده و از گرافیک رایانه‌ای برای تولید F-14 برای سکانس های پرواز استفاده شد.

P-51 Mustang یک جنگنده زیبای متعلق به دوران جنگ جهانی دوم است

تام کروز، ستاره «تاپ گان»، با مجموعه‌ای از ماشین‌های شخصی چشمگیر و عادت به موتورسواری در فیلم‌هایش، یک دوستدار مشهور ماشین آلات زیبا و مدرن است. کروز همچنین از سال ۱۹۹۴ یک خلبان دارای گواهینامه است و یک جنگنده قدیمی در ناوگان هواپیمای خصوصی خود دارد. این جنگنده یک P-51 Mustang است که در سال ۱۹۴۶ ساخته شد و در سال ۲۰۰۱ توسط این بازیگر خریداری گردید. او در فیلم Top Gun: Maverick با این هواپیما پرواز کرد و پارامونت نیز فیلمی را منتشر کرد که در آن برخی از همبازی‌های او و اعضای تیم سازنده فیلم در حال صحبت در مورد این هواپیما دیده می شدند.

مونیکا باربارو، بازیگر نقش فینیکس، تصریح کرد که «حتی خلبانان تاپ گان نیز به نوعی از P-51 او غافلگیر شدند که چیزهای زیادی برای گفتن دارد». چارلز پارنل، بازیگر نقش وارلاک، آن را «هواپیما با ظاهری باحال» نامید. استیو هینتون، مشاور فنی فیلم، خاطرنشان کرد که کنترل‌گرها و ابزارهای P-51 Mustang برخلاف سیستم‌های الکترونیکی در هواپیماهای مدرن، همگی مکانیکی و آنالوگ بودند. او خاطرنشان کرد: «زمانی که با P-51 پرواز می کنید هنوز آن روح پیشگام هوانوردی حضور دارد».

موستانگ اولین پرواز خود را در سال ۱۹۴۰ انجام داد و کمتر از دو سال بعد در نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا وارد خدمت شد. اکثر P-51های ساخته شده دارای دو مسلسل کالیبر ۵۰ بر روی دماغه و چهار قبضه مسلسل کالیبر ۳۰ بر روی بالها بودند، اگرچه برخی از آنها دارای تسلیحات کالیبر ۲۰ به جای کالیبر ۳۰ بودند و نیروی هوایی ایالات متحده نیز نسخه بمب افکن شیرجه زن A-36A از این جنگنده را به کار می گرفت. از حدود ۱,۵۰۰ فروندی که برای جنگ ساخته شد، تنها حدود ۱۵۰ فروند- یا یک درصد – باقی مانده اند.

MiG-29 جذاب ترین جت جنگنده ساخت روسیه است

جنگ سرد بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی زمانی که شوروی کار بر روی MiG-29 را در اواخر دهه ۱۹۶۰ آغاز کرد، در اوج خود به سر می برد. این کشور به جایگزینی برای میگ-۲۱ نیاز داشت که از ابتدای دهه در خدمت بود. سرواژه MiG ترکیبی از حروف ابتدایی Mikoyan و Gurevich – دو سازنده این جنگنده ها – است که با حرف i به هم پیوسته اند که در روسی به معنای “و” است. یک نمونه اولیه از این جنگنده در سال ۱۹۷۷ به پرواز درآمد و نسخه تولید انبوه آن پنج سال بعد از راه رسید. از لحاظ ظاهری، به نظر می رسد MiG-29 ترکیبی از یک شاتل فضایی و یک ماشین سرعتی Bonneville Salt Flats، با پس سوزهای بزرگ دوقلو و بالچه های عمودی بزرگی است که به آن پایداری و ظاهری چشمگیر می بخشد.

