اگر تصور زنده شدن پس از مرگ را تنها در داستان‌های علمی-تخیلی ممکن می‌دانید، وقت آن رسیده که با واقعیت‌های شگفت‌انگیزی آشنا شوید که علم امروز، هرچند در ابتدای راه، در حال تبدیل آن‌ها به واقعیت است. از فریز کردن بدن در دمای بسیار پایین گرفته تا ساخت نسخه‌های دیجیتال و حتی تلاش‌هایی برای بازگرداندن فعالیت مغزی، فناوری‌هایی در حال ظهور هستند که مرز میان زندگی و مرگ را به چالش می‌کشند. در ادامه با ما همراه باشید تا با عجیب‌ترین پروژه‌هایی آشنا شوید که هدفشان، گشودن درِ آینده‌ای نامعلوم به روی کسانی‌ست که شاید دیگر در این دنیا نباشند.
سرمازیستی (Cryonics)
یکی از روش‌هایی که برخی افراد برای بازگشت پس از مرگ در نظر گرفته‌اند، استفاده از فناوری سرمازیستی است؛ فرآیندی که در آن بدن انسان پس از مرگ با فریز عمیق در نیتروژن مایع نگهداری می‌شود تا در آینده، با پیشرفت علم پزشکی امکان احیای آن فراهم شود. در مؤسسه سرمازیستی واقع در میشیگان، تاکنون حدود ۲۷۰ نفر به این شیوه نگهداری می‌شوند، در انتظار روزی که دانش پزشکی توانایی بازگرداندن آن‌ها به زندگی را داشته باشد. دنیس کوالسکی، رئیس این مؤسسه در این باره گفته است:
ما ادعای خلق دستاوردهای پزشکی خارق‌العاده را نداریم؛ تنها هدفمان این است که شما را به آینده‌ای که شاید چنین دستاوردهایی ممکن شوند، برسانیم. ما مانند آمبولانسی هستیم که بدن فرد را به بیمارستانی در آینده منتقل می‌کند؛ بیمارستانی که هنوز وجود ندارد یا ممکن است هرگز هم وجود نداشته باشد.
علاوه بر انسان‌ها، نزدیک به ۲۸۰ حیوان خانگی نیز با این روش حفظ و بیش از ۳۷۰ مورد از بافت و DNA حیوانات نیز به امید شبیه‌سازی در آینده ذخیره شده‌اند. هزینه کامل این فرآیند حدود ۲۸ هزار دلار است که به گفته کوالسکی، می‌توان آن را معادل یک مراسم خاکسپاری لوکس دانست. این مبلغ شامل آماده‌سازی، فریز و نگهداری بدن در مخازن نیتروژن مایع است.
نسخه‌های دیجیتال
برخی شرکت‌های فعال در حوزه هوش مصنوعی، ایده ساخت نسخه دیجیتالی از انسان را مطرح کرده‌اند؛ نسخه‌ای که قابلیت ماندگاری پس از مرگ را داشته باشد. یکی از این شرکت‌ها، اترناس نام دارد که در ایالت کالیفرنیا مستقر است و از سال گذشته به افراد این امکان را داده که نسخه‌ای دیجیتال از خود بسازند تا پس از مرگ، برای عزیزانشان به یادگار بماند. رابرت لوکاسیو، مدیرعامل این شرکت گفته است:
در واقع، بهترین نسخه از هوش مصنوعی، همان شخص واقعی است و بهترین کاری که می‌توان کرد، ساخت یک هوش مصنوعی از خودتان است. پس از مرگ می‌توانید این نسخه را به دیگران بسپارید. حتی ممکن است در آینده از آن برای بازسازی ژنتیکی فرد هم استفاده شود. کمی رنگ‌وبوی علمی‌تخیلی دارد.
برای ساخت این نسخه‌ها، افراد گفت‌وگوهایی را ضبط می‌کنند و با یک ربات هوش مصنوعی مصاحبه انجام می‌دهند. همچنین تصاویر، ویدیوها و سایر داده‌های شخصی نیز به این مجموعه افزوده می‌شوند.
