آزمایش ساده‌ای به نام «روش امتیازدهی بِیتون» می‌تواند به تشخیص زودهنگام مشکلات تنفسی کمک کند. این تست با بررسی انعطاف‌پذیری مفاصل، به‌ویژه در انگشتان، می‌تواند نشان دهد که آیا فرد در معرض خطر ابتلا به سندرم اهلرز-دنلوس (EDS) قرار دارد یا خیر. این سندرم ژنتیکی با تضعیف بافت‌های همبند، از جمله در ریه‌ها، می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی جدی شود.
تست بیتون چیست و چطور آن را انجام دهیم؟
تست بِیتون (Beighton) یک تکنیک غربالگری ۹ امتیازی است که با انجام حرکاتی مانند خم‌کردن انگشت کوچک به عقب تا ۹۰ درجه یا لمس ساعد با شست، میزان انعطاف‌پذیری و شُلی مفاصل را می‌سنجد.
روش انجام
این آزمایش شامل ۹ حرکت است که با بررسی مفاصل خاصی در بدن، به هر حرکت موفق یک امتیاز تعلق می‌گیرد.
مرحله اول: انگشت کوچک
دو دست را بررسی کنید.
کف دست و ساعد را روی یک سطح صاف بگذارید، کف دست رو به پایین باشد.
حالا سعی کنید مفصل انگشت کوچک را به سمت بالا خم کنید.
اگر انگشت بتواند بیش از ۹۰ درجه به عقب خم شود، برای هر دست ۱ امتیاز در نظر بگیرید (در مجموع تا ۲ امتیاز).
مرحله دوم: شست‌ها
دو دست را بررسی کنید.
بازوی خود را به جلو دراز کرده و کف دست را به سمت پایین بگیرید.
مچ را به‌طور کامل رو به پایین خم کنید.
حالا تلاش کنید شست را به سمت عقب فشار دهید تا به ساعد همان دست برسد.
اگر موفق شدید، برای هر شست ۱ امتیاز بگیرید (در مجموع تا ۲ امتیاز).
مرحله سوم: آرنج‌ها
دو بازو را بررسی کنید.
بازوها را صاف به طرفین دراز کنید و کف دست‌ها را رو به بالا بگیرید.
اگر مفصل آرنج بیشتر از ۱۰ درجه از حالت صاف به سمت عقب خم شود (بیش از حد باز شود)، برای هر بازو ۱ امتیاز بدهید (در مجموع تا ۲ امتیاز).
مرحله چهارم: زانوها
هر دو پا را بررسی کنید.
بایستید و زانوها را کامل قفل کنید.
اگر زانو بیشتر از ۱۰ درجه به عقب خم می‌شود (یعنی پای پایینی جلوتر از محور قرار بگیرد)، برای هر پا ۱ امتیاز بدهید (در مجموع تا ۲ امتیاز).
مرحله پنجم: ستون فقرات
بایستید و پاها را کنار هم قرار دهید.
بدون اینکه زانوها را خم کنید، به جلو خم شوید.
اگر بتوانید کف هر دو دست را کاملاً روی زمین و جلوی پاها بگذارید، ۱ امتیاز دریافت می‌کنید.
مجموع امتیازها بین صفر تا ۹ خواهد بود. در بزرگسالان، امتیاز بالاتر از ۵ و در کودکان بالاتر از ۶ نشان‌دهنده هایپرموبیلیتی (دومفصلی) یا انعطاف‌پذیری بیش از حد مفاصل است. و ممکن است نیاز به بررسی‌های بیشتر پزشکی داشته باشید.
حدود ۲۰٪ از مردم دارای این ویژگی هستند، اما در برخی موارد، این انعطاف‌پذیری می‌تواند نشانه‌ای از سندرم اهلرز-دنلوس باشد.
سندرم اهلرز-دنلوس (EDS) مجموعه‌ای از ۱۳ اختلال ژنتیکی است که با تضعیف بافت‌های همبند مانند پوست، مفاصل و رگ‌ها همراه است. نوع هایپرموبیل این سندرم (hEDS) شایع‌ترین نوع آن است و می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند درد مزمن، خستگی، مشکلات گوارشی و حتی اختلالات تنفسی شود. علائم تنفسی آن شامل تنگی نفس، سرفه مزمن و آپنه خواب است.
بافت‌های همبند نقش حیاتی در ساختار و عملکرد ریه‌ها دارند. در افراد مبتلا به EDS، تضعیف این بافت‌ها می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند کاهش حجم تنفسی، ضعف عضلات تنفسی و حتی فروپاشی راه‌های هوایی شود.
مطالعات نشان داده‌اند که افراد با EDS ممکن است در برابر عفونت‌های تنفسی مانند پنومونی و کووید-۱۹ آسیب‌پذیرتر باشند.
بدون نظر