اتحاد جماهیر شوروی یک نسخه صادراتی از این جنگنده برای بیش از دوجین متحد خود ساخت، اما جنگنده‌هایی که به خارج صادر می شد قادر به انجام حملات هسته‌ای نبودند. هنگامی که این ابرقدرت در پایان سال ۱۹۹۱ به کشورهای جداگانه تقسیم شد، ۳۴ فروند MiG-29 با قابلیت حمل سلاح هسته ای به مالکیت جمهوری مولداوی درآمد. ایالات متحده ۲۱ فروند از آنها را در سال ۱۹۹۷ خریداری کرد، احتمالاً برای اینکه آنها را از دست کشورهای سرکش دور نگه دارد. بسیاری از آنها پس از مدت ها پرواز آزمایشی اسقاط شدند، اما تعداد کمی در نقاط مختلفی در سراسر کشور به نمایش گذاشته شده اند. موزه هوا و فضای پیما در توسکون، آریزونا، یکی از آن‌ها را به امانت از نیروی هوایی ایالات متحده در اختیار دارد و یک فروند دیگر نیز در فضای باز در پایگاه نیروی هوایی رایت-پترسون در اوهایو قرار گرفته است.

Northrop F5

برای به تصویر کشیدن میگ-۲۸ های دشمن در فیلم «تاپ گان»، تولیدکنندگان این فیلم تعدادی جنگنده Northrop F-5 را اجاره کرده و آنها را سیاه کردند. در حالی که آنها از نظر ظاهری به اندازه کافی شبیه میگ های ساخت شوروی هستند تا کمی جادوی فیلم را قابل باور کنند، اما به جای اف-۵ می توانستیم میگ-۲۸ را نیز در اینجا داشته باشیم. همچنین این جنگنده آمریکایی بیشتر از همتای شوروی خود در سراسر جهان توزیع شده است، به این معنی که شما شانس بیشتری برای دیدن یک F-5 در یک نمایشگاه هوایی در نزدیکی خود دارید.

F-5 اولین پرواز خود را در تابستان ۱۹۶۳ انجام داد، اگر چه ظاهرش به هواپیمای مدرن تری شبیه است. ساختار ساده و نسبت پیشرانه به وزن ۷ به ۱ توسط ارائه شده توسط موتورهای J85-13 F-5 ساخت جنرال الکتریک، این جنگنده را بسیار چابک و سریع می ساخت. به نظر می رسد که این جنگنده برای یک سفر فضایی نیز آماده است، در حالی که می تواند به سرعت ۱.۴ سرعت صوت برسد و تا ارتفاع ۵۰,۰۰۰ فوتی صعود کند. این ارتفاع تقریباً تقریباً معادل ۱۵ کیلومتر است و F-5 را کمی پایین تر از استراتوسفر قرار می دهد. اف-۵ در بیشتر دوران جنگ سرد، از ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۹، در خدمت بود.

Curtis P-40 چند نام مستعار مربوط به پرندگان داشت

Curtis P-40 برای پاسخ به حمله به پرل هاربر، علیه ژاپنی ها استفاده شد و در جنگ جهانی دوم در سراسر آسیا، اروپا و شمال آفریقا خدمت کرد. نسخه‌های مختلف آن با نام‌های Warhawk، Tomahawk و Kittyhawk شناخته می‌شدند و برخی از آن‌ها توسط گروه داوطلبی خلبانی اسکادران سوم، گروهی از خلبانان که توسط کلر شینو برای مبارزه با ژاپنی‌ها سازماندهی شده بودند، با تصویر دهان کوسه مزین شده بودند. این گروه خلبانان با لقب “ببرهای پرنده” نیز شناخته شده و از P-40 برای ساقط کردن بیش از ۳۵۰ هواپیمای ژاپنی در مدت کمی بیش از شش ماه استفاده کردند. شکل هواپیما حتی بدون دندان‌های کوسه سفید بزرگ نقاشی شده درست در پشت ملخ نیز ترسناک بود، و این تزئینات با ابهت اما کمی کارتونی آن را حتی در هنگام پارک شدن روی آسفالت نیز عصبانی نشان می داد.

شخصیت جان بلوشی به نام وایلد بیل کلسو در فیلم ۱۹۴۱ یکی از این جنگنده ها را در جاده‌ای روستایی فرود آورد. Warhawkهای بریتانیایی نیز در سال ۲۰۰۸ در درام تاریخی Valkyrie ظاهر شدند، فیلمی که در آن کروز در نقش سرهنگ کلاوس فون اشتافنبرگ، افسر آلمانی که در سوء قصد به آدولف هیتلر شرکت داشت، بازی کرد.