امیر تتلو خواننده جنجالی و پرحاشیه، صبح روز جمعه در زندان اقدام به خودکشی کرد. گفته می‌شود او با مصرف بیش از حد قرص تلاش کرد به زندگی خود پایان دهد و بلافاصله به بیمارستان لقمان حکیم، مرکز تخصصی مسمومیت در تهران، منتقل شد. او هم‌اکنون در بخش آی‌سی‌یو این بیمارستان بستری است. اما سوال اصلی اینجاست: آیا اقدام او صرفاً تلاشی برای خودکشی بوده یا پای مسمومیت ناشی از مصرف قرص‌های نشئه‌آور در میان است؟
آخرین وضعیت امیر تتلو
بنابر گزارش‌های منتشرشده، تتلو در پی مصرف بیش از حد دارو، از زندان به یکی از مراکز درمانی تهران منتقل شد و تحت نظر پزشکان متخصص در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان لقمان حکیم قرار گرفت. منابع خبری داخلی، از جمله خبرگزاری فارس، اعلام کرده‌اند که حال عمومی وی پس از مداخلات پزشکی پایدار شده و احتمال ترخیص او در ساعات آتی وجود دارد.
حادثه در نخستین ساعات جمعه صبح رخ داد، زمانی که گزارش‌هایی مبنی بر تلاش تتلو برای خودکشی در زندان منتشر شد. گفته می‌شود او با بلعیدن مقادیر زیادی قرص قصد پایان دادن به زندگی خود را داشته است. تتلو در حال گذراندن محکومیت پنج‌ساله خود در زندان است و در انتظار بررسی مجدد پرونده‌ای است که احتمال صدور حکم اعدام برایش را در پی دارد.
با این رخداد، بار دیگر پرسش‌هایی جدی درباره چگونگی دسترسی زندانیان به دارو، نحوه نظارت بر مصرف آن و احتمال سوءاستفاده دارویی در محیط زندان مطرح شده است. گفت‌وگوی رویداد۲۴ با یکی از زندانیان سیاسی سابق که تجربه ۹ ماه حبس در زندان اوین را داشته، ابعاد پنهان بازار سیاه دارو را روشن‌تر می‌سازد.
این زندانی پیشین توضیح داده است که قرص‌های خواب‌آور، مسکن‌ها و حتی داروهای معمولی، گاه در معاملات غیرقانونی میان زندانیان دست‌به‌دست می‌شوند؛ برخی برای نشئه شدن، و برخی با انگیزه‌هایی مانند خودکشی. به گفته این منبع، یک قرص خواب‌آور بسته به دُز و نوع دارو می‌تواند با یک باکس کامل سیگار بهمن معامله شود.
او تصریح می‌کند که با وجود نظارت‌های رسمی، ضعف در اجرای دقیق پروتکل‌ها باعث شده تا زندانیان بتوانند داروها را ذخیره یا مبادله کنند. حتی داروهایی که می‌بایست در حضور «وکیل بند» مصرف شوند، گاه توسط زندانی نگه داشته می‌شوند و خارج از چارچوب پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
به گفته این زندانی پیشین «داستان دارو در زندان پیچیده و طولانی است. برخی داروها از جمله داروهای سرماخورگی، مسکن و داروی خواب از داخل زندان قابل تهیه است؛ چنان‌که اگر دکتر بهداری نسخه بنویسد یا افراد نسخه خودشان را ببرند، می‌توانند آن را از بهداری زندان تهیه کند. ماهی یک بار یا دو هفته یک‌بار در صورت ویزیت دکتر روانشناس یا دکتر عمومی، زندانی ممکن است به دلیل بی خوابی بتواند داروی خواب‌آور هم تهیه کند.»
به گفته وی «شیوه توزیع قرص به دو صورت است؛ قرص‌های داخل زندان در دو ساعت یکی ظهر و یکی شب توزیع می‌شود. وکیل بند مسئول تقسیم این قرص‌ها است که «قرص‌های تحت نظری» به آن گفته می‌شود. قرص‌هایی مثل قرص خواب هم جزو همین موارد است و اغلب از زندانی خواسته می‌شود که صف بکشند و با یک لیوان آب و قرص را جلوی وکیل بند بخورند. این کار اغلب به دلیل جلوگیری از جمع شدن قرص‌ها و جلوگیری از مصرف یکباره با هدف خودکشی صورت می‌گیرد، اما آنقدر شلوغ است و تراکم جمعیت بالاست که خیلی‌ها به راحتی این امکان را دارند که قرص را نخورند و نگه دارند.گاهی اوقات گارد می‌آید و از دست زندانیان قرص جمع می‌کند. ممکن یک نفر مقدار زیادی قرص را در جایی جمع کرده باشد.»
موضع سازمان زندان‌ها
این در حالی است که سازمان زندان‌ها تأکید کرده تمامی زندانیان به‌طور رایگان و ۲۴ ساعته به خدمات بهداشتی و دارویی دسترسی دارند و مصرف داروها تحت نظارت صورت می‌گیرد. با این حال، تجربه‌های زندانیان و گزارش‌های غیررسمی، واقعیت‌هایی متناقض با این ادعاها را نشان می‌دهد.
در شرایطی که تتلو دوران نقاهت خود را در بیمارستان سپری می‌کند، افکار عمومی منتظر شفاف‌سازی درباره دلایل اصلی این مسمومیت و عملکرد سیستم نظارتی زندان‌ها در پیشگیری از چنین حوادثی است.
بدون نظر