با این حال، به گفته لوکاسیو، اکثر مردم بیش از ۲۵ ساعت داستان برای روایت ندارند.
در واقع، اغلب انسان‌ها تنها حدود یک روز زمان صرف تعریف مهم‌ترین وقایع زندگی‌شان می‌کنند. یعنی تمام چیزهایی که شخصیت فرد را می‌سازند، از عشق و درد گرفته تا موفقیت و شکست، در همین بازه زمانی خلاصه می‌شوند.
در ابتدای فعالیت این شرکت، هزینه ساخت نسخه دیجیتال حدود ۲۰ هزار دلار بود. اما در حال حاضر این خدمات به‌صورت اشتراکی ارائه می‌شود و بین ۲۵ تا ۱۰۰ دلار در ماه هزینه دارد، به‌علاوه پرداخت اولیه‌ای معادل ۲ هزار دلار. این خدمات نه‌تنها برای بازماندگان است، بلکه افرادی که در آستانه مرگ هستند نیز می‌توانند با استفاده از آن، میراثی از خود به جا بگذارند.
هولوگرام‌ها
برخی دیگر سراغ فناوری هولوگرام رفته‌اند. به‌عنوان نمونه، در سال ۲۰۲۰ کانیه وست برای تولد ۴۰ سالگی همسر وقت خود، کیم کارداشیان، هولوگرامی از پدر درگذشته او ساخت که برایش بسیار تأثیرگذار بود.
در حوزه موسیقی نیز چهره‌هایی مانند الویس پریسلی به کمک فناوری و جلوه‌های ویژه هولوگرافیک، بار دیگر بر صحنه ظاهر شده‌اند.
البته این فناوری‌ها هنوز به‌گونه‌ای توسعه نیافته‌اند که بتوانند تعامل واقعی و زنده با انسان‌ها داشته باشند؛ چیزی که هوش مصنوعی می‌تواند آن را ممکن کند.
بازگرداندن به زندگی
اما بحث بازگرداندن واقعی انسان‌های مرده به زندگی، آن هم از نظر بیولوژیکی، با چالش‌های جدی اخلاقی و علمی همراه است.
در سال ۲۰۱۶، شرکت زیست‌فناوری BioQuark از مؤسسه ملی سلامت ایالات متحده مجوز دریافت کرد تا روی ۲۰ بیمار مبتلا به مرگ مغزی که با دستگاه‌های حمایتی زنده بودند، آزمایش بالینی انجام دهد. در این پروژه، دانشمندان تلاش داشتند که استفاده از سلول‌های بنیادی و تحریک عصبی، روشی که در بیماران در کما نیز استفاده می‌شود، نوعی فعالیت مجدد در مغز ایجاد کنند. با این حال، شبیه‌سازی کامل میلیاردها نورون موردنیاز برای عملکرد طبیعی مغز، امری بسیار پیچیده و تقریباً ناممکن است.
شرکت BioQuark مدت کوتاهی پس از آغاز این پروژه تعطیل شد. با این وجود، دکتر هیمنشو بانسال، یکی از پزشکان دخیل در این پروژه، پژوهش‌های خود را به‌صورت مستقل در هند ادامه داده است. بانسال به مجله Undark گفت که در یک بیمارستان خصوصی در شهر رودراپور، روی جوانانی که در تصادفات رانندگی آسیب دیده‌اند، تحقیقاتی انجام داده است. به گفته وی، نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که برخی از شرکت‌کنندگان که بیش از ۳۰ نفر بودند، نشانه‌هایی از فعالیت الکتریکی مجدد در مغز از خود نشان داده‌اند. با این حال، بانسال اظهار کرده که مقالات علمی حاصل از این تحقیقات هنوز توسط هیچ مجله علمی معتبری پذیرفته نشده‌اند.
بدون نظر