شهری در جهان وجود دارد که آن‌قدر باریک است که کوچه‌هایش فقط اجازه می‌دهند دو نفر به‌زحمت از کنار هم رد شوند. خیابان‌ها برای عبور خودرو مناسب نیستند، به همین دلیل مردم با دوچرخه یا پیاده رفت‌وآمد می‌کنند.
این شهر که یانجین نام دارد، در استان یون‌نان چین واقع شده و بین صخره‌های بلندی احاطه شده است. در برخی نقاط، عرض شهر به زحمت به ۳۰ متر می‌رسد.
یانجین شهری باریک، اما طولانی‌ست که حدود ۱۳ کیلومتر امتداد دارد و نزدیک به ۴۰۰ هزار نفر در آن زندگی می‌کنند. این شهر را رودخانه‌ای به نام نان‌شی به دو قسمت تقسیم کرده است.
چون امکان گسترش عرضی در این منطقه وجود نداشته، ساکنان مجبور شده‌اند خانه‌ها و ساختمان‌های خود را به‌صورت عمودی بسازند. خانه‌ها، مغازه‌ها و حتی مدرسه‌ها روی هم ساخته شده‌اند تا از فضا بیشترین استفاده را ببرند.
در بعضی خیابان‌ها، آن‌قدر عرض کم است که مردم می‌توانند از دو سوی خیابان، دست یکدیگر را بگیرند.
دو طرف رودخانه با پل‌های باریکی به هم وصل شده‌اند و خانه‌ها روی دامنه صخره‌ها ساخته شده‌اند و به آن‌ها چسبیده‌اند.
با توجه به باریکی کوچه‌ها، خودرو جایی در شهر ندارد و مردم یا پیاده می‌روند یا دوچرخه‌سواری می‌کنند.
از آن‌جایی که این شهر در نزدیکی رودخانه قرار گرفته، بسیاری از ساختمان‌ها روی پایه‌های بلندی ساخته شده‌اند تا در برابر خطر سیلاب در فصل بارندگی مقاوم باشند.
در فصل‌های بارانی، سطح رودخانه به‌شدت بالا می‌آید و صخره‌های شیب‌دار اطراف نیز ممکن است رانش کنند و به بخش‌های پایین شهر آسیب بزنند.
اگر تاکنون نام این شهر را نشنیده‌اید، طبیعی‌ست، چون یانجین شهری خاص و کمتر شناخته‌شده است. با این حال، پیشینه‌ای جالب دارد. در گذشته، این شهر با عنوان «دروازه ورود به سیچوان و یون‌نان» شناخته می‌شد و زمانی یکی از نقاط مهم در مسیر جنوبی جاده ابریشم بوده است.
امروزه بیشتر مردم این شهر از راه‌هایی مانند کشاورزی و ماهیگیری زندگی می‌گذرانند. همچنین، بسیاری از آن‌ها کسب‌وکارهای کوچکی دارند.
از آن‌جایی که فضای شهری برای نگهداری دام مناسب نیست، برخی از ساکنان زمینی در اطراف شهر دارند که در آن‌ها دام‌پروری می‌کنند.
یانجین در منطقه‌ای دورافتاده واقع شده و دسترسی به آن کمی سخت است. البته بزرگراه چونگ‌چینگ–کون‌مینگ از نزدیکی شهر می‌گذرد و اگر خودرو در اختیار داشته باشید، رسیدن به آن چندان دشوار نیست.
اما اگر خودرو ندارید، ابتدا باید با قطار سریع‌السیر از شهرهایی مثل شانگهای، پکن یا هنگ‌کنگ به کون‌مینگ، مرکز استان یون‌نان، سفر کنید و بعد از آن حدود شش ساعت با اتوبوس راه در پیش دارید تا به یانجین برسید.
در یانجین، جشنواره‌های محلی متعددی مانند جشن فانوس و جشن قایق اژدها برگزار می‌شود. در این ایام، خیابان‌های کوچک شهر چراغانی می‌شوند و جمعیت زیادی در آن‌ها رفت‌وآمد می‌کنند.
