حسن شماعی‌زاده سال‌هاست که داستان خانه‌اش در محله نیاوران واقع در خیابان جمشیدیه را از هر تریبونی که به دستش می‌رسد بازگو می‌کند و خواهان این است که خانه‌اش به او بازگردانده شود. این‌طور که گفته‌شده سند این خانه به نام فرزندان شماعی‌زاده است و یکی از بزرگ‌ترین آرزوهای این خواننده باسابقه این است که فرزندانش بتوانند از ارثی که پدرشان برای‌شان گذاشته بهره‌مند شوند. اما قضیه به این سادگی‌ها نیست.
بعد از انقلاب به دستور قاضی شرع دادگاه انقلاب اسلامی تهران، حسینعلی نیری، خانه شماعی‌زاده به دلیل مجهول‌المالک بودن ملک و عدم کسب درآمد حلالِ صاحب ملک که به «شغل خوانندگی» اشتغال داشته و نیز به علت سرودن آهنگ «نفرین بر جنگ» مصادر شد. طبیعتا در آن زمان صاحب ملک در ایران نبود. شماعی‌زاده هم مثل بسیاری از خوانندگان و بازیگران و هنرمندان آن دوران از ایران رفته بود تا مبادا به دلیل فعالیت‌هایش در زمان پهلوی دوم دچار مشکل شود. در تمام سال‌هایی که از رفتن شماعی‌زاده از ایران می‌گذرد، او همیشه چشمش به دنبال خانه‌ای بوده که خودش آن را ساخته بود.
شماعی‌زاده نارضایتی خود را به طرق مختلف، از فضای مجازی گرفته تا مصاحبه با رسانه‌ها، از هر اتفاقی که برای خانه‌اش بیفتد اعلام کرده است. او گفته بود از اینکه کسی در خانه‌اش زندگی کند رضایت ندارد و آخرین خبری هم که درباره خانه‌اش منتشر شد به تخریب آن و صدور مجوز برای ساخت ساختمانی جدید در جای آن برمی‌گشت. بعد از این خبر آخر، شماعی‌زاده در صفحه‌اش در فضای مجازی اعلام کرد: «خانه‌ام را نخرید. به زودی برمی‌گردم و خانه‌ام را پس می‌گیرم. این خانه فرزندانم است. هرکس آن را بخرد با مشکل روبه‌رو خواهد شد و پولش را دور ریخته است. این خانه صاحب دارد و دارای سند رسمی است.»
اما نکته جالب درباره این خانه پرماجرا به قبل از انقلاب برمی‌گردد که شماعی‌زاده سر قطع درختان جلوی خانه‌اش از شهرداری وقت شاکی شد. اصل ماجرا چه بود؟
گویا در همان سال‌های درخشش شماعی‌زاده، شهرداری می‌آید و درختان جلوی خانه او را قطع می‌کند. شماعی‌زاده این خبر را رسانه‌ای می‌کند و در گفت‌وگویی که از او در مجله جوانان به تاریخ ۲۴ مرداد ۱۳۵۶ چاپ شده می‌گوید: «… قانون از قطع اشجار به شدت جلوگیری می‌کند. معلوم نیست چرا شهرداری یا مامورین پارک‌ها چندین درخت جلوی منزل مرا قطع کرده‌اند.»
این زمان مصادف است با شروع شماعی‌زاده به ساخت خانه‌اش در محله نیاوران. او در ادامه این گفت‌وگو می‌گوید: «من به درخت خیلی علاقه دارم و اخیرا در قطعه زمینی در منطقه نیاوران شروع به ساختن کرده‌ام و همیشه دل‌خوش بودم که به زودی به این محل نقل مکان خواهم کرد و از زیبایی و سایه درختانی که در جلوی منزلم قرار دارد بهره‌مند خواهم شد. متاسفانه چند روز پیش که سر ساختمان رفتم متوجه شدم شهرداری درخت‌های قشنگ وسط خیابان را ریشه‌کن کرده، به خاطر اینکه خیابان را آسفالت کند، در حالی که می‌شد هم خیابان را آسفالت کرد و هم از درخت‌ها که کاملا وسط خیابان قرار دارد استفاده کرد.»
بخش آخر حرف‌های شماعی‌زاده از همه جالب‌تر است: «من به خاطر این کار ادعای یک میلیون ریال خسارت خواهم کرد و تا حصول نتیجه از پای نخواهم نشست.» معلوم نیست آخر این شکایت و ادعای غرامت به کجا رسیده، اما چیزی که مشخص است با وقوع انقلاب در بهمن ۱۳۵۷ شماعی‌زاده خیلی در خانه‌ای که یک سال پیش از انقلاب ساختش را آغاز کرده بود زندگی نکرد و با حسرت آن را ترک گفت.
بدون نظر