جزایر مصنوعی یکی از دستاوردهای بزرگ مهندسی انسان هستند. این جزایر در دل دریا یا اقیانوس ساخته می‌شوند و امروزه میزبان بناهای معروفی در جهان‌اند. پالم جمیرا در دبی و فرودگاه بین‌المللی هنگ‌کنگ نمونه‌های مشهوری از این پروژه‌ها هستند. اما واقعاً ساخت آن‌ها چگونه انجام می‌شود و چرا برخی افراد پس از فهمیدن این روند، شوکه شده‌اند؟
فرآیند ساخت جزایر مصنوعی
ساخت جزایر مصنوعی معمولاً با روش «احیای زمین» انجام می‌شود. در این روش، با ریختن موادی مثل ماسه، خاک یا سایر مصالح ساختمانی در کف دریا، سطحی خشک و پایدار در دل آب ایجاد می‌شود. برای این کار از ماشین‌های عظیم لایروب استفاده می‌شود که ماسه را از کف دریا بیرون می‌کشند و به محل ساخت منتقل می‌کنند. این ماسه به‌صورت لایه‌لایه روی هم قرار گرفته، فشرده و شکل داده می‌شود تا سطحی بالاتر از سطح دریا پدید آید.
برای جلوگیری از تخریب جزیره توسط امواج یا جزر و مد، اطراف آن را با سنگ یا بتن محکم می‌کنند؛ این کار مانند ساختن یک دیوار محافظ در دل دریاست.
پس از تثبیت زمین، زیرساخت‌های مختلف مثل جاده، ساختمان یا مراکز تفریحی روی آن ساخته می‌شوند. این روند ممکن است سال‌ها زمان ببرد و اگر جزیره در آب‌های عمیق یا متلاطم ساخته شود، هزینه‌ها به‌شدت افزایش پیدا می‌کنند. به همین دلیل، اغلب در آب‌هایی با عمق کمتر از ۲۰ متر و با بستر نسبتاً محکم انجام می‌شود.
پالم جمیرا در دبی؛ نمونه‌ای خیره‌کننده
پالم جمیرا یکی از شناخته‌شده‌ترین جزایر مصنوعی جهان است که در دبی ساخته شده است. برای ساخت آن، ۱۲۰ میلیون مترمکعب ماسه از کف دریا بیرون کشیده شد. همچنین حدود ۷ میلیون تُن سنگ از کوه‌های حجر به محل پروژه منتقل شد تا موج‌شکنی به شکل هلال برای محافظت جزیره ساخته شود. این پروژه عظیم شش سال طول کشید و حدود ۱۲ میلیارد دلار هزینه در برداشت.
امروزه، در شاخه‌های این جزیره بیش از ۱۵۰۰ ویلای ساحلی ساخته شده و در بخش مرکزی آن هم ۶۰۰۰ آپارتمان مسکونی قرار دارد.
پروژه‌های جدید در حال اجرا
در کلمبو، پایتخت سری‌لانکا، پروژه‌ای به نام پورت‌سیتی در حال ساخت است. این پروژه هم بر روی زمین‌های احیاشده اجرا می‌شود و هزینه‌ای ۱۱ میلیارد دلاری دارد.
هدف از آن تبدیل این منطقه جدید به قطب تجاری بین‌المللی است.
نگرانی‌های زیست‌محیطی
در کنار تمام جذابیت‌های مهندسی، ساخت جزایر مصنوعی با آسیب‌های جدی به محیط زیست همراه است. فرآیند لایروبی می‌تواند صخره‌های مرجانی را دفن کند و اکوسیستم دریا را به خطر بیندازد.
همچنین، ذرات معلق ناشی از ساخت‌وساز باعث تیره شدن آب می‌شوند؛ این مسئله نور خورشید را به بستر دریا نمی‌رساند و رشد گیاهان دریایی را مختل می‌کند.
از سوی دیگر، شکل‌گیری جزایر مصنوعی ممکن است الگوهای طبیعی امواج و جریان‌های دریایی را بر هم بزند و حتی سواحل اطراف را فرسایش دهد. این موضوع باعث نگرانی بسیاری از متخصصان محیط زیست شده است.
واکنش کاربران در فضای مجازی
پس از انتشار ویدیویی در اینستاگرام که روند ساخت جزایر مصنوعی را نشان می‌دهد، واکنش‌های زیادی در فضای مجازی دیده شد.
یکی از کاربران نوشته: «نمی‌دونم چرا ولی این ویدیو حس ناراحت‌کننده‌ای داشت.»
کاربری دیگر گفته: «جالب بود ولی غم‌انگیز. انگار داریم نقش خدا رو بازی می‌کنیم و در عین حال خودمون رو نابود می‌کنیم.»
شخصی دیگر هشدار داده: «باورم نمی‌شه که این‌قدر به کف دریا آسیب می‌زنیم.»
بدون نظر