درو بینسکی، جهان‌گردی که به همه کشورها سفر کرده، پس از بازدید از این شهر گفته است: «دیدن این‌که مردم چطور خودشان را با طبیعت خاص منطقه هماهنگ کرده‌اند، واقعاً شگفت‌انگیز است. ساکنان این شهر از هر سانتی‌متر فضا بهترین استفاده را کرده‌اند. وقتی در شهر قدم می‌زنی، کوه‌های بلند از هر طرف تو را احاطه کرده‌اند و احساس می‌کنی که در دل یک منظره باشکوه، اما چالش‌برانگیز گیر افتاده‌ای. در تمام سفرهایم، جایی مثل یانجین ندیده بودم.»
فیلمایی از چین دیدم که اصلا ادم باورش نمیشه چقدر سریع پیشرفت کرد.
به صورت زیرپوستی پیشرفت میکردن خبر نمیکردن. الان بعد جنگ تعرفه ها و زمان ترامپ، یهو درهای کشورشو باز کرد. توریست ها دیگه ویزا نمیخوان.
حتی برا عربها ویزا رو برداشت. یهویی کلی از تکنولوژیهاش تو اخبار گفت. یهو از هواپیماهای جنگی نسل شش رونمایی کرد. یهو از نیروی دریایی خفنش رونمایی کرد. یهو امار فقر تو کشور رو منتشر کرد که فقط ۷ درصد مردم زیر خط فقر (تو چین) هستن. جالبه تو اسکاندیناوی حدود ۴ درصد مردم فقیرن. یهو از بیمارستانهای خفن رونمایی کرد که عملهایی انجام میدن اونم تحت پوشش بیمه که تو امریکا حتی بیمه قبول نمیکنه.
یهو شهرها رو نشون دنیا داد. فرودکگاه های خفنی ساختن که نگو.
و یهو جنگ پاکستان و هند میشه و پاکستان با جنگنده چینی و موشکهای چینی شاهکار میکنه و برا هند ناموس نمیزاره.
و همش هم بعد ترامپ اتفاق افتاد. اینو میگن نبرد رسانه ایی. چین رو نمیکرد اینا رو. ولی دید دیگه وقتشه و باید رو کنه.
تو زمینه توریست هم به اینفلوئنسرهای معروف دنیا تو کمپین هایی که دارن ۲۰ هزار دلار میدن که بیان و خوش بگذرونن و فیلماشونو تو یوتوب و اینستا منتشر کنن. من دیدم همه یه چیز گفتن. امنیت. اینقدر که امنیت هست گفتن تو سوئیس نیست.
فیلمایی از چین دیدم که اصلا ادم باورش نمیشه چقدر سریع پیشرفت کرد.
به صورت زیرپوستی پیشرفت میکردن خبر نمیکردن. الان بعد جنگ تعرفه ها و زمان ترامپ، یهو درهای کشورشو باز کرد. توریست ها دیگه ویزا نمیخوان.
حتی برا عربها ویزا رو برداشت. یهویی کلی از تکنولوژیهاش تو اخبار گفت. یهو از هواپیماهای جنگی نسل شش رونمایی کرد. یهو از نیروی دریایی خفنش رونمایی کرد. یهو امار فقر تو کشور رو منتشر کرد که فقط ۷ درصد مردم زیر خط فقر (تو چین) هستن. جالبه تو اسکاندیناوی حدود ۴ درصد مردم فقیرن. یهو از بیمارستانهای خفن رونمایی کرد که عملهایی انجام میدن اونم تحت پوشش بیمه که تو امریکا حتی بیمه قبول نمیکنه.
یهو شهرها رو نشون دنیا داد. فرودکگاه های خفنی ساختن که نگو.
و یهو جنگ پاکستان و هند میشه و پاکستان با جنگنده چینی و موشکهای چینی شاهکار میکنه و برا هند ناموس نمیزاره.
و همش هم بعد ترامپ اتفاق افتاد. اینو میگن نبرد رسانه ایی. چین رو نمیکرد اینا رو. ولی دید دیگه وقتشه و باید رو کنه.
تو زمینه توریست هم به اینفلوئنسرهای معروف دنیا تو کمپین هایی که دارن ۲۰ هزار دلار میدن که بیان و خوش بگذرونن و فیلماشونو تو یوتوب و اینستا منتشر کنن. من دیدم همه یه چیز گفتن. امنیت. اینقدر که امنیت هست گفتن تو سوئیس نیست.